कदंबाचे कासादोर

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

रानां अधिकारी आपल्याक धरीत जाल्यार आमी त्रासांत पडटले, नोकरेंत निलंबीत बी जावं येता अशी भिरांतूय तांकां दिसली ना?

गोंयांत कासाक वचपाचे प्रकार केन्ना बंद जावंक नात. कास कोण करतात, मागीर साग्वादी कोणाक पावतात, ताची बारीकसारीक म्हायती रानां वाठारांनी रावपी भोवतेकांक आसता. कासाक वतना वा भोंवडी करतना लोकांक मरण येवपाचेय प्रकार घडल्यात. पयर साळजिणीचें प्रकरण चड गाजलें, तें कासादोर कदंब येरादारी म्हामंडळाचे कर्मचारी आशिल्ले म्हूण. पूण, ह्या सोळा जाणांनी उबारिल्लें पावल चुकीचेंच आशिल्लें, हें मानून घेवचेंच पडटलें. कारण रानवटी जिवांची हत्या करपाक 1972 च्या कायद्या खाला भारतांत बंदी आसा. दोशींक पांच वर्सांची खर बंदखण जावं येता. कदंब कर्मचाऱ्यांक हो नियोजीत कास तितलो गंभीर दिसूंक ना आसतलो. नाजाल्यार रानांत वच्चे पयलीं ते चार फावटी विचार करतले आसले. आतां कदंबाच्या ह्या सगल्या ‘कासादोरां’क जामीन मेळ्ळा, पूण रानां खात्यान तांचेर कडक कारवाय करपाची मागणी केल्या. ताचेर कदंब म्हामंडळा वतीन स्पश्टीकरण आयलां. ‘तांचे आड कासाचो गुन्यांव अजून सिद्द जावंक ना. तशेंच हो गुन्यांव खाजगी स्वरुपाचो. देखून तांचेर म्हामंडळा वरवीं बेगोबेग कारवाय करपाक मेळना. गुन्यांव सिद्द जाले उपरांत कायद्या प्रमाण कितें ती कारवाय जातली,’ अशें म्हामंडळाच्या वेवस्थापकी संचालकान स्पश्ट केलां. रान खातें आनी कदंबाचो सरकारा कडेन संबंद आशिल्ल्यान ह्या कास प्रकरणाचें मुखार कितें जाता, ताचे कडेन सगल्या गोंयकारांचें लक्ष आसतलें.
आमच्या देशांत खूब आदल्या तेंपा सावन कास जातात. ताचीं कारणां वेगवेगळीं. थोडे मजा, घोस्त म्हूण तो करतात, तर थोडे स्वताची, मालमत्तेची, पिकाची राखण करपाक. राजा, महाराजा पयलीं वाग, गवे, हरणांचो कास करताले. मागीर तांच्यो तकल्यो, चामडें राजवाड्यांत प्रजेक दाखोवपाक वण्टीक लायताले. जितले चड वाग मारता, तितलो तो राजा म्हान अशेंय मानपी लोक त्या काळार आशिल्ले. 1900 वर्सा आमच्या भारतांत एक लाख वाग आशिल्ले. पूण 1972 त तांचो आंकडो देवून 1827 चेर पावलो. ही वागमेजणी जाली तेन्ना आंकडो पळोवन केंद्र सरकाराक धक्कोच बसलो आनी उपरांत कायदो, कासाचेर बंदी अशे निर्णय धडाधड जाले. अर्थांत भारत स्वतंत्र जावन 22 वर्सांनी हें जालें. देश स्वतंत्र जालो तेन्नाच 565 तलीं 560 संस्थांनां भारतांत विलीन जाल्लीं. तरीय वागांचो आनी हेर रानवटी जिवांचो आंकडो देंवत आशिल्लो. आतां पिकाची राखण, मनीस, मालमत्तेचें संरक्षण, रानवटी जिवांच्या संख्येचेर नियंत्रण, उपद्रवी प्राणी, शिक्षणीक वा विज्ञानीक कारणा खातीर गरज पडलीच जाल्यार जनावराचो कास करपाक मेळटा. पूण हरशी तो गुन्यांव. कास करप, वीख दिवप इतलेंच न्हय, तर सावदां, सुकण्यांक त्रास दिवप हो पसून दखलपात्र गुन्यांव थारता. ताका अर्थीक दंड आनी पांच वर्सां मेरेनची बंदखणीची ख्यास्त जावं येता. भारतांतल्या कांय राज्यांनी फक्त उपद्रवी प्राणी म्हूण रानदुकर आनी नीलगाय हांकांच मारपाक मेळटा वा नरभक्षक, पिसावल्ल्या प्राण्याक. देशांत कासाच्यो साबार घडणुको गाजल्यात. सलमान खानाचें कांय वर्सां आदलें कासाचें प्रकरण अजून गाजता. इतलें की, बिष्णोय समाजाचो एक गँगस्टर ताका जिवेशीं मारपाक सोदता. कारण तांकां हरण हो देवा समान. इतलें आसूनय कासाचें प्रमाण उणें जावंक ना. कांय जाणांच्या मतान, हातूंत सरकारी अधिकारी, राजकी फुडारी सामील आसात…. आनी तातूंत मात पसून तथ्य ना, अशें म्हणपाचें धाडस
कोणूच करचोना.
कदंब ड्रायव्हर, क्लिनर आनी हेर कर्मचारी पार्टी करपाक गेल्ले अशी म्हायती मेळ्ळ्या. नेत्रावळी अभयारण्यांत कास करप आनी मास थंयच शिजोवन जंगी पार्टी करप असो तांचो बेत आशिल्लो. ते खातीर रांदपाचें सगलें सामान, तोप, दवले, ताटां, मसाले, कोयतो, कुराड बी घेवन अठरा जाण रातच्या साडेणवाच्या सुमाराक साळजिणीं गेल्ले. पांच काडतुसां मेळ्ळीं, बंदूक मात मेळूंक ना. रानां अधिकाऱ्यांक, कर्मचाऱ्यांक दुबाव आयिल्ल्यान तांणी ल्हवूच तांचो फाटलाव केलो. तेन्ना दोग जाण पळून गेले आनी उरिल्ले सोळा जाण सांपडले. म्हणजें रातभर रानांत पार्टी करून ते सकाळीं वा दनपरां घरा परतुपाचे तर ! रानां अधिकारी आपल्याक धरीत जाल्यार आमी त्रासांत पडटले, नोकरेंत निलंबीत बी जावं येता अशी भिरांतूय तांकां दिसली ना? आतां, पळोवया मुखार कितें जाता तें. कासादोरांचोच कास जाता,
काय….!!