कायदो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

म्होंवा बोट

–

कायदो हो शब्द आयलो की कांय जाणांच्या मनांत ताचे विशीं प्रस्नचिन्नां जाल्यार कांय लोक तांचे कडेन काळाची गरज म्हूण पळयतात. कायदो म्हळ्यार किते? कोणे केलो? तो अस्तित्वांत कित्याक आसा? ताचे म्हत्व कितें? ताचें पालन कित्याक करचें? सगले कित्याक करनात? अशें एक न्हय जाल्यार हजार प्रस्न मनांत खूब फावट येतात. खास करून जेन्ना ह्या कायद्यांचो दुरूपेग जाता.  ह्या विशयार आमी कितें करपाक मुखार सरल्यार लेगीत भोंवतणी आशिल्ली तंत्रां आमचीं पावलां कांय वेळार होच कायदो आडावन दवरता. ताचें पालन करप होच एक गुन्यांव कांय कितें? अशें आमकां दिसता.

कायदो म्हळ्यार ह्या धांवत उदरगत करपी प्रत्येक ल्हान- व्हड गजालींचेर लक्ष दवरपी एक अदृश्य स्तंभ. तो पयलो कोणे केलो? खंयच्यान अस्तित्वांत आयलो, हें सांगप कठीणूच. मात तर्क लावन विचार केल्यार हो कायदो म्हणल्यार पुर्वजांनी कांय कामां सरळ रितीन जावचीं म्हूण स्विकार केल्ले नेम. बदलत्या काळा बरोबर हे नेम कागदार आयले आनी ताचो कायदो जालो, अशें म्हणू येता. कोणेंय कायद्याचे पालन केलें आनी ताचें वायट जालां, असले प्रसंग खूब कमी. आमी कोण दुसरो- तिसरो मनीस ताचे पालन करता- करना हें पळोवन न्हय, जाल्यार त्या प्रत्येक कायद्यां फाटलो हेतू समजून घेवप खूब गरजेचो. आमी आवयच्या पोटांत आसतना, ते आमच्या मरणा उपरांत लेगीत ह्याच कायद्याच्या रिंगणात दीस -रात सारतात. कायदो म्हत्वाचो, म्हूण ताचें अस्तित्व आसा. ताचें पालन जाता. ते करना ताका ख्यास्त जाता आनी ताकाच लागून ताका कायदो म्हणटात.

– सायली शा. कवठणकार

8411982774