भांगरभूंय | प्रतिनिधी
निवेदन गीत सोंपयलें आनी कुश, लव विणे सयत उबे रावले. शरयु तिरार आशिल्ले अयोध्या नगरीच्या वैभवाचें वर्णन करपाक लागले, नगरीची विशालताय, भव्य वास्तुंचें सौंदर्य, प्रशस्त राजपथ, बागो, उपवनां अशें वर्णन करतना थंय आशिल्ल्या धर्मीक, पतिव्रता अशे दादले, बायलांचें, तांच्या भुरग्यांचे मोठे उमेदीन कथन करपाक लागले.
राजवंशाचो ल्हानश्या परिचया उपरांत तांणी राजा दशरथ, ताच्यो तीन राणयो, तांचें अपत्यहिन जीवनाचें वर्णन केलें. कौसल्या, सुमित्रा, कैकयीची मनोवेदना उक्ती करता आसतनाच ते प्रजाजनांच्या मनांतले विचारुय सांगपाक लागले. शेवटाक ते म्हणटात,
“फुलना कसो कल्पवृक्ष तो वसंत सोंपलो तरी।।
गीत रामायण – 2
शरयू तीराचेर अयोध्या
मनु निर्मित नगरी ॥धृ॥
त्या नगराचे भव्यतायेचेर।
अनेक भवनां आसा ताचेर।
मदीं आसात ते मार्ग समांतर ।
रथ, वाजी, हती, लोकुय ते, श्रृंगारून चलता रस्त्याचेरी ॥1।।
घरांघरांचेर रत्न तोरणां।
सरभोंवतणी ती दिसता उपवनां ।
रंग भरता नृत्य गायनां।
मृदंगविणा सदांच वाजता अलंकानगरीवरीं।।2।।
बायालां पतिव्रता दादले धर्मीक।
पुत्र, जल्मता तोय कुलदीपक।
नृशंस ना कोणुच ना कोणी नास्तिक।
अतृप्ती ती खंयच दिसना, नगरां, घरां भायरी ।।3।।
इश्वाकुच्या कुळान कीर्तिभूषण।
दशरथ राजो धर्म परायण।
त्या नगराचें करता रक्षण।
घरांन् चंद्रसो, रणान् रविसो, इंद्र अयोध्यापूरी ॥4॥
दशरथाच्यो तीनुय राणयो।
सुवंशजा त्यो कुलशालीन राणयो।
पतिसेवेन पतिव्रता राणयो।
हुशार आनी रूपशालिनी अतुल प्रभा सुंदरी।।5।।
तिनुय राणयांच्या प्रिती संगमान्।
तीनुय लोकांचे सुख ते घरान्।
पुण एकूच उणे ह्या संवसारान्।
पुत्रोदय मात आजुनुय ना तो प्रितीच्या अंबरी ।।6।।
कौसल्या ती मनान सलता।
सुमित्रा ती दुख्खान खचता ।
नवस कैकयी कितलेच करता।
दशरथाकुय एकुच दुख्ख तें छळटा अभ्यंतरी ॥7।।
राज्य सौख्य तें सुख लोकांचें ।
मनान चिंतन् एकाच विशयाचें।
कितें काम तें सौख्य, धनाचें।
फुलना कसो कल्पवृक्ष तो वसंत सोंपलो तरी ॥8।।
– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार)
97642 43377
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
