कोलो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मारीयालीन कोंबी ना म्हूण सोदपाक भोंवलें. खंयच मेळ्ळी ना. शेतांत, भाटांत सोदतना ताका लांडगो मेळ्ळो. 

कोणाक सोदता?

म्हजी कोंबी शेणल्या.

शेंणुक ना. ती कोल्यान मारून खाल्या. कुरकुरीत भाजून खातना हांवे पळयल्या. 

मारियालीनाच्या दोळ्यांत दुका आयली. 

तुजो पोशिल्लो सुणो खंय? लांडग्यान विचारलें.

तो खंय गेलो खबर ना. मारियालीना पिकार जालें. तुवें बी पळयिल्लो?

हय. हांव ताका सदांच पळयतालो.

ताकाय कोल्यान खालो.

कोल्याची दुश्ट बुद्धी मारियालीन वळखलें. आमोरेचेर रगतान भरिल्लो हो कोलो दारांतूच येवन पडलो. जीव बी कांय नाशिल्लो. ताका हांवे जीव हाडला. मारियालीनान म्हळें. ल्हवु ल्हवु बरो जालो. घरच्या सुण्यां बरोबर पागेलांत दवरलो. कांय दिसा उपरांत कोंबयेचे एक पिल ना जालें. रातीचीं सगळी घुडांत आशिल्ली. सकाळीं पळयल्यार पिल ना. सुणीं आनी कोल्यान खूब सोदलें ? मागीर लांडग्यान विचारलें. आज मेरेन तें पिल मेळ्ळें ना.

कशें मेळटले? लांडग्यान म्हळें.  पिसां पिसडून दोंगुल्लेचेर वयर व्हरून खालें.

आरे! आवयस! म्हळें मारियालीनान. 

त्या पिलुक खातना मातूंय वायट दिसलें ना. चार दिसांनी सुण्यांचो धवो फुल्ल पेटो ना जालो.

आं…हां… अशें? कोल्याचेंच काम तें, लांडग्यान मारियालीनाक सांगले. म्हाका सांग आॅन्टी – असो दोळे धापून कोण विश्वास दवरता? अनवळखी मनीस जाव जनावरांचेर? 

ना…ना.. म्हजेच चुकले मारिया रडपाक लागलें. 

मातसो भितर येव कुडकुडटा पावसांत कशेंच आयकप ना.

अनवळखी मनशां कडेन इश्टागत करप ना. बावलेन म्हळें.

कोल्यान, पिला खालें पिसडून. उपरान्त सुण्या तीन पेटे खाले. आता सुण्याकूय खालो. लांडग्यान सांगले म्हळ्यार पाड्या बुद्धीचो कोण?

बावलेन विचारलें.

कोलो… कोलो…!

हय… कोलो आता फुडे कितें करतलो? सांगांत पळोवया बावलेन म्हळें. आतां तो आन्टीक खातलो. रायनान सांगलें.

बरोबर वळखलो रायन ! बावलेन म्हळ्ळें. सगळ्यांनी रायना खातीर ताळयो मारल्यो. इश्टागत, काकुळट केन्ना केन्नाय त्रासांत वडयता. आवडली काणी!  हय… चार दिसांनी मेळुया खुब खुब पावस! सांबाळात.