भांगरभूंय | प्रतिनिधी
“तुमी जाणांत, त्या भुरग्यांनी म्हजेर बाॅल मारलो. त्या भुरग्यांक अक्कल ना?” अशें एक बायल मनीस रागा भरीत जावन ते इगर्जेंत येवन उलयताली. थंय एक ब्रदर आसलो. त्या ब्रदरान तिका बसूंक सांगलें. “हांव कित्याक बसूं? हांव complain करुंक आयलां. पाद्री विगार खंय गेला?” अशें फुडें उलयत रावली. “विगार येतलो.” त्या ब्रदरान म्हळें. “येतलो म्हळ्यार केन्ना? “ ती फुडें उलयली. “तुवें बसून घेतल्यार बरें.” परत तिचे कडेन नमळायेन मागलें. तेन्ना मात ती बसली.
जिणेंत जायत्यो अपेक्षा आसतात. आमी जायते फावटी आमच्या अपेक्षांचेर चड भर दितात. आमकां जाय तशेंच घडूंक जाय अशें आमकां मना पसून दिसता. तशें घडना जाल्यार मात आमीच आमचें मनोभंग करुंक घेतात. असले परिस्थितींत आमची वागणूक कशी बदलता तें सांगूंक मात कठीण. शेड्ड्या भशेन आमी आमचो रंग बदलतात. तोंडाक येता तें उलोवंक आमी फाटीं सरनात. दुसऱ्यांक समजून घेवचे यत्न आमचे कडल्यान कमी प्रमाणांत जातात. असले वागणुके वरवीं आमी आमचेंच हांशें करून घेतात.
जेनिता, तिचें एकटेंच चेडूं. एका शारांतल्या काॅल सेंटरांत वावुरपी. तिचे आवयन तिका सगले तरेच्यो सुचना आनी शिटकावण्यो दीवन काॅलेजीक तशेंच वावराक धाडिल्लें. जायतें ताका तिणें समजायिल्लें. पूण, जेनिता एका चेड्याचो सांगात जोडून घरांतलेंच भायर सरून गेलें. ताचे आवयक धपको बसलो. पुलीस कमप्लेन दीवन घरा हाडलें. तोंडाक येता तें उलयली. कानसुलार थापटां मारलीं. हाचो परिणाम मात उरफाटो जालो. घर सोडून गेलें सासणाक एकटीच धूव ना जाली. ती आवय, ते घडणेक लागून खूब खंती जाली.
आमच्या भुरग्यांचो फुडार बरो जावचो, हें आमकां सगल्यांकूच दिसता. भुरग्यांचो फुडार मनांत धरून आमी अपेक्षेची वळेरीच तांच्या माथ्यार थापतात. आमच्या अपेक्षांचें वजें आमच्या तरणाट्यांक आनी हेरांकूय जड जाता. असलें वजें कोणूच घेवंक सोदिनात. कोणाकूच तें नाका. वयल्या दोनूय घडितांनी अशेंच घडलें. तांकां दिसता तें खरें जालें ना. दुसरें घडीत तर आमच्या मनाक खोलायेन विचार करुंक उलो दिता. ते आवयक आपली एकटीच धूव बरी जावंक जाय,आपले वरींच ताची वागणूक जावंक जाय, अशें साबार कितें तिका दिसतालें. तिच्या अपेक्षेचो भंग जालो आनी तिणें विचित्र वागणूक आपणायली.
जिणेंत अपेक्षा आसप वायट न्हय. पूण त्या अपेक्षांक चिकटून रावप, हें आमकां सोबना. आमचे अपेक्षे प्रमाणें दुसऱ्यांची वागणूक जायना जाल्यार आमकां जाता तरी कितें? खरें म्हळ्यार आमकां कायंच उणें जायना. आमचें मन मात आपलें हट्टीपणा चलयता. असल्या हट्टीपणाक लागून आमी आमची वागणूक आपो-आप बदलतात. आमचेर आयिल्लें निराशीपण आमी दुसऱ्यांचेर काडटात. असले परिस्थितींत आमी आमच्या मनाक फावो तें प्रशिक्षण दिवंक जाय. ‘दुसरीं आमचे भशेन जावंक जाय’ असले विचार आमी मनांतले पुसून काडूंक जाय. जायते फावटी हांवें सांगलां तशें करचें अशें जायत्यांक वयले वयर दिसता. खूब बरी गजाल. पूण आमची खुशी उक्तावन आमचे जिणेंत बदल हाडूंक आमी तयार आसूंक नाका? आमची तयारी आसा जाल्यार ताचे परस खूब बरी गजाल. मसलतदारांचो आदार घेतल्यार आमीच आमकां आदार दिवपाचीं.
जीण सुखी जावंक जाय अशें आमकां सगल्यांक दिसता. सुखी जीण जियेवंक मात आमी जिणेचे वाटेर दुरीग बांदतात. आमी आमकांच फटोवन घेतात. आमची वागणूक सारकी आसा अशें आमकां दिसता आनी मानसीक नदरेन जिणेचेर आडनदर करतात. मानसीक भलायकी सांबाळूंक आमकां मसलतदाराची गरज. इतलें आसुनूय आमकां दुसऱ्यानी समजूंक जाय अशेंय आमकां दिसता. ही आमची वृत्ती सारकी आसा? आमी आमकांच विचारुया.
जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत
7666519837
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
