भांगरभूंय | प्रतिनिधी
(वृंदावनातल्या यादवांक तर दोन वर्सां पयली आयिल्ल्या हुंवाराची याद जाली. त्या वेळार सगले वटेन उदकूच उदक आशिल्ले तर ह्या वेळार लोक. लोकांच्या बोवाळान सगलो वाठार गजबजून गेल्लो… आतां मुखार…)
कृष्णायण
सुरवातीक ल्हान भुरगे मागीर मात्शे मोटे भुरगे आनी शेवटाक तरणाटे हे पद्दतीन सर्ती दवरिल्ल्यो. मंडपाच्या एका कोनशांत सर्तींत वांटो घेवपी मल्ल बशिल्ले. तांचे भितर कृष्णूय आशिल्लो. पूण सगल्यांचे लक्ष हतया सारको आशिल्ल्या केशी मल्लाचेर वतालें. तो आसलोय तसोच! ताच्या मुखार कृष्ण इल्लोसो पोर कसो दिसतालो.
केशी कृष्णाक कोंबडेचें पील कसो मुड्डितलो अशें खुबजाण मनांत म्हणटाले. कृष्ण थंड बशिल्लो आनी आखाड्यांत चलिल्यो कुस्त्यो पळयतालो. हाचे उरफाटो केशी फकत कृष्णाचेर नदर दवरुन आशिल्लो.
हेरांच्यो कुस्त्यो जाले उपरांत केशी आखाडयांत देंवलो आनी ताणें म्हणलें, ‘हांव केशी मल्ल, म्हजो इश्ट अरिश्ट हाच्या गेल्या वर्सा जाल्या मरणाचो बदलो घेवपाक मुद्दम आयलां. वृंदावनातल्या कृष्ण म्हणून कोणा पोराट्या मल्लान ताका मारला. त्या कृष्णान आता आखाड्यांत देंवचो आनी म्हाका हारोवन दाखवचो. ताणें अशें म्हणटकच मथुरेंतल्यान आयिल्ल्या केशीच्या बऱ्या मागत्यांनी ‘केशी, केशी’ अशें आड्डपाक सुरवात केली. ते सरशी थंय आशिल्ले हेर ‘कृष्ण, कृष्ण’ अशें तांचे परस व्हड आवाजात म्हणूंक लागले. सगलो वाठार कृष्णाच्या नांवांन घुमूंक लागलो. त्याच वगतार कृष्ण उडी मारुन आखाड्यांत आयलो. कृष्ण येना फुडें सगळे आवाज एकदम बंद जाले. आता फुडें कितें जाता तें पळोवपाक सगळे मोटे उमळशीकेन रावले.
सुरवातीक केशी संबंद आखाड्यांत घोड्या भशेंन उडयो मारीत कृष्णाक आपोवंक लागलो. पूण कृष्ण लागीं गेलो ना. केशी जसो भोंवता तसो तोंय भोंवूक लागलो. कृष्ण लागी येना ते पळोवन केशीन कृष्णा कडेन वचून ताका घट्ट धरलो. कृष्णानूय केशीक वेंग मारली. केशीन मागीर ताचें थरिल्लें तंत्र वापरलें. कृष्णाच्या पांयान पांय घालून ताका सकयल उडयलो. कृष्ण पडना फुडें केशी फट करून ताच्या पोटार बसलो आनी आपल्या दोनूय हातांनी ताचो गळो दामूंक लागलो. लोकांक दिसले की आतां केशी कडल्यान कृष्ण वांचना. केशीचे मथुरे सावन आयिल्ले बरें मागते ‘केशी, केशी’ म्हणून आड्डूंक लागले. हेर लोक आतां कृष्णाचे फुडें कितें जाता तें पळोवंक लागले.
तेंय स्थितींत कृष्णान दोनूय हातांनी केशीच्या दोनूय कानसुलाचेर नेटान धपके घाले. कृष्णाच्या हातांचे धपके ते. बसना फुडें केशीच्या कानांतल्यान रगत व्हांवूंक लागले. केशी तिरमिरलो. ताचे कृष्णाच्या गळ्या वयले हात धील पडले. ते सरशी कृष्णान केशीक आपल्या पोटा वयल्यान धुकल्लो आनी उबो रावलो. ताणें मागीर एकूच मूठ केशीचे मानेर मारून ताची मानूच मोडून उडयली. त्याच खिणाक केशीचो जीव गेलो. हें लक्षांत येना फुडें सगले लोक आखाड्यांत रिगले आनी तांणी कृष्णाक उखलून घेतलो. संबंद माटवांत भोंवडायलो. वृंदावनांतले यादव ‘कृष्ण, कृष्ण’ अशें आड्डीत नाचूंक लागले. कृष्णाचो जीव वाटावलो हे खातीर नंदाक सामकी खोस जाली आनी ताणें देवाचे उपकार मानले. इतले ल्हान पिरायेचेर कृष्णाक खंय सावन शक्त आयली आनी ताणे बैला सारक्या अरिश्टाक आनी घोड्या सारक्यो उडक्यो मारपी केशीक मारले हाचेंच ताका अजाप जालें. कृष्ण सादो मनीस न्हय हें नंदाकूच न्हय तर थंय जमिल्ल्या सगळ्या लोकांक कळ्ळें.
कृष्णान अरिश्टी प्रमाण केशीकूय मारलो हें कंसाक रोखडेंच कळ्ळें. कृष्णा वयलो ताचो राग आनीकूय वाडलो. आतां मात कृष्णाक मारपाक कितें तरी नवीन येवजण करुंक जाय अशें ताणें मना कडेन थारायलें आनी कंस ते दिकेन विचार करपाक लागलो.
9049079789
अनिल नायक
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
