काणी काणी कोतवा – 33

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एका रानांत एक कोलो रावतालो. एका दिसा तो फांतोडेर उठता. उठनाफुडें ताका सामकी भूक लागता. तो कितेंय पोटान घालपा खातीर हांगा थंय खाण सोदपाक लागता. मात ताका खावपाक कांयच मेळना.

\खावपाक सोदतां सोदतां ताका एक द्राक्षांचो मळो दिसता. तो त्या मळ्यांत भितर सरता. भितर सरून पळयता जाल्यार कितें, सगळे कडेन द्राक्षांच द्राक्षां. व्हडले व्हडले द्राक्षांचे घोंस पळोवन कोल्याचे जिबेक रूच सुट्टा.
कोलो मनांतल्या मनांत चित्ता, ‘द्राक्षां पळयल्यारूच कळटा हीं शेर्त रुचीक आसतलीं म्हणून. आवयस्स, पळोवनूच रूच सुटली. हांव हीं सगळीं कोणूय येवचे पयलीं खावन उडयतां.’

कोलो कांय वेळ तो मळो बरे तरेन नियाळीत बसता. द्राक्षांचीं झाडां आनी वाली तो साऽरकी बारीकसाणेन पळयता. द्राक्षाचे घोस बरेच वयर लोंबकळटाले. ताका थंय वयर चडून तीं खावप शक्य नासता. ताका लागून तो पिकिल्ली द्राक्षा उडी मारून सकयल उडोवपाचो यत्न करपाक लागता. मात उडी मारून लेगीत तो द्राक्षां मेरेन पावना. उडयो मारून मारून तो सामको थकता. मात्सो विसव घेतले उपरांत तो परत तीं द्राक्षां उडी मारून उडोवपाचो यत्न करता. बर्‍यो लांब उडयो मारून लेगीत कोलो त्या द्राक्षां मेरेन पावना.


जायते यत्न करून लेगीत ताका तीं द्राक्षां काडप शक्य जायना. म्हणून तो आपले भितरूच पुटपुटता, ‘‘शीऽ कोणाक जाय हीं आंबट द्राक्षां? हीं खाल्यार म्हजे सगळे दांत आंबट जातले आनी दांत आंबट जाल्यार म्हाका आनीक कितेंय रुचीक मेळ्ळ्यार तेंय खावपाक मेळचें ना. शीऽ म्हाका नाकाच हें असलें खाण.’’ अशें म्हणीत तो कोलो आनीक कितेंय खावपाक मेळटा काय म्हणून सोदपाक त्या द्राक्षांच्या मळ्यांतल्यान भायर सरता.