… कितलें उरलें हें चड म्हत्त्वाचें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

येवपी अणभवांचें गांठवल घेवन आमी जिणेची वाट चलतात. कितलें जोडलें, कितलें मोडलें हाचे परस आमचे कडेन कितलें उरलें हेंच निमणें म्हत्त्वाचें.

One day your life will flash before your eyes, 

Make sure it’s worth watching…

जेराल्ड वे हो एक अमेरिकेन गायक आनी गीतकार. ताणें बरयल्लें हें फामाद वाक्य. पळयल्यार सामके सोंपें दिसता, पूण विचार केल्यार त्या वाक्याचो अर्थ बरोच खोल आसा. अशें म्हणूक जाता की आमचे जिणेचो हिशोब ह्या वाक्या वरवीं आमकां मांडू येता.

आमचे जिणेंत कांय प्रसंग घडटात जें आमकां जिणेंचें मोल शिकोवंन वतात. आमी फकांडांनी म्हण्टात ‘कितें सांगू, हांव सामको मरणाच्या दारांत वचून आयलो. म्हजो वेळ येवंक नाशिल्ल्यान हांव परतो आयलों.’ खरेंच अशें घडटा आनी आमी आमचे जिणेंतल्या खिणांची बेरीज, वजाबाकी करूंक लागतात. मनीस सभावाची मजा आसता. मनशाचो सभाव कसो? जो मेरेन जिवाचो भंय आसना तो मेरेन मनीस सुशेगाद. एकदांच कितें भयंकर घडुंदी, मनीस जागो जाता. हे गजालीचो प्रत्यय हॉस्पिटलांत पावले काय येता. तात्पुरतें कांय आसना, गजाली सिरियसली घेवप जाता. 

कांय म्हयन्यां पयली गोंय वैजकी म्हाविद्यालयांत वचपाचो योग म्हाका आयलो. योग इतल्याच खातीर म्हणटा कित्याक कोणूच आपल्याक जाय म्हूण हॉस्पिटलांत येवपाक सोदीना. थंय कॅज्युलटी विभागान वचप म्हणल्यार एक वेगळोच अणभव. साधारण मनीस हालपाचोच. थंय हांवें एक दृश्य पळयलें. तें पळोवन थंय काम करपी दोतोर, नर्सी आनी हेर कर्मचारी हांचें सामकें कौतुक दिसलें. तांचें विशीं आशिल्लो आदर वाडलो.

हांव थंथ पावलें तेन्ना सामकी गडबड चालू आशिल्ली. 108 तले दोतोर एका दुयेंतीक घेवन आयलें. ताका हाडिल्ले तेन्ना ताची कांय हालचाल नाशिल्ली. काळजाचें ठोके बंद पडिल्ले भशेन तो निपचीत पडिल्लो. थंय आशिल्ल्या दोतोरांनी मातूय वेळ वगडाय नासतना सी पी आर सुरु केलो. एका वराच्या अथक प्रयत्नान ताणें प्रतिसाद दिलो. दोतोर, नर्सी आनी हेर कर्मचारी जिवाच्या आकांतान झुजलें. त्या मनशाक खबर लेगीत आसचें ना आपलो जीव कोणें आनी कसो वाटायलो. मनीसपण आनी कर्तव्याच्या धर्मांन ताका वाटोवपाच्या यत्नान तांकां यश आयलें.

तशें पळोवंक गेल्यार हें दृश्य दोतोरा खातीर नवें न्हय. दिसपट्टें तांचें हें झुज चालूच आसता. कांय वेळा तांकां यश येता आनी कांय वेळा येना. जेन्ना तांच्या यत्नांक यश येता तेन्ना ते आमच्या खातीर देव जातात आनी जेन्ना ते अपेशी थारतात तेन्ना तांका दुशण दिंवक फाटीं फुडें पळयनात.

आमचें जगप आनी मरप आमच्या हातांत आसना. अशें म्हणटात, आमी जल्माक येतात तेन्नाच आमी केन्ना मरतलें हें थारिल्लें आसता. जीवन आनी मरण त्या मदीं जो वेळ आसता तोच आमचो. मजा अशी, हो वेळ कितलो तोच आमकां खबर आसना. आयचे दिसपट्टे जिणेंत आमकां बरें- वायट अणभव येतात. येवपी अणभवांचें गांठवल घेवन आमी जिणेची वाट चलतात. कितलें जोडलें, कितलें मोडलें हाचे परस आमचे कडेन कितलें उरलें हेंच निमणें म्हत्त्वाचें.

आमकां ल्हानपणा सावन एक गजाल सांगतात, मनीस जसो येता तसोच वता. वता आसतना मात असंख्य यादी निर्माण करून वता. घडये तो वता आसतना त्यो यादी घेवन वता आसत. ताणें त्यो यादी व्हेल्यात काय नात, हें कळपाक मार्ग आसना. अश्या खिणांक गीतकार वे हांची उतरां मार्मीक दिसतात. जिणेच्या महानाट्यार पड्डो पडटा तेन्ना ताळयांचो गजर जावचो आनी ओल्या दोळ्यांनी निरोप घेंवचो हेंच सपन दर एकल्यान पळयल्यार जगप कितलें सुंदर जातलें न्हय???

– योगिनी आचार्य

94201 64919