केन्नाच करचेंना

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
तुमचे भितर कोण हट्टी भुरगीं ना न्हय? हां. आसूंकच जायना. कित्याक काय म्हुणटात? भावंडांनो तसो सभाव आसप बरोबर न्हय. कारण त्या हट्टी सभावाचो परिणाम तुमकांच भोगचो पडटा. ताचो त्रास हेरांक जयाना. रावात. हांव तुमकां एका हट्टी भुरग्याची काणी सांगतां.
ताचें नांव मोनाली. घरांत सगळीं जाणां ताका मोनूच म्हणटालीं. घरांत एकलेंच भुरगें आशिल्ल्यान घरांतलीं जाण्टीं मनशां ताची खूब अपुरबाय करतालीं. घरांत तें जें कितें मागतालें तें ताका हाडून दितालीं. ताची दरेक इत्सा घरचीं मनशां पुराय करतालीं. घरांत ताची चड अपुरबाय जाताली. ताकाच लागून ताचो सभाव नकळटां हट्टी जायत गेलो. ल्हवू ल्हवू आपूण कशेंय वागलें जाल्यार घरांत ताचें कवतूक जाता हे गजालीची ताका खात्री पट्टकच मोनू घरांतल्यांचें उतर आयकना जालें. आपणाक जाय तशेंच वागूंक लागलें. आतां मोनू इकरा वर्सांचे जाल्लें. पांचवेच्या यत्तेंत शिकपाक लागलें.
पांचवेच्या वर्गांत पयलेच परिक्षेंत तें बऱ्या गुणांनी पास जालें. विज्ञान विशयांत ताका सगळ्यांत चड गूण मेळ्ळे. हेर विशयांनी मात्शे उणे गूण पडिल्ल्यान ताचो नंबर पयलो आयलो ना. देखून मम्मीन ताका सांगलें, ‘बाय विज्ञानांत जसो अभ्यास केला, तसोच हेर विशयांतय कर हां. अशें केल्यार तुका चड गूण मेळटले आनी तूं पयलें येतलें. मागीर हांव तुका इनाम दितलें.’
मम्मीलीं उतरां आयकून मोनून आपले आवयसरी विज्ञानांत चड गूण मेळिल्ले खातीर इनाम दी म्हुणपाचो हट्ट धरलो. दिना
जाल्यार आपूण दीसभर रडत रावतलें अशें तिका सांगलें.
मोनूचो सभाव सगळ्यांक खबर आशिल्ल्यान आवयन ताची मागणी पुराय करपाचें येवजिलें. कसलें इनाम जाय तुका? अशें विचारना फुडें मोनून आपणाक एक साळोरी जाय आशिल्ल्याचें सांगलें. ताचे मम्मीक ते आवडलें ना, तिणें म्हळें, ‘बाय साळोरी हाडून तिका बंद पांदऱ्यांत आडकून दवरप बरें न्हय गो. आमकां कोणेंय बंद कुडींत दवरलें जाल्यार आवडटलें? दुसरें कितेंय माग.’
पुणून मोनून आपलो हट्ट सोडलो ना. आपूण रडत रावतलें अशें सांगतकच ताचे मम्मीन तो हट्ट पुराय करपाचें मानून घेतलें.
एका दिसा ताची मम्मी बाजारांतल्यान एक पापेलांवाचो खोको घेवन आयली. मनसारको पांदरो मेळूंक नाशिल्ल्यान तिणें मोनूक लागीं आपोवन सांगलें, ‘बाय, तुका जाय आशिल्ली साळोरी तुजो पप्पा दोन दिसांत घेवन येतलो. पुणून ते साळोरे इतलेंच बरें इनाम हांवें तुका हाडलां. तें ह्या बॉक्सांत आसा. पुणून तें तुवें साळोरी हाडीसर पळोवप ना. ह्या बॉक्साक बारीक बारीक बुराक आसात. तातूंतल्यान भितर पळोवप ना. कळ्ळें? तशें बॉक्स उक्तें करप ना. ’’ मोनून मानून घेतकच ताची मम्मा तो खोको घरांत दवरून कांय कामा खातीर घरा भायर सरली. घरांत मोनून एकलेंच उरलें. मोनूच तें. ताच्यांतलो हट्ट उमाळून आयलो ताका उमळशीक लागली. त्या खोक्यांत आसा तरी कितें हें पळोवपाचें ताणें थारायलें. मम्माक तें कळ्ळें ना अशें येवजून ताणें कांय वेळार सवकासायेन खोको उक्तो केलो. त्याच खिणाक खोक्यांत आशिल्ली साळोरी अचकीत पांखांटे फडफडायत भायर सरली आनी पळयतां पळयतां उकत्या दारांतल्यान भायर उडून गेली.
कांय वेळान मोनूची मम्मा घरा आयली. जाल्यार मोनू सोफार बसून हुंडक्या हुंडक्यांनी रडटालें. मम्मा भिली. तिणें ताका वेंगेंत घेवन रडपाचें कारण विचारलें. तेच वेळार तिच्या नदरेंत उक्तो केल्लो खोको दिसलो. तिका कितें घडलें तें सांगीनासतना कळ्ळें.
‘‘हांव जाणांच आशिल्लें, तूं ते साळोरेक पळोवपाचो हट्ट धरतलें म्हूण. बाय म्हाका बरो पांदरो मेळ्ळो ना म्हूण तुज्या पप्पाक घेवन येवंक सांगिल्लें. तो मेरेन साळोरी ह्या बॉक्सांत उरूं अशें हांवें चितिल्लें. ह्या बॉक्सांत साळोरी आसा हें हांवें तुका ते खातीर सांगूंक नाशिल्लें. शेवटाक तुवें तुज्या मना सारकें केलें मुगो? तुज्याच हट्टाक लागून तुवें तुजें इनाम वगडायलें आनी आतां रडटा? कोणाक लुकसाण जालें सांग?’
मम्मील्या उतरांनी मोनूक आपली चूक कळ्ळी. सोबीत साळोरी बॉक्सांतल्यान उडून गेली हें ताच्या मनाक लागलें. ताणें मम्मीक वेंग मारीत म्हळें ‘चुकलें गे हांव मम्मा. परतून असो हट्ट केन्नाच करचेंना. केन्नाच ना. ’’ मम्मीन ताका पोशेत म्हळें ‘आतां कशें शाणें जालें म्हजें बाय’ आनी रडकुऱ्या मोनूच्या मुखामळार हयन्हयसो हांसो फांकलो.