भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भावंडांनो,
आमच्या गोंयांक खुबशीं नावां पडल्यांत. देखीक अपरान्त (सुनापरान्त), भांगरभूंय, गोमंतभुमी, तीं वेगवेगळ्या कारणानीं पडल्यांत ही गजाल वेगळी. मात गोंयच्या निर्मणेक धरून परशुरामान बाण मारून निर्माण केल्ली भूंय अशें म्हणटात तें मात यादींतल्यान कशेंच वचना. देखूनच जावंये एका भावंडान म्हाका प्रस्न केल्लो, “भाई, परशुराम भुमी अशें कित्याक म्हणटात, तें आमकां सांगशी?” देखून भावंडांनो तुमकां परशुरामाच्यो दोन काणयो सांगतां. पयलीं म्हळ्यार परशुरामाचें नांव घेतकच यादींत येता ती ताणें बापायच्या सांगण्यान केल्ली आवयची हत्त्या आनी दुसरी काणी, बाण मारून निर्माण केल्ले हे गोंय भुमीची. आयकात पयली काणी..
एका दिसा सदचे प्रमाण रेणुका माता न्हांवपा खातीर गंगा न्हंयेचेर गेल्ली. त्याच वेळार चित्ररथ नांवाचो गंधर्व आपल्या राणयां सयत न्हांवपाक आयिल्लो. तो एकमेकांचेर उदक शिंपडावन न्हातालो. गंगेचे देगेर दाट झोंपां आनी रुखावळ आशिल्ल्यान कोण एकमेकांक दिसनाशिल्लीं. देगेर रावून रेणुका माता तांचो खेळ पळयताली. तो खेळ पळयतां पळयतां रेणुका मातेक दिसलें, त्या खेळांत आपूण आनी आपलो घरकार आसूंक जाय आशिल्लीं. त्या विचारानूच ती धादोसली. आनी अचकीत ती भानार आयली.
आपणाक खूब कळाव जालो हें तिच्या मतींत येतकच.. बेगोनबेग ती न्हंयेंत देंवली, न्हाली आनी आपले कपडे धुवून, वांगडा हाडिल्ली कळशी भरून घेवन आपल्या आश्रमावटेन चलूंक लागली.
हेवटेन आश्रमांत जमदग्नीक खूबच तिडक आयिल्ली. तिडकीन ताचे दोळे तांबडेच जाल्ले. न्हंयचेर उदक हाडूंक गेल्ली रेणुका तो वेळ मेरेन आश्रमांत पावूंक नाशिल्ल्यान ताचे पुजेक कळाव जाल्लो. हरशींच जमदग्नीचो सभाव रागीट आशिल्लो. रागा वेळार ताका कितें येवजत हें सांगूंक येनाशिल्लें. इतल्यांत रेणुका माता ताकतिकेन येतना ताणें पळयली. ती लागीं पावतनाच ताणें तिडकीन धेंगसो घालो आनी म्हळें, “खंय गेल्ली तूं?.. इतलो कळाव कित्याक जालो? म्हजी पुजा उरता हें कळनाशिल्लें तुका? वच हांगांच्यान वच. म्हजे नदरे मुखार रावूं नाका. वच तोंड घेवन..” जमदग्नीचीं तिडकीन भरिल्लीं उतरां आयकून रेणुका माता सामकी भिली. दोनूय हात जोडून तिणें ताचे पांय धरीत माफी मागली. पुणून जमदग्नीचेर कांयच परिणाम जालो ना. रेणुका माता कुशीक सरपाक तयार ना तें पळोवन तिडकीन जमदग्मीन आपल्या रुमणवत ह्या पुताक म्हऱ्यांत आपयलो आनी रेणुका मातेचें मस्तक कापून उडोवपाक सांगलें. रुमणवत भिलो. ताणें भीत भीत आपल्या बापायक सांगलें, “आई ह्या संवसारांतलें सगळ्यांत व्हडलें तीर्थ आसा. हांव तिका कशी मारूं?” पुताचीं उतरां आयकून जमदग्नी आनीक तिडकलो. ताणें तिडकी भितर रुमणवताक स्राप दिलो आनी भुंयेर आड उडयलो.
ताणें तेच तनरेन दुसरो पुत सुशेणाक उलो मारलो. सुशेण धांवत आयलो. जमदग्नीन जशें रुमणवताक सांगिल्लें तशेंच सुशेणाक सांगलें. बापायचीं उतरां आयकून सुशेणाचे कुडींत थरथरो भरलो. ताणें जमदग्नीक म्हळें, “बाबा, आवय ही बापाय परस श्रेश्ठ आसता. हांव तिका जिवेशीं कशी मारूं?” सुशेणाचीं उतरां आयकून जमदग्नी तिडकीन चाळवलो. वेळ वगडायनासतना ताणें सुशेणाकय स्राप दिवन भुंयेर आडवो उडयलो. जमदग्नीची तिडक कशीच न्हीव नाशिल्ली. ताणें तिसऱ्या पुताक म्हळ्यार वसूक उलो मारून आपोवन हाडलो आनी रेणुका मातेचें मस्तक उडोवंक फर्मायलें. पूण पूत वसून बापायक म्हळें, “बाबा, आवयच्या दर्शनान भुरगो पापांतल्यान मुक्त जाता. हांव आईचो जीव कसो घेवं?” वसुचीं उतरां जमदग्नीक सोंसलीं नात. ताणें वसूकय हेर दोन पुतांवरी स्राप दिवन भुंयेर आड उडयलो आनी तिडकीन चवथ्या पुताक विश्ववसूक आपोवन रेणुका मातेचें शीर उडोवंक सांगलें. विश्ववसून सांगलें, “बाबा, देव लेगीत जिची आराधना करतात, तिका हांव कशी मारूं?” जमदग्नीक तिडकी मुखार कांयच पटलें ना. ताणें हेर तीन पुतां सारकेंच विश्ववसूकय स्राप दिवन ख्यास्त दिली. आश्रमांत आशिल्ल्या हेर मनशानीं आकांतान रडपाक सुरवात केली. पुणून जमदग्नीच्या मनार कांयच परिणाम जालो ना. तिडकी भितर आपूण कितें करता हेंय ताच्या मतींत येनाशिल्लें. ताणें पांचव्या पुताक, परशुरामाक उलो मारलो. ते वेळार परशुराम आश्रमांत नाशिल्लो. पुणून बापायचो उलो आयकून तो धांवत आयलो. जमदग्नीन ताका हेर पुतांक सांगिल्लें तेंच करपाक सांगलें आनी..
परशुरामान वेळ वगडाय नासतना आपल्या हांतांतल्या परशून एका खिणां भीभितर आवयचें मस्तक धडा सावन वेगळें केलें
परशुरामाची आपल्या वयली भक्ती पळोवन जमदग्नी खोशी जालो. ताका वेंगेंत घेत ताणें म्हळें, “परशुरामा, म्हजें उतर तुवें आयकलें. बापायचो मान राखलो. माग, तुका जाय तें मात. हांव दितां तुका.”
बापायचीं उतरां आयकून परशुरामान म्हळें,”बाबा तुमीं म्हाका जाय तें दिता म्हण्टा आसत जाल्यार ह्या म्हज्या चारूय भावांक जिवें कर, तशेंच म्हज्या मातेकय जिवी कर.”
परशुरामाक दिल्ल्या उतरा प्रमाण जमदग्नीन संजीवनी मंत्रान पुतांक आनी रेणुका मातेक जिवीं केली. आपले तिडकी वरवीं तांकां त्रास दिलो देखून जमदग्नीक खूब वायट दिसलें. त्या दिसा सावन परशुरामाच्या उतरा वेल्यान जमदग्नीन तिडकीक आपले भितर केन्नाच सुवात दिली ना…
भावंडांनो, अशे तरेन परशुरामान बापायचें उतर आनी आवयचो माया-मोग राखलो. दुसरी काणी फुडले खेप सांगतां. तो मेरेन तुमी थोडो वेळ मनरिजवण करून घेयात हां…. उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
