भांगरभूंय | प्रतिनिधी
उज्यांत घालात तुमचीं तीं सपनां. तुमकां पडिल्लीं सपनां केन्ना खरीं जाल्यांत? एक दीस तुमकां आमी आलिशान बंगल्यांत रावल्यांत अशें सपन पडिल्लें. पूण खंय कितें जालें?
आयकलां. मातशें उठात न्हय. मनशान कितलें म्हणून न्हिदप? पुरो न्हिदल्यात ते. उठात आतां. – सुस्त न्हिदेंत आसतना घरकान्नीचीं उतरां कानार पडलीं. म्हाका भास जाला आसतलो अशें म्हणून कांय खीण दोळे धांपून ओगीच रावलों.
“आयकलां, तुमी उठ्ठात काय घालूं?” तिणें प्रेमान, पूण तितलेच तिडकीन धेंगसोसो घालो. म्हाका उठोवपाची तिची ही टिपीकल स्टायल! तिणें ‘घालूं’ म्हणटकच म्हाका कच्च जाता. म्हाका ती हड्ड्यार धुमको घालपाचो भंय दाखयता काय म्हज्या तोंडार तांबयोभर उदक घालपाचो तिचो विचार आसता तें म्हाका खबर ना. कारण हांवें तिका केन्ना विचारूंक ना आनी तिणेंय म्हाका सांगूंक ना आनी तसो वेळूय हांवें तिचेर हाडूंक ना. ‘घालूं’ हें तिचें जबरदस्त उतर कानार पडटकच हांव खडबडून जागो जातां आनी उठून बसतां हें तिका बेस बरें खबर आसा आनी म्हजेय तें आंगवळणी पडलां.
आतांय तेंच जालें. तिचें ‘घालूं?’ हें उतर कानार पडलें आनी हांव आकांतान उठलों आनी मांडी घालून बसलों. वणटी वयली घडयाळ म्हाका मध्यानेचीं 2.30 वरां जाल्यांत म्हणून सांगताली.
“साकरन्हिदेंत आशिल्ल्या मनशाक उठयल्यार खंय पातक लागता, हें जाणां मुगो तूं? कित्याक पातकांत पडटा? काय बरें सपन पडिल्लें जाणां?”
“उज्यांत घालात तुमचीं तीं सपनां. तुमकां पडिल्लीं सपनां केन्ना खरीं जाल्यांत? एक दीस तुमकां आमी आलिशान बंगल्यांत रावल्यांत अशें सपन पडिल्लें. पूण खंय कितें जालें? अजुनूय आमी ह्या आज्या – पणज्याच्या घरांत आसात. याद आसा तुमकां, पोरूं चवथी वेळार केपेंच्या सार्वजनिक गणेशोत्सव मंडळाची साॅर्त फुटून आमकां चार चाकी क्रेटा गाडी लागिल्ल्याचें सपन तुमकां पडिल्लें. आयकून कितलें बरें दिसलें जाणां. गणपतीच्या देवळांतल्या शंकर भटाक आपोवन हांव आमचे गाडयेची दिश्ट काडूंक लायतली, गाडयेक रोजांचो हार घालतली, आमी नवी गाडी घेतल्या म्हणून वाड्या वयल्या सगल्या लोकांक दूदफेणे वांट्टली, तांकां आमचे गाडयेंत बसोवन पिकनिकेक व्हरतली अशीं कितलींशींच सपनां हांव रंगयतालें. पूण खंयचे कडेन कांय ना. क्रेटा गाडी खंय दोन चाकांची बुलेट लेगीत येना आमगेर. आनीक एक दीस आमच्या घरांत एलईडी टीव्ही आयला म्हणपाचें सपन तुमकां फांतोडेर पडिल्लें. तशें तुमी म्हाका सांगलें. फांतोडेर पडिल्लीं सपनां खरीं जातात अशें समजून हांवें सोमतो आमचो पोरणो बॉक्स टीव्ही वावराडेक दिलो. आयज हांव टीव्ही नासतना दीस काडटां आनी तुमच्या सपनाचेर विस्वास दवरून तुमकां सांगिनासतना वावराडेक टीव्ही दिल्ल्याचो पश्चात्ताप भोगतां.”
“आगो, दिल्लें – केल्लें तशें वयर काडुंनये. आनी टीव्हीचेर आसता तरी कितें? हांव तर टीव्हीच पळयना. आयज सगलें मोबायलाचेर मेळटा.”
“सध्या हांवूंय तेंच करतां. घरांत एलईडी टीव्ही केन्ना येता तो येवूं, हांव रांदचेकुडींतल्या फळ्यार मोबायल दवरतां आनी काम करतां – करतां सगल्यो सिरियली पळयतां. फरक इतलोच, मोबायलाचेर सिरियलांतल्या मनशांचीं तोंडां मात मातशीं बारीक दिसतात.”
“बरें, तें सोड. तुवें म्हाका साकरन्हिदेंत आसतना असो आकांतान कित्याक उठयलो?”
“आँ. बरी याद जाली. म्हाका फाल्यांच्या फाल्यां एसी जाय. जाय म्हणल्यार जाय.”
“तुका पिशेंबी लागूंक ना मुगो? ह्या पावसांत कोण एसी हाडटा? लोक हांसतले मुगो म्हाका.”
“लोक हांसतले? आनी तुमी ती धोंपराचेर पिंजिल्ली जीन पॅण्ट घालून बाजारांत वतात तेन्ना लोक तुमकां हांसनात? बोतरां घालून भोंवता अशें लोक म्हणिनात?”
“तूं परत – परत म्हजी जीन पॅण्ट कित्याक वयर काडटा? सिंगापूरांत रावपी म्हज्या भावान म्हाका म्हज्या साठाव्या वाडदिसा एक डझन जीन पॅण्टी कुरियरान धाडिल्ल्यो म्हणून तुका नसाय जाता मुगो?”
“दिल्यो त्यो दिल्यो. सगल्यो धोंपरा कडेन पिंजल्यात. त्यो शिंवपाकूय मेळनात.”
“आगो, तशी आतां फॅशन आयल्या.”
“कर्माची फॅशन. बोतरां घालप आनी फॅशन म्हणप? बरें तें आसूं. म्हाका आयज एसी जाय म्हणल्यार जाय. हांव तुमचें कसलेंच कारण आयकून घेवची ना.”
“आगो, तूं जाणां मुगो, म्हाका एसीची अॅलर्जी आसा म्हणून. एसी लायली की म्हाका थंडी जाता, नाक चोंदता आनी ताळो बसता.”
“जाणां हांव. म्हाका ती एसी बेडरूमांत लायिल्ली नाका. म्हाका ती सालांत लायिल्ली जाय. आमच्या घरा मुखा वयल्यान येतल्या – वतल्यांक ती दिसूंक जाय.”
“पूण तुका अचकीत एसीचे दुवाळेशे कित्याक लागले?”
“सांगतां. काल सकाळीं नुस्तें घेवन एक नुस्तेकान्न आयिल्ली. सदची न्हय. दुसरीच कोण तरी. तिचे कडल्यान हांवें सदचे भशेन दोनशीं रुपयांचें नुस्तें घेतलें आनी तिका पांचशीं रुपया दिले. ती म्हणूंक लागली, “मोड ना. फाल्यां दी”. हांवें ‘बरें’ म्हणलें आनी घरांत दोनशीं रुपया आसल्यार पळयतां म्हणून फाट परतिता थंय आसा, ती म्हणूंक लागली, “वयनी, टॅन्शन करूं नाका. हांव पयशे व्हरूंक फाल्यां येतां. हांव तुमचें घर ज्युस्त जाणां. ज्या घरांत एसी ना, तें घर तुमचें.” अशें म्हणून ती गेली. म्हणून म्हाका आयच्या आयज एसी जाय म्हणल्यार जाय. आयज मेरेन हांवें तुमचे कडेन कसलोच हट्ट धरूंक ना. हें जाय, तें जाय म्हणलें ना. आसा तशे दीस काडले. पूण आयज म्हाका एसी जायच. आमची धजा उडोवपी ते नुस्तेकान्नीक म्हाका बुद्द शिकोवंकूच जाय.”
“बरें, फाल्यां हाडुया एसी. आतां थोडो वेळ न्हीद तूं.”
हांवें म्हणलें आनी आंगार चादर घेवन दावे वटेन कूस परतिली. तिवूय रोखडीच निद्रादेवीचे अधीन जाली. सकाळीं ऑफिेसांत फोन करून जिवाक बरें नाशिल्ल्याचें सांगलें आनी सिक लीव्ह घेतली.
आमी वाघमारेच्या इलेक्ट्राॅनीक शोरूमांत गेलीं. त्या शोरूमांत कितल्याश्याच आकारांच्यो, कितल्याश्याच ब्रॅण्डांच्यो, कितल्याश्याच कंपन्यांच्यो आनी कितल्याश्याच रंगांच्यो एसी आशिल्ल्यो. खंयची घेवची असो विचार करतनाच सूट – बूट – टाय घाल्लो एक मनीस आमचे मुखार आयलो.
“सर, कॅन आय हेल्प यू?”
हांवें ताका आमी एसी घेवंक आयल्यात आनी आमकां लॅटेस्ट माॅडेल दाखय म्हणून सांगलें. ताणें मेड इन चायना अशें बरयिल्ल्यो कितल्योश्योच एसी दाखयल्यो.
‘सिंग नाका साँग जाय’ अशें नांव आशिल्लो मेड इन चायनाचो एक माॅडेल आमकां आवडलो. सगल्यां परस तो मातसो वेगळो आशिल्लो.
“आमकां ही एसी आवडली.” हांवें त्या मनशाक सांगलें. ताचें मुखामळ फुल्लें.
“सर, यूआर लकी गाय. यूवर चॉयस इज व्हेरी गूड. कित्याक जाणां, हो मॉडेल कालूच आयला. सामको लॅटेस्ट. 10 वर्सांची गारांती. 10 वर्सां भितर एसीक कितेंय जालें जाल्यार रिप्लेसमेंट. कंपनी सोमती नवी एसी दितली.” ताणें म्हणलें.
हांगा मनशाचीच गारांती ना थंय एसीची कसली गारांती? हांवें मनांत म्हणलें.
“10 वर्सांची गारांती? ही कंपनी पांच वर्सां तरी उरतली मरे?” ताका अशें विचारचें अशें सामकें तोंडार आयिल्लें, पूण गिळ्ळें.
“सर, यू आर लकी कस्टमर. आमचे कडेन हो एकूच पीस उरला. इण्ट्रोडॉक्टरी ऑफर म्हणून कंपनीन हे एसीचेर डिस्कावंट दवरला.”
“बरें. बील कर.” तो फुडें कितें उलोवचे आदींच हांवें ताका आडायलो.
ताणें बील केलें. हांवें कार्ड स्वायप करून पयशे फारीक केले आनी आमी घरा आयलीं. कांय वेळान त्या शोरूमांतलो मनीस आमी पसंत केल्ली एसी घेवन आयलो. आमगेर एसी आसा हें आमच्या घरा कडल्यान येतल्या – वतल्या लोकांक कळचें म्हणून घरकान्नीचे सांगणेन त्या मनशान एसीचें बाॅक्स आमच्या घराच्या सालांतले भायले वणटीर बसयलें. घरकान्नीन ते एसीच्या बॉक्साक हळदकुकूम लायलो आनी मनांतल्या मनांत 33 कोटी देवांचीं नांवां घेवन एसीक उंवाळ्ळें. स्वीट मार्टांतल्यान हांवें हाडिल्ले घराव्या तुपाचे सामके म्हारग पेडे शेजरा वांटले. नाका – नाका म्हणटा आसतना थंय जमिल्ल्या काचींबुचींच्या हातार दोन – दोन पेडे दवरले.
“सर, कनेक्शन खंय दिवपाचें?” एसीच्या मनशान विचारलें.
“तें मागीर पळोवया.” घरकान्नीन सांगलें.
“एसी चलता काय ना तें चेक करपाक नाका? तुमकां डेमो दाखोवंक नाका?” त्या मनशान विचारलें.
“तुमी शोरूमांत ही एसी डिस्प्ले करचे पयलीं चेक करूंक ना?” तिणें विचारलें.
“केल्ली मॅडम.”
“मागीर जालें तर. एसीचें कनेक्शन खंय दिवपाचें तें आमी पळयतात. जर लागली ना तर आमी ती परत घेवन येतली. ओके? तुवें गेल्यार जाता. हो घे घरावो तुपाचो पेडो.” अशें म्हणून घरकान्नीन ताच्या हातार पेडो दवरलो. तो पेडो घेवन तो मनीस गेलो. आमच्या घरा कडल्यान येतलीं – वतलीं मनशां आमच्या घराच्या सालाचे वणटीचे मुखा वयले वटेन नवेंच लायिल्लें एसीचें बाॅक्स लक्तुबायेन पळयतालीं आनी कितें तरी बडबडत मुखार वतालीं.
त्या दिसा ‘ती’ नुस्तेकान्न आयलिना. घरांत एसी ना म्हणून म्हजे घरकान्नीचो अपमान करपी नुस्तेकान्न कोण ती म्हाका पळोवपाची उमळशीक लागिल्ली म्हणून जिवाक बरें ना म्हणून काडिल्ली रजा आनीक दोन दीस वाडयली. दुसऱ्या दिसा हांव बाथरूमांत न्हावपाक वतनाच हिचो बोवाळ.
“येयात, येयात. बेगीन येयात. आयली ती नुस्तेकान्न.” घरकान्न व्हडाव्हडान आड्डली. तुवाल्यानूच सालांत आयलों आनी नुस्तेकान्न आनी म्हजे घरकान्नीची जुगलबंदी जनेलाच्या पड्ड्या फाटल्यान रावन आयकूंक रावलों.
“काल ना मुगो तूं? काल तुका आमचें घर सांपडलें ना?” हातांत दोनशीं रुपया घेवन राविल्ले घरकान्नीन तिडकूनशें म्हणलें.
“काल म्हजी मांय बरी नाशिल्ली. तिका घेवन जीएमसींत वचचें पडलें म्हणून पावलिना.” ‘ते’ नुस्तेकान्नीन म्हणलें.
“हे घे तुजे पयशे. आयज नुस्तें नाका आमकां. चिकन हाडलां आमी. आनी ही पळय. काल एसी हाडली आमी. तुका दिसची म्हणून मुखा वयले वणटीक लायल्या. आतां एसी नाशिल्लें घर अशें म्हणून आमच्या घराक तुका बोट दाखोवंक मेळचें ना.”
“जावं, बरें दिसलें गे. खंयचे कंपनीची?”
“मेड इन चायना. ताचें नांव सिंग नाका साँग जाय. धा वर्सांची गारांती खंय.”
“ती गारांती बिरांती ओगीच सांगतात गे ते. तें आसूं. पूण बरी चलता मुगे? एसीच्या थंड वाऱ्यान जिवाक थंडाय आनी थाकाय मेळटा मुगे? काय लोकांक दाखोवपा खातीर एसी घेतल्या? हांव कित्याक म्हणटां जाणां, तिस्का वयल्या अभिनव बोरकारान अशेंच केलां. तांणी लोक घेतात म्हणून एसी घेतल्या. कनेक्शनबी काय दिवंक ना खंय. लोकांक दाखोवपाक एसी लायल्या खंय. ताची नात सांगताली म्हाका. तशें बी तुमी करूं नाकात आँ. बरें गे येतां हांव.” अशें म्हणून घरकान्नीक फाट करून नुस्तेकान्न गेली आनी दार बंद करून भितर आयिल्ली म्हजी घरकान्न आनी हांव एकामेकांच्या तोंडांक पळयत उरलीं.
अशेच दीस गेले, म्हयने सरले, वर्सांय उलगलीं. म्हजी घरकान्न सद्दां चुकनासतना सकाळीं फुडें उठले बराबर आपल्या हाताचें दर्शन घेवन ‘कराग्रे वस्ती…’ म्हणचे आदीं एसीक हळदकुकूम लावन हात जो़डटाली आनी कितें तरी बडबडटाली.
चवथीक आमी गांवघरा गेल्लीं. देड दिसाचो गणपती पावोवन घरा यो जाल्यार आमच्या घराच्या सालाचे वणटीचे भायले वटेन बसयिल्लें एसीचें बाॅक्स गायब. शेजरा चवकशी केली जाल्यार कुडचडकान्न सांगूंक लागली, “दोन मनीस पिकअप घेवन आयिल्ले. ते एसीचें बॉक्स निखळायताले. म्हज्या घरकारान तांकां विचारलें तेन्ना सांगूंक लागले, “सरकारान चीनी वस्तूंचेर बंदी घाल्या. ज्या लोकांगेर मेड इन चायना अशें बरयिल्ल्यो खंयच्योय इलेक्ट्रॉनीक वस्तू आसात त्यो जप्त करपाचो आदेश तांकां खंय सरकारान दिला.” अशें म्हणून तांणी एसीचें बॉक्स काडलें आनी ते घेवन गेले. आनी वयनी, तातूंतलो एकलो तुमचें एसीचें बाॅक्स बसोवपाक आयिल्लो तो आसलो.” कुडचडकान्नीन सांगलें. आमचे असवडी एसीचें बॉक्स निखळावन व्हरपी कंपनीक जाब विचारूयाच अशें म्हणून आमी सोमती एसी विकती घेतिल्ल्या त्या शोरूमांत गेलीं. शोरूम बंद आशिल्लो आनी ताचेर बोर्ड लायिल्लो ‘‘धीज शोरूम क्लोज्ड. शिफ्टेड इन चायना’’.
कपलार हात मारपा बगर आमचे कडेन दुसरो पर्यायूच नासलो. घरकान्नीचें एसीचें पिशें म्हाका बरेंच म्हारग पडिल्लें. एसीचें बॉक्स तांणी काडून व्हेल्ल्याक ती नुस्तेकान्न येवंक ना. आयज आमी दोगांय सदांच सकाळीं उठून आमचे कुळदेवी कडेन मागतात ‘‘एसी नाशिल्लें घर अशें म्हणून आमकां बोट दाखोवपी आनी लजेक घालपी ती नुस्तेकान्न येना जाल्यार पुरो’’.
– अतुल र. पंडित
9623269013
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
