काल ‘वेळ’ नासलो, आयजूय ना?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आयज बायलांचीं खूबशीं कामां ल्हव जाल्यांत, कमी जाल्यांत. बांयचेर वचून राजू बांयंत घालून उदक काडपाची तकालस आयच्या बायलांक घेवची पडना. घरांघरांनी नळ पावल्यात.

मनशान त्या- त्या वेळार तीं- तीं कामां करूंक जाय, अशें जाणटेलीं सांगतालीं आनी त्या- त्या वेळार तीं- तीं कामां करतालीं आनी म्हणुनूच तीं आरोग्यान तंदुरूस्त आसतालीं. सगलीं कामां वेळच्यावेळार करुनूय तीं केन्नाच आपणाक ‘वेळ ना’ अशें म्हणिनासलीं. ‘बऱ्या कामाक ‘वेळ’ आसना, तो काडचो पडटा’ अशें म्हणून तीं सगलीं कामां पटापट करतालीं. कारण तीं वेळाचें म्हत्व जाणां आसलीं. ‘वेळ’ हातांतल्यान गेलो की तो परत येना हाची तांकां जाणीव आसली. वेळाक तीं खूब म्हत्व दितालीं आनी म्हणुनूच तांचीं सगलीं कामां वेळच्यावेळार ज्युस्ता – ज्युस्त जातालीं. ‘आयज म्हाका वेळ ना, तें काम फाल्यां करूया’ हीं उतरां तांच्या तोंडांतल्यान केन्नाच येनासलीं आनी आयचें काम तीं फाल्यां दवरिनासलीं.
आदल्या तेंपा वयलीं मनशां मातूय पिरंगनासतना खूब कामां करतालीं. घरांतलीं सगलीं कामां करूनय तांच्या कपलार केन्नाच आटयो येनाशिल्ल्यो. सगलीं कामां तीं आनंदान करतालीं. आपल्या घरांतलीं सगलीं कामां करून मातसो विसव घेता म्हणल्यार कोणेय कसलेंय काम सांगल्यार तीं ‘आपणाक वेळ ना’ अशें केन्नाच म्हणिनासलीं. आपणाच्यान जाता तीं दुसऱ्याचीं कामांय तीं तोंड धांपून, पूण मन लावन हांसतमुखान करतालीं. सकाळीं उठल्या बरोबर बांयचें उदक काड, हांडो उदकान भर वा बंबांत उदक घाल आनी घरच्या लोकांक न्हावपा खातीर उदक तापय हीं कामां धरून वानार वांटपाचीं कामां बायलांचीं आसतालीं. कामाचो कसलोच गाजोवाजो नासतालो. कोण कसलें काम करता ताचो बोवाळूय नासतालो. रांदचेकुडींतलीं सगलीं कामां शिस्तीन जातालीं. सगलीं एकामेकांक समजून घेतालीं. जेवणांय वेळच्यावेळार जातालीं. कामां कितलींय आसूं, सगलीं ‘वेळ’ पाळटालीं. त्या – त्या वेळार तें – तें जावंकूच जाय अशी शिस्त आसताली. कारण ‘वेळ’ म्हत्वाचो आसतालो. बायलां फांतोडेर उठून जीं कामाक लागतालीं तीं मदीं विसव घेनासतना कामां करतालीं तरी ‘म्हाका वेळ ना’ अशीं उतरां तांच्या तोंडांतल्यान केन्नाच येनासलीं.
आयज बायलांचीं खूबशीं कामां ल्हव जाल्यांत, कमी जाल्यांत. बांयचेर वचून राजू बांयंत घालून उदक काडपाची तकालस आयच्या बायलांक घेवची पडना. घरांघरांनी नळ पावल्यात. बांयचें उदक काडपाचे त्रास सोंपल्यात. वेळूय वांचला. नळ मातसो घुंवडायलो की घसघशीत उदक येता. तरी तीं म्हणटात ः म्हाका बाये वेळूच मेळना.
आदलीं बायलां वानार वांट्टालीं. वानाची सुवात मिक्सरान घेतली. दोन मिणटांत वांटप तयार. तरी आयचीं बायलां म्हणटात ः म्हाका वेळ ना.
आदीं खंयूय वतलो म्हणल्यार एक तर चलून नाजाल्यार बैलगाडयेन वचचें पडटालें. आयज दरेकाच्या दारांत स्कूटरी, मोटारी आसात. बैलगाडयो दिसप दुर्मीळ जाल्यांत. चलून वचप तर लागीं – लागीं बंदूच जालां. जांचे कडेन गाडयो नात, तांचे खातीर बशीची वेवस्था जाल्या. व्हडले – व्हडले पूल जाल्यात. 8 वरांचो प्रवास तीन वरां भितर जावंक लागला. तरी आमी म्हणटात ः म्हाका वेळ ना.
आदीं एकामेकांची खबर घेवपाक पोस्टकार्डाचो वापर करचो पडटालो. ताका दिसाचे दीस लागताले. पत्राची वाट पळोवची पडटाली. आयज एकामेकांची खबर एका सेकंदांत मेळटा. आदीं सामको लागींचो कोणूय बरो ना अशें कळ्ळें जाल्यार आमचो जीव सामको सकयल – वयर जातालो. ताची वचून खबर घेवची अशें दिसतालें. पोस्टकार्डाचेर ‘ताका बेगीन बरो जा’ अशें बरयतनाय आमचें पेन थरथरतालें. पत्रांतलो मजकूर बरयतना सामकें सादूर रावचें पडटालें. चुकून एक उतर हेवटेन – ते वटेन पडलें जाल्यार ताचें मन दुखावचें ना मूं असो भंय आसतालो. ताका लागून पोस्टकार्डाचेर मेजून – मापून उतरां बरोवचीं पडटालीं. आयज हीं पोस्टकार्डां इतिहासजमा जावपाचे वाटेर आसात. कारण कोण पत्रांच बरयनात. तशी कोणाक गरजूच पडना. कोणाकूय कसलोय निरोप दिवपाचो आसल्यार मोबायल आसाच. तो एकाच खिणांत हे वटेनचो निरोप ते वटेन पावयता. बरें, उलोवपाचीय गरज ना. मोन्यांनी काम करूं येता. बरो नाशिल्ल्या मनशाक टी सी (टेक कॅर) म्हणल्यार पुरो. पोस्टकार्ड ना. पत्रां बरोवपाचोय त्रास ना, दोन उतरांनी काम जाता. तरी आमी म्हणटात ः आमकां वेळ ना.
‘म्हाका वेळ ना’ हीं उतरां आयज सगल्यांचेच आंगवळणी पडल्यांत. वेळ आसुनूय वेळ ना म्हणून सांगून वेळ मारून व्हरपाची आनी काम टाळपाची आयज फॅशनूच आयल्या.
मंत्री, आमदार वा लोकप्रतिनिधींचें म्हाका अजापूच दिसता. ते खंयच्याच सुवाळ्याक वेळार पावनात तरी आसतना कार्यावळीचो सुत्रसंचालक म्हणटा ः अमको अमको वेळांत वेळ काडून आयिल्ल्यान आमी तांचे उपकारी.
आतां वेळांत वेळ कसो काडप आसता हें म्हाका अजून कळूंक ना आनी वेळांत वेळ काडप म्हाका आयज मेरेन जमूंक ना.
आदी इमारतींक लिफ्टां नासतालीं. माळयो चडच्यो पडटाल्यो. तातूंत वेळ वतालो. आयज लिफ्टां आयलीं. बटण दाबल्यार एका मिणटांत वयर वचुंयेता, सकयल येवुंयेता. तरी आमी म्हणटात ः म्हाका वेळ ना.
आमचे जिणेंत खूब सोंपेपणां आयलीं. हीं सोंपेपणां आमचो कितलोसोच वेळ वांचयतात. तरी आमकां दुसऱ्याचीं खंय? आमचींच कामां करपाक वेळ नासता. आमचीं कामां वर्साचीं – वर्सां तश्शीं उरतात कारण तीं कामां हाता वेगळीं करपाक आमकां वेळ ना. आमच्या शेजरा एक देसाय नांवाचें कुटुंब रावता. तें दर दिवाळेक आकाशदिवो लायता आनी तो दुसऱ्या वर्सा काडून थंय नवो लायता. विचारल्यार सांगता ः तो काडपाक आमकां वेळूच ना.
आमकां देवान चोवीस वरां दिल्यांत. तीं आदीं आशिल्लीं, आतांय आसात. फाल्यां ब्रह्मदेवान जर आमची काकुळट येवन दिसाच्या 24 वरांचीं 26 वरां केलीं तर आमकां थोडो तरी वेळ मेळटलो काय? काय तेन्नाय आमी ‘आमकां वेळ ना’ अशें म्हणून वेळ मारून व्हरतले? ‘आमकां वेळ ना’ अशें म्हणून तुमी वेळांत वेळ काडून हो म्हजो वेळाचो लेख वाचलो जाल्यार म्हज्या लेखाचें आनी वेळाचें सार्थक जालें अशें हांव म्हणन.

अतुल र. पंडित
9623269013