कानार केंस काडप बरें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सद्याक गोंयकारांनी कानार केंस काडपाची गरज आसा. कांय राजकीय पक्ष आपणाले वांगडी वाडोवचेले तयारेंत आसात. आनी ते वाडोवचे खातीर ते सरकारी नोकऱ्यो तयार करपाची भास उलयतात.

हालिंचीच खबर, एका दुकानार सामान घेतालों.म्हऱ्यांतूच दुसरो कोण तरी उबो आसलो. मदींच तो कितें तरी उलयलो. कोणा कडेन उलयता कळनासलें. ताचें तोंड म्हजे वटेन आसलें. हो म्हाका कितें सांगता बी काय कितें असो दुबाव मारलो. मनीस तर अनवळखी. मागीर म्हजे कडेन कित्याक उलयतलो? हांवें हेवटेन तेवटेन पळेलें तर थंय दुसरो कोण नासलो. शेर्त हो म्हाकाच कितें तरी विचारता वा सांगता आसूंक जाय हे समजुतीन म्हऱ्यांत वचून हांवें ‘कितें’ म्हणून विचारलें जाल्यार तो दुसरेच कडेन वळून उलोवंक लागलो. आपणांच कडेन उलयता काय कितें हो? हांवें म्हऱ्यांत वचून कितें म्हूण विचारलें ताकाय जाप दिली ना वा म्हाका पळयलोय ना. तो बडबडत आसलो, कितें तरी सांगिल्ले वरी हातवारे करीत उलयतालो. हांवें दुकानदाराक विचारलें, तो कोणा कडेन उलयता? दुकानदारान खुणेनूच खबर ना म्हूण सांगलें. वेल्यान मुमुरख्यांनी हांसत बोट तकलेक लावन फिरायलें. ताचे नदरेन तो तकलेन फिरला आसतलो. म्हजें सामान घेवन जाता म्हणसर ताचें बडबडप थांबलें आनी ताणें दुकानदाराक आपणाक जाय आशिल्ल्या सामानाची यादी दिली. दुकानदार सामान दिता म्हणल्यार ताणें परत उलोवंक सुरवात केली.
‘हॅलो, हांजी मै उसके साथही बात कर रहा था। मिलनेके बाद उसपर बात करेंगे, अभी बाहर हूं और थोडा बिझी हूं। — ओके बाय।’ तर इतलो वेळ तो फोनार कोणा कडेन तरी उलयतालो म्हणपाचें कळळें. आतां टॅक्नोलोजी बरीच मुखार पावल्या जाका लागून हातांत फोन नासतनाय फोनार उलोवंक मेळटा. एक इल्लेशें यंत्र कानाक लावपाचें आनी दोनूय हात बेकार दवरून उलोवपाचें. कांय जाण दुचाकी चलयतना कानाक फोन लावन मान वांकडी करून दुचाकी चलयतात तांची काकूटशी दिसता. हांकां मानेचें दुयेंस बी ना मूं असो प्रस्न पडले बगर रावना. तातूंत वाटेर पुलीस आसले तर हांची जी कितें धांदळ जाता ती तर पळोवंक जायना. तशे कांय जाण गाडी, दुचाकी बी चलयतना हें यंत्र लावन उलयत वतात. मात आमकां तें समजूंक वेळ वता आनी तो स्वता कडेनूच उलयता म्हणजेच हो मात्सो फिरला आसूंक जाय असो आमी समज करून घेतात. पूण सत कळटा तेन्ना आमीच पिशे थारतात.
अश्याच एका फोनाची जायरात आमकां टिव्हीचेर पळोवंक मेळटा. एक बायल हॉटेलांत येवन एका मेजा कडेन बसता. थंयच एका दुसऱ्या मेजा कडेन एक दादलो बशिल्लो आसता. ही बायल ताचे कडेन पळोवन कितें तरी उलयता. ताका दिसता ती बायल आपणांकूच कितें तरी सांगता. निमाणें दादलोच तो, सामको भुल्लुसता. ताका एके सुंदर बायले कडेन उलोवंक निमित्तूच जाय आसता. तातूंत ती जावन आपणाक कितें तरी सांगूक सोदता हे समजुतीन तो आपली खुर्ची सोडून तिचे म्हऱ्यांत वता आनी ‘कितें’ म्हूण विचारता. ती आपल्या कानाचें यंत्र काडून ताका सांगता, ‘एक नॅशकॉफी.’ अर्थांत ती ताका वेटर समजता आनी ताका कळटा ती फोनार उलयताली आपणा कडेन न्ही. जाय आनीक आनीक? तो इल्लेशें तोंड करून परतो आपल्या जाग्यार बसता. हाकाच लागून कोणेय कितेंय विचारल्यार वा कोणूय आपणां कडेन उलयता वा कितेंय विचारता अशें दिसल्यार सारकी खात्री जायसर आपणें आयकूंक नाशिल्ले वरी करप शाणपणाचें काय दिसता.
हाकाच कोंकणींत कानार केंस काडप म्हणटात. आयकून आयकूंक नाशिल्ले वरी करप. कानार केंस काडप केन्नाकेन्नाय शाणपणाचें थारता. कानार केंस काडले म्हणजे प्रस्न विचारप्याक जाप दिवची पडना. आतां आयकलेंच ना जाल्यार जाप आनी कितें दितलो? कानार केंस काडल्यार कसल्याय कामांतल्यान सुटका मेळूंक शकता. आनी कानार केंस काडले ना जाल्यार कसल्याय संकश्टांत पडूंक शकता. एकादे वेळार दुसऱ्याच्या तोंडाक तोंड दिवचें पडूं येता. देखून कसल्याय अरिश्टांत सांपडचे परस कानार केंस काडपूच बरें काय दिसता. आनी कानार केंस काडले ना जाल्यार कसल्याय संकश्टांत पडूंक शकता. जसो तो हॉटेलांतलो मनीस ती बायल आपणा कडेन उलयता समजून सामको भुल्लुसून तिचे म्हऱ्यांत वता आनी तिणें वेटर थारायतकूच इल्लेशें तोंड करून फाटीं सरता. अशी लज करून घेवपांत कसलें शाणपण सांगात पळोवया.
सद्याक एके चॉकलेटची जायरात टिव्हीर झळकता. कांय जाण एक मडें स्ट्रेचराचेर घालून व्हरतात. मुखार एक भुरगो चॉकलेट खायत उबो आसा. चॉकलेट खावपाक तो सामको मग्न जाला. इतल्यान कोणाचो तरी मोबायल वाजता. सगळ्यांक तो त्या भुरग्याचोच मोबायल काय दिसता. पूण ताचें वाजपी फोना कडेन लक्षूच नासता. त्या आवाजान सगळे बेजारतात. इतल्यान तें स्ट्रेचरा वेलें मडें उठून बसता आनी फोन उखलून विचारता, ‘सकाळ फुडें कित्याक सतायतात रे फोन करून? कोण मेला काय कितें? न्हिदेंतल्यान उठयलो म्हाका सकाळ फुडेंच.’ मडें उठून बसलां तें पळोवन पयलीं सगळे कांचवेतात पूण तो फोनार उलयता आनी तो जितो आसा तें पळोवन खोशी जातात. आनी त्या भुरग्याक फोन उबारलो ना म्हूण दिनवासतात. कानार केंस काडल्यार कितेंय बरेंय जावं येता अशेंच जावचें पडलें ना?
सद्याक गोंयकारांनी कानार केंस काडपाची गरज आसा. कांय राजकीय पक्ष आपणाले वांगडी वाडोवचेले तयारेंत आसात. आनी ते वाडोवचे खातीर ते सरकारी नोकऱ्यो तयार करपाची भास उलयतात. कोण खंय नोकरी दिवंक जायना जाल्यार वेंचणुकेक उबोच रावचो ना. हांचे उलोवप फक्त आयकुंया आनी कानार केंस काडून रावंया. हे नोकरी दितले हे आशेर रावल्यार आमी उपाशी पडटले. पट्टा तर पळेयात.

अभयकुमार वेलिंगकार
9423884687