भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भावंडांनो,
फाटल्या आयतारा तुमकां हांवें परशुरामाची काणी सांगिल्ली. जातुंतल्यान तुमकां कळ्ळें परशुरामान आपल्या प्रीय आवयची हत्त्या कित्याक केल्ली ती. बापायच्या उतराक मान दिवंक ताणें तें कर्म केल्लें. पुणून उपरांत बापायचें मन जिखून ताणें आपले मायेस्त आवयक तशेंच भावांक परतून जितें केलें. इतलेंच न्हय तर ताणें बापायक कोणाय विशीं तिडक परतून येवपाक दिली ना. बापायच्या सभावांत ताणें बदल घडोवन हाडलो. भावंडांनो, आयज तुमीं विचारिल्ल्या प्रस्नाक जाप दितना गोंयांक परशुरामाची भुमी कित्याक म्हणटात तें विशींची काणी सांगतां. मात, भावंडांनो काणयेंतल्या पात्रांची नांवां मात तशींच दवरतां हां.. आयकात..
सगळ्या क्षत्रियांचो नास करून परशुरामान पुराय पृथ्वी जिखिल्ली. पुणून परशुराम ब्रह्मचारी आशिल्लो. ताका पृथ्वीचें राज्य नाकाच आशिल्लें. आपली प्रतिज्ञा पुराय जाली देखून परशुरामान पुराय तिर्थयात्रा केली. पृथ्वीक प्रदक्षिणा घातल्यो. उपरांत विश्वजीत यज्ञ केलो. गौतम, विश्वामित्र, मार्कंडेय आदी व्हड व्हड रुशी यज्ञा खातीर आयिल्ले. यज्ञ पुराय जातकच यज्ञा खातीर पुंजायिल्ली सगळी संपत परशुरामान ब्राह्मणांक, दीन-दुबळ्यांक दान केली. एक परशू आनी महेंद्र पर्वत सोडल्यार परशुरामाकडेन कांयच उरलें ना. सगळें कश्यप रुशीक दान केलें. शेवटाक हे पृथ्वीचेर रावपाक आपणाक अधिकार ना हें येवजून परशुराम महेंद्र पर्वतार राबित्याक गेलो.
मात हे वटेन.. कांय दिसांनी दर्याक म्हळ्यार समुद्राचेर मोठो सांवार आयलो. तो व्हड व्हड आकांताळी ल्हारां भुंयेर गाजोवंक लागलो. ताका लागून कांय गांव नश्ट जायत गेले. समुद्रान भुंयेचेर केल्लें आक्रमण आनी ताची मस्ती, आडांगीपणा पृथ्वी वयल्या रुशींक, ब्राह्मणांक सोसली नात. तांणी महेंद्र पर्वताचेर वचून परशुरामाचे पांय धरले. समुद्रा सावन सगळ्यांचे जीव वाटांवंक विनवणी केली. परशुरामकय तांची काकुळट आयली. तो समुद्रासरी आयलो. ताणें समुद्राक विनवणी केली, “हे सागरा, तूं अशी मस्ती करून म्हज्या लोकांक सतांव नाका. तूं फाटल्यान चल. हांगासर म्हज्या लोकांक रावपाक सुवात जाय.”
पुणून समुद्रान जाल्लो गर्व. ताणें परशुरामाचे विनवणे कडेन लक्ष दिलें ना. उरफाटें, गर्वान ताचें हड्डें आनीकच फुल्लें. परशुरामाक समुद्राचें वागणें आवडलें ना. ताणे ताका परतून सांगलें, “सागरा, तूं हांवें सांगिल्ली सांगणी आयकना. तूं म्हजें उतर आयकना जाल्यार एका खिणांत हांव तुका पुराय आटयतलों. उदका बगर सुको करून उडयतलों.” अशें म्हणून परशुरामान एक बाण घेवन आपल्या धोणूक लायलो. तें पळोवन पुराय पृथ्वी भंयान थरथरली. आतां आपली दादागिरी चलची ना हें पळोवन समुद्र परशुरामाक शरण आयलो आनी म्हळें, “परशुरामा, म्हजें रक्षण कर.”
परशुरामान म्हळें, “बरें आसा हांव तुका सुकोवचो ना. पुणून हांवें म्हज्या धोणूक जोडिल्लो बाण फाटीं घेवंक मेळचो ना. तो म्हाका सोडचोच पडटलो. तेन्ना हांवें सोडिल्लो बाण जंय वचून पडटलो तितले मेरेन तूं फाटीं वच आनी केन्नाय मुखार येवं नाका. थंय म्हज्या लोकांक रावूं दी, राबितो करूं.” अशें म्हणून परशुरामान आपल्या धोणूक जोडिल्लो बाण सोडलो. परशुरामान मारिल्लो बाण जंय पडलो तितले मेरेन समुद्र फाटीं सरलो. आनी अस्तंते कडली सागर भूंय मेकळी जाली, रिती जाली.
परशुराम सगळ्या रुशी आनी ब्राह्मणां सयत महेंद्र पर्वता वयल्यान सकल देंवलो. समुद्रान रिते, मेकळे केल्ले भुंयेर आयलो. ते रत्नाकर भुंयेची पुजा केली आनी रुशी तशेंच ब्राह्मणां सयत सगळे जाणांनी ते सुवातेर राबितो केलो.
भावंडांनो, हीच ती शुर्पाकार भूंय, जिका आमीं परशुराम भुमी म्हण्टात. फुडारांत हेच भुंयेंक ‘कोंकण’ अशें नांव पडलें. गोंय तातूंत आस्पावलें. देखून गोंयांक परशुरामाचे बाणान निर्मिल्ली भूंय अशें म्हणटात. सगळे ऋशी, ब्राह्मण आनी हेर लोकांनीं आनंदान राबितो केलो. हे पळोवन परशुराम परतून आपल्या महेंद्र पर्वताचेर गेलो.
अशी आसा ही परशुराम भुमीची काणी. याद उरतली ?
उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
