एरोगन्ट वृत्ती समाजाक घातक

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आयज गोंयांत बेकारी आनी म्हारगाय वाडपाक आमीच गोंयकार कारणीभूत जावन आसात. आमचें परंपरीक सगले धंदे भायल्यांच्या हातांत दिवन आमी पात्रांव जाल्यात.

मनशान जाता तितलो शाणो जावन जगपाचो यत्न करपाक जाय. दर एके गजालीन शिस्त आपणायली जाल्यार आमी आमचे ध्येय साध्य करूंक शकता, आनी एक बरी जीण जगूंक शकता. एक देखदिणी जीण जगपचो आमी यत्न करपाक जाय. बरें संस्कार आपणावप म्हणजे बरो मनीस जावप. कुस्केपणा, कंजुसीपणा, दुस्वासीपणा, हापशीपणा करूंक फावना. भुरगीं आवय बापायक वजें जावंक जायना, आनी भुरग्यांक लागून जल्मदात्या आवय बापायक मनस्थापूय जावंक जायना. कुटुंबातल्या दर एक व्यक्तीक प्रत्येकान रेस्पेद दिवंक जाय. प्रत्येकाचो मानसन्मान राखपाक जाय. आपलेपण दाखोवंक जाय. एकामेकाक माया लावपाक जाय. घरांत किल्लंस आसूंक जायना. कारण मनीस आयज आसा फाल्यां ना. कोणेंच मनशाचें मन दुखोवंक जायना. तो मागीर मनीस कोणूय आसूं. एका मनशान दुसर्‍या मनशा कडेन वागतना मनीसपणानूच वागपाक जाय. नाका जाल्लें घमेंडीन मनशान जगपाक जायना. तातूंतल्यान मनांत कडवटपणा निर्माण जाता, आनी सुवार्थ वाडीक लागता.
मनशान कसलीच आशा करूंक फावना, आनी कोणाच कडल्यान कसलीच अपेक्षाय धरूंक जायना. नात्यातलो आसूं वा परकी आसूं. आयच्या युगांत कोणेंच कोणाचेर भरवंसो दवरूंक जायना. सगले आपमतलबी आनी फटींग. सगलो दिखावोपणा. चुकून कोणूय एखादो देवमनीस सांपडत. लिप्प ना अशें ना. संवसारांत मनीसपणाचे निती नेम पाळून, हेरांकय मनीसपणान जगपाक मार्गदर्शन करपी जायतो लोक ह्या संवसारांत आसात. पूण कायलोळ्यो करपी लोकांक लागुनूच समाज इबाडटा. कांय लोक दुसर्‍याक सामकेच चिल्लर समजतात, आनी आपूण कोणतरी मोठो विद्वान आशिल्ले भाशेन मिरयतात. फक्त आपल्या भरीचें. हें लोक सुवार्थाक लागून कोणाचीय हुजरेगिरी करपी. कारण हांकां स्वाभिमान म्हणटात तो मात्तूय आसना. सामकें दांभीक वृत्तीचे. निसुवार्थी भवनेन समाजसेवा करतना काय फावटी तांकां विकतीं दुयेंसां ओडून घेवचीं पडटात. कुस्कुटाचोय फायदो आसना उरफाटें मनस्थाप मात जाता. पूण समाजसेवा करपाचे ते सोडिनात.
कांय समाजसेवक हे सुवार्थ नदरे मुखार दवरूनच समाजसेवा करतात. फायद्या बगर तांचे पावल मुखार पडना. दर एक गजालीन तें सुवार्थ सोदतात. हें समा न्हय. मनशान आपलोच विचार केलो म्हणून जायना. कांय मनीस धूर्त आसतात. तांच्या मनांत एक आनी ओंठार एक. तांच्या मनांतलो दुस्वास ते तुका तोंडर दाखोवचे नात इतले ते बुदवंत आसतात. ते फक्त लोकांक राब राब राबयतात. टिशू पेपर कसो वापरतात आनी सोडून दितात. कांय जाण ‘लंबे रेस का घोडे’ आसतात. तांचे सगले सिस्टेमेटीक. ते हुतहुतेपणा करिनात, आनी कोणाचेच वायटपण घेनात. कोणाचेच लगाडीक रावनात, आनी गरजेभायर कोणाचे भानगडितूय पडनात. कोणाक कुस्कुटाकूय उपकारना. मुकाट्यांनी आपले काम करीत आसता. कसलोच गाजोवाजो करिनात. थोडे इतलें आबूज आसतात ते बाळ जावचें आदींच पाळणें बांदून घेता.
कांय मनीस साळसूदपणान आपली कामां सादोवन घेवपाक तरबेज आसतात. सगल्यां कडेन बरेंपण दवरून. सगल्यांचो भाई जावन. सगल्यांच्या गळ्यांतलो ताईत जाता. तशें वागप सामकें सोंपें. कोणाकूच वायट म्हणप ना. सगल्यांची बरेपणाच घेवप. म्हणजे एखादो चोर दिसा उजवाडा कोणाले तरी दुकान लुबाडटा आनी तो पळोवन पळोवनाशें करता, कित्याक तर कोणाक जाय नस्त्यो राटावळी. असल्यांक मनीस म्हणिनात. तुकाय बरो, म्हाकाय बरो. भौसाच्या प्रस्नांचे तांकां मातूय पडिल्ले आसना. तरी आसतना तेच समाजाचे लीडर…
आमकां तकालशीचीं कामांं करपाक वाज येता. झटपट गिरेस्त कसो जातलो हाचेरूच चडशें आमचें लक्ष. आमी शिकून बेकार भोंवप पसंद करतले पूण शेतांत वा घरच्या कामांत लक्ष घालचोना. कोण घालता तो घालता. आयज गोंयांत बेकारी आनी म्हारगाय वाडपाक आमीच गोंयकार कारणीभूत जावन आसात. आमचें परंपरीक सगले धंदे भायल्यांच्या हातांत दिवन आमी पात्रांव जाल्यात. सद्या आमची सुसेगाद आनी फोल्गी वृत्ती आमकां नडपाक लागल्यात. हें सत आमच्यांनी न्हयकारपाक नजो. आमी एकठांय येवन आत्मनिर्भर जावपाची गरज आसा. खबेकार मती सैतानाची वसतीख. दर एकल्यान स्वताक बिजी करून दवरपाक जाय. करतल्याक कामां खूब आसात, जाय फकत वान्सा. कांय लोक फक्त आपल्या वाद्याचे आसता. तांकां कसलेंच सोयर सुतक लागना, आनी ते कोणाक केरूय करिनात. जर तांकां ताच्या बॉसान अमूक अमूक एक काम कर आं अशें म्हणलें जाल्यार ती बॉसाकूच फुगोवन दाखयता. जशें कितें, बॉस आपले घरचें काम तांकां सांगता.
प्रत्येकान जर प्रामाणिकपणान काम करीत जाल्यार सगलें वेवस्थीत चलता. पूण ना, बसून खावपाची जाल्या संवय. सरकारी कार्यालयांनी आनी शिक्षणीक मळारूय असले प्रकार चलता आनी विद्यार्थ्याचे आतोनात लुकसाण करता. पूण करतलो कितें? जर एखाद्याक कामचुकारपणा करता म्हूण ऑफीस नोट इशू केलो जाल्यार तो म्हणटा वेट अ‍ॅण्ड वॉच. इतली घमेंड. ही वृत्ती सामकी घातक. मनीस जितलो उडटा तितलोच वेळ येतकच जमनीक आपडटाय. हे आमी जाणा जावंक जाय. मनशान चडूय हवेंत उडपाक जायना. कितलोय गिरेस्त जावं, कितलोय हुशार जावं, पांय सदांच जमनीर आसपाक जाय.
सगलेंच आपल्या मनां सारके जातलें अशें ना. वेळ, काळ पारखून जशें वातावरण आसा ते प्रमाण तुका वागपाक कळपाक जाय. कांय मनीस आपणाक सुदारूंक पळयनात वा आपलो सभाव बदलूंक सोदिना असल्या वेळार आमीच एक पावल फाटी सरपाक जाय. एकल्यान गाय माल्ली म्हूण दुसर्‍यान वासरूं मारूं नजो. दर एका मळाचेर आव्हानां आसाच. मळब आनी माती सगल्याक सारकीच. घरोघरी मातीच्याच चुली. आव्हानां स्विकारपाक सकारात्मक कापाझदाद जाय पडटा. संकश्टाक फाट करून भिजूड जावन पळूंक फावना. धिरान तोंड दिवपक जाय. निखटे तोंडान जायफाय उलोवन तोंडाची वाफ उडोवन फायदो ना. कृती महत्वाची. ते खातीर थोडे कश्ट पडटले ते करपाची तयारी जाय. हांव बॉस म्हणून पांयार पांय उडोवन फकत ऑर्डरी सोडटलो, आनी हांव म्हाका जाय तसो वागतलो अशें आसना. म्हज्यांत पयलीं मनीसपण आसपाक जाय. मनशान मनशा कडेन हुकुमशाय कसो वागूंक जायना.

काशिनाथ नायक
9158345844