काणी काणी कोतवा – 5

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हुशार भुरगो

एक बारा- तेरा वर्सां पिरायेचो चलो रानांत बोरां हाडपा खातीर गेल्लो. बोरां काडून जाल्या उपरांत ताका तान लागली. लागींच आशिल्ले एके बांयंत तो उदक आसा कांय ना तें पळोवपाक गेलो. बांयंत पळयतना ताका फुडल्यान एक रागीश्ट आनी खुनशी मनीस ताचे वटेन चलून येतना दिसलो. ताचें व्यक्तीमत्व आनी खांदार मारिल्ले पोटलेक पळोवन तो चोर आशिल्ल्याचें त्या भुरग्यान वळखलें.
ताणें मनांत म्हणलें, ‘हो चोर एकतर आपल्याक मारून उडयतलो, ना तर आपले वांगडा व्हरून म्हाकाय चोरयो करपाक लायतलो.’
तो भुरगो बांयंत पळोवन व्हडल्या व्हडल्यान रडपाक लागलो. त्या भुरग्याक पळोवन चोरान विचारलें, ‘‘कितें रे? तूं कित्याक रडटा?’’
भुरग्यान रडतूच चोराक फट मारली, ‘‘हांव हे बांयंत कितलें उदक आसा हें बागोवन पळयतालों तेन्ना म्हज्या गळ्यांतली सरपळी हें बांयत पडली. सरपळे बगर हांव घरा गेल्यार आई- बाबा म्हाका मारतलीं. ’’
हें आयकून चोर खोशी जालो. ताणें मनांत म्हणलें, ‘‘ह्या भुरग्याक सरपळी काडून दितां अशें सांगतां आनी सरपळी मेळ्ळी काय म्हजी भांगरान भरिल्ली पोटली आनी ताजी सरपळी घेवन फुज्जो मारता.’’
चोरान त्या भुरग्याक म्हणलें, ‘‘आरे तूं रडूं नाका. ही म्हजी पोटली सांबाळ. हांव बांयंत देंवून तुजी सरपळी सोदून हाडटां. तूं हांगाच राव.’’’
चोर बांयत देंवून त्या भुरग्याची सरपळी सोदता. त्या भुरग्याक चोराच्या मनांतलें कळटा. चोर बांयंत सरपळी सोदता आनी हांगा तो भुरगो संद पळोवन थंयच्यान बद्द पुलीस स्टेशनाचेर वता आनी पुलिसांक सगळें सांगून उडयता. तो आपल्या कडेन आशिल्लें त्या चोराचें सामान पुलिसांचे सुवादीन करता. चोर ते बांयतूच आसता. पुलीस येवन ताका धरतात. उपरांत त्या भुरग्याच्या प्रामाणीकपणा आनी हुशारकाये बद्दल ताका इनाम भेटयतात.

देख : तुमी तुमची हुशारी योग्य वेळार वापरल्यार तिचें फळ निश्‍चीतूच मेळटलें.