कोणाचें चुकता…?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आमीच तर सगलीं नितळसाण विसरत चल्ल्यांत. आमी सगलें प्रदुशण करूंक लागल्यांत. दिसता आमकां आमीच सगलें दुशीत करुंक लागल्यात.

सैम आमकां मळिल्लेें सुंदर चित्रण जे आमचे जिणेंत खुशालकाय भरता. तें नितळ वारें आमकां एक शितळ स्पर्श दिवंक येता.
तो सूर्य आमकां आपलो दोळो उगडून आपली भांगराळी किर्णा भुंयेर पातळीता आनी आमचे कुडीक उर्जा दिता. उजवाडाची दिकां दाखयता. ती काळखी रात, ते चान्नें, तो चंद्रीम, ती नोकेत्रां आमच्या मनांत भरतात. आमकां आमच्या थकिल्ल्या तनाक थोडी थाकाय घे अशी सांगपी ती रात आसता. ती रात आमकां आमची सपनां रंगय म्हणून सांगता. शांत न्हीद घे अशी सांगता. परत ताजे टवटवीत करुन तो आदित्य म्हाराज आयलो नेटान काम कर म्हणून सांगता. हें सगलें आमच्या आरोग्याची काळजी घेवपी… तो सप्तरंगी रंगाची ओळ ओडीत पावस जो आपल्या वेळार येतालो वतालो… तो आमकां उदक दिवंक येता. झाडां, फुलां फळां, भाजी, शेत भात, वालीक टवटवी हाडटा तो आतां आपलो नियम विसरला.. तरीय जें आमच्या शरीराक जाय ते दिता म्हणात उर्जा, उर्बां, शितळता, शुद्ध वायू, तान भागोवंक उदक हांचें आतां कितें चुकता? हो सैंम चुकता? ना तो कसो चुकतलो. ताचे आपले येवप वचप चालूच आसा.
आमीच तर सगलीं नितळसाण विसरत चल्ल्यांत. आमी सगलें प्रदुशण करूंक लागल्यांत. दिसता आमकां आमीच सगलें दुशीत करुंक लागल्यात. आमीच तीं झाडां जांकां उर्जा दिवंक येवपी सुर्याक हरोवंक पळयता, वारो दिवपी झाडांक कापूंक लागल्यांत. तें तर खूबच चलला ते चललात. कांय उरिल्लीं झाडां पेडां हो पावस आपल्याक जाय तेन्ना पडटा आनी तोडून मोडून घेवन वसो लागला. तो आपलो नियमच बदलत चल्ला. कित्याक आसत हें जाता?
खबर आसा पूण आपल्या ऐशो आराम, आपल्याक जाय तशे तर आमकां वागूंकच जाय. आमकां सगलें बेगीन बेगीन जाय. जसे फास्ट फूड… हें फास्ट फूड खंय आमकां भितरले भितर पोकळ करता. दिसरात अशें सांगपी शिटकावण्यो आमी वाचत आसतात. तरी आमचे सुरुच आसता. राहिल्या बायक आनी बाबाक तर सदांच मँगी नूडलस जाय. नाजाल्यार तांकां जायना. दर आयतारा पिज्झा जाय. हट्ट सोडिनात म्हणून आवय बापूय कीटकीट नाका म्हणून दिता… मागीर कितें? ताचो परिणाम कोणे भोगला तो सांगत भोवता. तरी जांचे आपले करपाचे ते करतातच. हेंच तर आमचे आयुश्य कमी करता. एक सैम प्रदुशण जाता म्हणून विट्टाा असो दिसता तर दुसरे वटेन आमी अशें हें फास्ट फूड सारखे जिबेचे चोचले पुरे करपाक खायत आसतात. मागीर जगप कमी जातलेच न्हय. कोण नितळसाण कर म्हणत आपले हड्डें दुखयता तर कोण कानामानार घेनाशिल्ल्या सारकोच वागता. हें अशें चल्ला ते बंद जातले काय? की हो सैम आपूण आपले नियम बदलून सगलें बेगिनूच बंद करतलो सो दिसता.
आमकां आतां संवय जावन पडल्या न्हय. हय पयस दवर आं तुजी ज्ञाना अशें म्हणलें वता. पुस्तक दिसाळें, म्हंयनाळें, वर्सुकी, विज्ञापनातल्या सांगपी आपले भोंवाळ मारीत आसतात तरी मनीस म्हणटा.
आमी सुखान जगतले कशे? जिणेंत मजा केली ना जाल्यार फायदो कितें? पूण आमी न्हय आमची फुडे जल्मा येवपी बाबडे आयज येतले आनि दोन दिसांनी
वतले अशें तर आयुश्य आमचे जावचे ना न्हय?
सैमान जें दिलां तें आमकां आमचे बरे जिवीत जगून वचपा खातीर… पूण आमकांच खूब आयुश्य नाका जालां. हय म्हणून तर झाडां कापतात… नवी लायनात.
लायात म्हणटा पूण कोण आयकता? प्लास्टीक वापरतात पूण ताचो सारको विलो लायनात. लावपाचें प्रयत्न जाता पूण आजूनय सारकें बंद जाल्यांत खंय. त्याा पोतया बगर आमचे चलता खंय? कोयर करप तर आमची खूब मोठी संवय जाल्या. दारादारांन येवन उबारता तरी मजा करून वता तेन्ना लागसारा दवरिल्ली कोयराकुंडी खंय दिसता. दिसपाक जाय न्हय? कोण नितळ करता तो करता. आमी मजा केली न्हय? कोणाक दिसता तो करतलो. तो मेरेन ती मुकी जनावरां ते खावन रोगान भरलीं. आमीय बी तो दुशीत वारो नाकात भरलो. गाडयांची संख्या वाडटात आमचे मजे खातीर. एका घरांत चार पांच गाडयो… मनीस कमी पूण गाडयो चड अशेंच हय अशेच चलतलें. कोवीड सारके विशाणू येतले वतले. बुद्ध शिकयतले. आमी शिकतले आनी विसरतले..
नवो येवं पूण जो जगता तो तेंच आपले तेंच करतलो.
कितलीं झाडां उरलीं तीं मेजप कांय न्हय करून मेजतले जी एका काळार रान म्हळ्यार भिताले आतां ते रानांत आशिल्ले आमकां फुड्यातन येवन भिरांत घालतात..
आतां सांगप म्हळ्यार मोठी चूक. आतां आपूण जावन कोण सैम आमकां जे नितळ मेळ्ळा ते दवरतलो तो दवरतलो बाकी आपूण बेगीन वतले तशे जे खूब जगो सोदता तांकाय घेवन वतले. अशें म्हणप तें मात केला. कितें ते फाल्यां कोणे पळयला.
पूण सैंमाक प्रदुशणान भरून मनांक पटना… तुमच्या मनाक पडटा जाल्यार पळयात…!! प्रदुषण कोण करता? कोण चुकता?

सोनाली पेडणेंकार
9923046779