कुराणाचो म्हयनो : रमजान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मनशानूय अल्लाह/ ईश्वराच्या दिल्ल्या शिमांचें उल्लंघन करपाक जायना. मनश्याक दिल्ल्या इत्सा, शक्ती आनी स्वातंत्र्याचो गैरफायदो घेवंक निर्बंध लावंक जाय.

रमजान म्हयन्याची वळख उपासा खातीरआसा. पूण हाची खाशेलेपण म्हणल्यार कुराणाचें अवतरण. ह्या इंदूल फितर निमतान, कुराण मानवजातीक कितें शिक्षण दिता, जाका लागून खऱ्याअर्थाने ईद मनीस जिणेंत रंग भरूंक शकता, तें पळोवया.
कुराणांत अनेक आयाती वा अध्याय आसात. वेगवेगळ्या अध्यायान वेगवेगळे मंत्र, जातूंत एकेश्वरवाद, पैगंबरी, प्रलय, परलोक अवस्था आनी परलोक जीण, तथा सवंसारिक, समाजीक वेवस्था, नैतिकताय, शरिया, आदल्या लोकांची आनी पैगंबरांची काणी आनी ताचे पसून मेळिल्लो बोध आसा.
कुराण सत्याक जाणून घेवपा खातीर लोकांक आवाहन करता की. तुमी दोळे बंद करून न्हय तर विचार करून ताचेर आपले मत तयार करात. कुराण अज्ञानतेच्या काळांत जे विचार, आचार, लोकां भितर निर्माण जाले वा जे अंधविश्वास जल्माक आयले ताचें अनुसरण करपा परस बुद्धी, चिंतनान प्रत्येक गजाल समजून घेवपाचो प्रस्ताव लोकां सामकार मांडटा. हाचे खातीर कुराणान अनेक गजाली उदाहरणां दिवन स्पश्ट केल्यांत. कुराणाचे सुरवातेक ‘सुराः फातेहा’ नांवाच्या अध्यायान एक दुआ आसा जी आमकां अल्लाह वा जाका ईश्वरुय म्हणटात ताचे कडेन प्रार्थना कशी करची हें समजून सांगलां. हातूंत अल्लाह/ ईश्वराची तुस्त केले उपरांत ताचे कडेन सत्य मार्ग दाखोवपा खातीर/ मार्गदर्शना खातीर प्रार्थना केल्या. हे प्रार्थनेच्या प्रतिसादांत पुढल्या अध्यायांत अल्लाह /ईश्वर संपूर्ण कुराण लोकांच्या मार्गदर्शना खातीर मुखार दवरता.
अल्लाह/ ईश्वरान कुराणांत जायते कडेन वेगवेगळीं उदाहरणां दिवन सांगला की तुमचे खातीर पूजनीय फक्त एक अल्लाह/ ईश्वर आसा. ताचो परिवार ना, तो एकसुरो आसा, ताका कोण वांगड पसून ना. तोच आमचो पालनहार, दाता आनी ह्या जगाचो शासक. निसर्गानं कित्येक चिन्नां आसात जीं अल्लाहचें अस्तित्व आनी ताच्या एकेश्वरवादाचें प्रमाण दितात. एक म्होंवा मुसाची म्होंव करपाची प्रक्रिया, मुंयेक घर बांदपाची कला तशेंच ह्या ब्रह्माण्डाचें सुव्यवस्थित चलप, हे पुरावे दितात की हांकां अस्तित्व आनी समज दिवपी, एक ईश्वर/ अल्लाह आसा. तो एकूच हांचो मालक. ज्याच्या एकट्याच्या वेवस्थे खाला सगळे वेवस्थित चालू आसा. हातूंत जर चड चालक आशिल्ले तर सृश्टीचें सामान्यपणान चलप कठीण जावपाचें.
कश्टाच्या वेळार आमी ईश्वराच्या सगळ्या भागीदारांक विसरून त्याच एका अल्लाह/ ईश्वरा कडेन प्रार्थना करतात, जाचें स्मरण आमच्या काळजाक रुचता. कुराण सांगता तुमी त्याच एक अल्लाह/ ईश्वराचीच उपासना करात, ताच्या आदेशाचे पालन करून, ताचे आज्ञाकारी बंदे जावपाचें प्रमाण दियात, ताचे कडेन गरजांची मागणी करात. कारण तोच सृश्टी रचपी, -ती इतली विशाल आसा, जिचो पूर्णपणान आजूनय सोध लागूंय ना, जी वराक 71,600 मैल सतत घुंवून पसून आमकां थीर दवरता. हातून आम्ही आमची जीण व्यतीत करतात आनी सगळे प्रकारचे फळ , फुल, वायू, जल आनी अन्य जिणे संबंदीत गजालींचो लाव घेतात. हे सगळे तांणे मानवजाती खातीरूच रचलां. रात आनी दिसाच्या आगमनांत पसून मनशाचोच फायदो आसा. तो दिसाच्या उजवाडांत काम करूं शकता आनी रातच्या काळखांत आराम करून कूड बरी दवरपाक शकता. ही ताची कृपा. कुराण सांगता की, हें सगळें जर त्या सर्वशक्तीमान ईश्वर, अल्लाहचें देणे, तर ताका सोडून आमी दुसरो आदार कित्याक सोदतात? जे स्वता दुसऱ्यांचेर अवलंबून आसात, ताचे मुखार आमी हात पातळायतात? कित्याक आम्ही त्या दयाळू अल्लाह/ ईश्वरा कडेन आपल्या पापांची भोगसणी मागीनात? कुराण सांगता की मरणां पयलीं अल्लाह/ ईश्वराक वळखात, आपली जीण अल्लाह /ईश्वराच्या आज्ञांचें पालन करपांत समर्पित करात आनी मरणां पयलींच ताचे कडेन आपल्या पापांचें निवारण करात.
फुडें हें सांगलां की त्या अल्लाह/ ईश्वराकडेन आम्ही न्हयकाराचो मार्ग कसो वापरूं शकतात, जाणें जेन्ना आमी निर्जीव आसले तेन्ना आमकां जीवन दिलें आनी तोच आसा जो आमचे प्राण भायर काडटालो आनी परत आमका मेले उपरांत जीण दितलो. धरती, आकाश आनी जीवनाच्या ह्या अणभवांचेर आपल्याक दिल्ले बुद्धीचो उपेग करून, विचार करून त्या एक अल्लाह /ईश्वरा मुखार नतमस्तक जावपाचें कुराण आवाहन करता. अल्लाह/ ईश्वराच्या शक्ती मुखार सगले असहाय्य. ताच्या हातान सगळीं सुत्रां. तो केन्नाय सुख वा दुख्ख हाडूं शकता. फुडाराक कितें जातलें हाचीय खबर फक्त ताकाच आसा. आमची जोड, वेवसायूय ताच्याच हातांत. सगळे जीव आनी निर्जीव अल्लाह/ ईश्वराचेंच पालन करीत आसात. म्हणल्यार जाका जशे निर्माण केल्यात, तशी वागपाची अनुमती दिली, तसोच ताचो सभाव आसा. देखीक आंब्याच्या झाडाक आंबेच जातात. हें मतींत दवरून मनशानूय अल्लाह/ ईश्वराच्या दिल्ल्या शिमांचें उल्लंघन करपाक जायना. मनश्याक दिल्ल्या इत्सा, शक्ती आनी स्वातंत्र्याचो गैरफायदो घेवंक निर्बंध लावंक जाय. ब्रह्माण्डाचेर अल्लाह/ ईश्वराचेंच प्रभुत्व आसा आनी ह्या सत्याचो स्वीकार केल्या बगर दुनिया आपल्या वास्तविकतायेचेर येवपाक शकना आनी ताचें कल्याण संभव ना.
अल्लाह बरोबर भागीदारी हें एकमेव पाप आसा जें अल्लाह क्षमा करीना (सुराः निसा: 116), आनी अल्लाहची उपासना करात. ताचे वांगडा दुसऱ्या कोणाक सहभागी करून घेवं नाकात (सुराः निसा 36 )
जीवन मरण/ प्रलय / सर्ग नरक- अल्लाह/ ईश्वराची ही रचणूक फक्त लोकांच्या मौजे खातीर न्हय तर ताचो उद्देशूय तितकोच महत्पूर्ण आसा. हें जीवन एक दीस सोंपतलें, सगळ्यांक खबर आसा, पूण हुस्को ना. कुराण, प्रत्येक वेळा मरणाची याद दिवन लोकांक आपली जीवन वेवस्था सुदारपाक आनी आपल्या आनी सृश्टीच्या रचयताक, त्या न्यायाधीश अल्लाह/ ईश्वराच्या मुखार कयामतच्या (प्रलय) दिसा आपलो हिशोब दिवन बरें कशें जावंचें हांचें चिंतन करपाक भाग पाडटा. कुराण सतत प्रलयाची घोशणा करता. तो एक दीस येतलो. पुण ताचें ज्ञान फक्त अल्लाह / ईश्वराक आसा. हे धरतेची वेवस्था एक दीस तितरबितर जातली आनी मनशांच्या कर्मांच्या हिशोबाचो वेळ येतलो. त्यावेळार पळून वसपाचो खंयचोच मार्ग मेळचो ना.
“लोक हो! आपल्या पालनकर्त्याचो भंय बाळगात, निःसंशय कयामतचो भुंयकांप हो जबरदस्त आसा. ज्या दिसा तुमी तो पळयतले, प्रत्येक दूद पाजपी आवय आपल्या दुद पियेवपी बाळकाक विसरतली आनी सगळ्या गुरवार बायलांचो गर्भपात जातलो आनी तुमी पळयतले की लोक मदहोश जातले, वास्तविक मदहोश नासतले, पूण अल्लाहचें अजाप खूब कठोर आसा.” (सुराः हज्ज 1-2)
“आनी त्या दिसाचो भंय बाळगात, ज्या दिसा कोणूच कोणाच्याच उपेगाक पडचो ना, ना ताची एकादी शिफारस मान्य जातली, ना ताचे पसून एखादो मोबदलो स्वीकार जातलो आनी ना तांकां मजत मेळटली ” (सुराः बखरा : 48 )
धरती आनी समुद्रांत इबाड जाला लोकांच्या आपल्या कर्तुबांक लागून (30: 41). इबाड म्हणल्यार भ्रश्टाचार, लढाय, अत्याचार, हत्या. ह्या इबाडांक ईश्वरी ख्यास्त आनी बऱ्या कर्मांनीच पयस करपाक जाता. परलोकांत आमकां ह्या जीवनाचो हिशोब दिवचो आसा. परलोक जीवन आसा हे समजुती खातीर कुराणान हें उदाहरण मेळटा की जशें निर्जीव धरतीक पावस दिवन परत एकदा जीण दिवून अल्लाह / ईश्वर उभारता तशेच मरणा उपरांत लोकांक जीवित करतालो. (सुराः हज्ज 5-6)
आमच्या जीवनाचो हो अणभव आसा की हे धरतेचेर सगळ्या लोकां कडल्यान घडिल्लें बरे वा वायट क्रम, तांचो परिणाम (बरो वा वायट) ह्या सगळ्यांचो पूर्ण हिशोब ह्या जिवितांत संभव ना. म्हणुनूच अश्या एका प्रसंगाची गरज आसा, जेन्ना सगळ्या मानवजातीचो पूर्ण हिशोब जावन सगळ्यांक आपल्या सगळ्या (लहान वा व्हड ) कर्मांचो संपूर्ण हिशोब मेळटालो. वायट वा बऱ्या कर्माक लागून ख्यास्त वा इनाम वितरण जातलें.
कोणी त्या दिसा कांयच लिपोंवक शकचो ना, कारण त्यावेळा न्यायाधीश हो अल्लाह/ ईश्वर आसतलो. लोकांचे समजुती खातीर तो तांच्या कर्मांची साक्ष पसून प्रस्तुत करतलो.
अल्लाह/ ईश्वर कुराणांत सांगता : “त्या दिसा आमी तांच्या तोंडांचेर शिक्को मारतले. पूण तांचे हात आमचे लागी उलयतले आनी तांचे पाय तांच्या कर्मांची साक्ष दितले” (36:65) म्हणल्यार तांच्या आंगाच्या भागांनी कितें कितें केलें तें ते स्वताच मुखार हाडटले.
“जो कोणी जगाच्या जीवन आनी शोभा आनी सजावटीक इत्सूक आसा, अशांक आमी सगळ्या कामांचो (मोबदलो) हांगाच पूर्णता दिवून सोडटा आनी हांगा तांका कसलोच उणाव रावपाक दिना. मात हेच ते लोक आसात, ज्यांचे खातीर परलोकान उज्या बगर दुसरें कांयच ना आनी जे कितें तांणी हांगां केलां आसतलें तें सगलें व्यर्थ आसा. तांचीं कर्मां आसात ती नाश पावपी आसात ” (सुराः हुद 15-16) म्हणल्यार ज्या लोकांनी अल्लाह/ ईश्वराच्या आदेशांचें उलंघन केलें आनी परलोकाची चिंता केले बगर, आपल्या दुश्कर्मांनी, ह्याच धरतेच्या जिणेची मजा लुटपाचो यत्न केलो, तांकां परलोकान यातने बगर काय ना.
(पूर्वार्ध)

नझराना दरवेश
8975074456