कृष्ण कांपिल्य नगरांत

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कृष्णायण

(अशें तरेन कृष्णान शिशुपालाचें लग्न मोडलें. रुक्मिणीक आपली बायल म्हणून द्वारकेंत व्हेली आनी जरासंधाक व्हडलो धपको दिलो….. आतां मुखार…)

द्वारकेंत कृष्ण आनी रुक्मिणीचो संवसार सुरु जालो आनी कांय वर्सांनी तांकां एक चलोय जालो. कृष्णान ताचें नांव प्रद्दुम्न अशें दवरलें. सगळें कशें वेवस्थीत चालिल्लें. सबंद देशांत द्वारकेची एक व्हड वेपारी शार अशी नामना जाल्ली. द्वारका खूब गिरेस्त जाल्ली. लोक तिका ‘भांगराची द्वारका’ म्हणून वळखुपाक लागिल्ले. कृष्णान जे तरेन द्वारका वसयिल्ली आनी तिची उदरगत घडोवन हाडिल्ली ते खातीर ताचेंय नांव सबंद देशांत जालें. सगळ्या याद‌वांचो तो आपसूक फुडारी जालोच, पूण हेर राजाय ताचो आदर करपाक लागले.

आनी एक दीस अचकीत कांपिल्य नगरांतल्यान द्रुपद राजा कडल्यान ताचे चलयेच्या लग्नाचें निमंत्रण कृष्णाक आयलें. न्हवरदेव आशिल्ले कृष्णाचे सख्खे आत्येचे चले, पांच पांडव, पंडू राजाचे पूत. ही आत्या म्हणल्यार कुंती, कृष्णाच्या बापायची, वसुदेवाची भयण. कृष्णान आतां मेरेन तिका आनी तिच्या चल्यांक पळोवंक नाशिल्ले. ह्या लग्नाच्या निमतान तांकां मेळपाचो योग आयिल्लो. लग्नाक वच्चे काय ना हाचो कृष्ण विचार करपाक लागलो.

कृष्णान आपले आतेक जरी पळोवंक नाशिल्ली तरी तिचे विशीं ताणें खूब कितें आयकल्लें. कशी तिणें आपल्या स्वयंवरा वेळार हस्तिनापूराच्या राजाच्या गळ्यांत माळ घाली. कितलीशींच वर्सा तिका भुरगें जावंक ना म्हणून तिच्या घोवान दुसरे लग्न करुन तिका माद्री नांवाची सवत हाडली. मागीर तिकाय बी भुरगें जावंक ना हे खातीर बेजार जावन तो आपल्या दोनूय बायलां सयत हिमालयाच्या वाठारांत रावपाक गेलो. हे सगळे ताका वसुदे‌वान सांगिल्लें.

हिमालयाच्या वाठारांत रावपाक गेले उपरांत आतेक तीन आनी तिचे सवतीक दोन चले जाले. पूण पांच चल्याचें सूख पंडूराजाक चड दीस उपभोगूंक मेळ्ळें ना. तो एक दीस ह्या संवसाराक अंतरलो. आत्येची सवत आपल्या घोवा वांगडा सती गेली. मागीर ताची आत्या पांचूय चल्यांक घेवन हस्तिनापूरांत परत आयली. पूण तिचो देर धृतराष्ट्र आतां हस्तिनापुराचो राजा जाल्लो. ताका शंबर चले आशिल्ले. तिच्या मांवान म्हणल्यार, भीष्मान तिच्या आनी धृतराष्ट्राच्या चल्यांक शिकोवपाक पयलीं कृपाचार्य आनी मागीर द्रोणाचार्य अशें दोन गुरू दवरिल्लें. शिक्षण पुराय जातकच ह्या सगळ्या राजकुंवरांनी पांचालांच्या राज्यार घुरी घालून तांचें अर्दे राज्य जिखून घेतिल्लें. ताच्या अर्जुन नांवाच्या एका आतेभावान पांचालांचो राजा द्रुपद हाका बंदी करून ताका लज केल्ली, हेंय कृष्णाक खबर आशिल्लें.

ताचे उपरांत भीष्मान सगळ्यांत व्हडल्या पांडवाक, युधिश्टीराक हस्तिनापूराचो युवराज केलो. मागीर एक दीस ताची आत्या कुंती आनी तिचे पांच चले वारणावताक गेल्ले कडेन तांच्या घराक कोणेतरी उजो लायिल्यान त्या उज्यांत तीं सगळीं जळून मेलीं ही दुख्खाची खबरूय द्वारकेंत पाविल्ली. कुंती आत्येचो विशय आतां सोंपलो असोच कृष्ण आनी ताच्या घरच्यांनी समज करून घेतिल्लो. पूण अचकीत त्याच आत्याच्या पुतांची लग्नां द्रुपद राजाची चली, द्रौपदी हिचे वांगडा आसात हें कळना फुडें द्वारकेंत सगळ्यांक अजाप जालें. हो सगळो विचार करुन आपले आत्येक आनी तिच्या चल्यांक मेळून तांची खबर घेवपाक वचुंकूच जाय अशें शेवटाक कृष्णान थारायलें.

ते प्रमाण कृष्ण आनी बलराम कांपिल्यनगर गेले. लग्नाक भोंवतणचे सगळ्या राज्यांचे राजा आयिल्ले. खुद्द हस्तिनापूरांतल्यान विदूर, ताचे आत्येचो देर व्हडलो आहेर घेवन आयिल्लो. लग्नांचो सुवाळो व्हड दबाज्यान जालो. व्हंकल खुबूच सुंदर आशिल्ली. अर्जुनान पण जिखिल्लो, पूण द्रौपदीचे लग्न पांचूय पांडवां कडेन लागलें. हें कुवाडें कृष्ण आनी बलरामाक सुटलें ना. आते कडेन उलयले उपरांत कितें तें कळटलें असो विचार करुन दोगूय भाव लग्ना वेळार कांय उलयले नात. लग्ना उपरांत सगले राजा आपापल्या राज्यांनी गेले. पूण विदूर, कृष्ण आनी बलराम परत गेले नात.

(मुखार चलता…)

अनिल नायक

9049079789