एकचार : राष्ट्राची खरी शक्त

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आमी एकचारान आमचो सगल्यांचो देश मुखार व्हरपाक जाय, ताची गाज पुराय संवसाराक आयकूंक येवंक जाय.

पयल्या मंत्रीमंडळांतले खंबीर फुडारी, गृह मंत्री सरदार वल्लभभाई पटेल हांची काल देडशेंवी पुण्यतीथ. ह्या एकता दिसा निमतान राष्ट्रीय सुरक्षा सल्लागार अजीत डोभाल हांणी एक बरें निरिक्षण नोंद केलां. ‘म्हान साम्राज्यां, लोकशाही, राजेशाही मातये भरवण जाल्यो, त्यो वायट शासनाक लागून. जेन्ना शासन हुकूमशाय आपणायता आनी संस्था दुबळ्यो जावपाक लागतात, तेन्ना देशाचें घट्टण सुरू जाता.’ सगल्या सरकारांनी, प्रशासकांनी हें मतींत घेवपाची गरज आसा. उक्तेपणीच न्हय, तर गुप्तपणान पसून हुकूमशा जावपाचे वाटेक वचूंक जायना. न्हय तशें मनांतूय हाडूंक जायना. कारण ताचो शेवट हो वायट आसता. शासना खातीर आनी ताचे परस भिरांकूळ त्या देशा खातीर! ‘राष्ट्राची खरी शक्त सरकाराचे ताकदींत आसता. बांगलादेश, श्रीलंका, नेपाळांत जाल्ले बदल हे फक्त वायट प्रशासनाचें उदाहरण आसा. सरकारां दुबळीं, सुवार्थी, गोंदळिल्लीं आसतात, तेन्ना ताचे परिणाम सारकेच जातात. संस्था (सरकारी यंत्रणा, म्हामंडळां बी) ह्यो राष्ट्राच्यो कणो, तांकां पाळो दिवपी लोकूच तांची बुन्याद बळिश्ट करतात’, अशेंय तांणी सांगलें. हें उलयतना तांचे नदरे मुखार कोण आशिल्ले, हें कळपाक मार्ग ना. पूण, तांच्या उलोवपांतल्या सगल्यांनीच बोध घेवपाची गरज आसा.
डोभाल हांणी कांय व्याख्याय सांगल्यो, हुकूमशाही प्रवृत्तींत भेदभाव करपी कायदे आसतात. न्यायाक उशीर लागता. मनीस हक्काचें माड्डुवप जाता. संस्थाय दुबळ्याे जातात. भश्ट वा असंवेदनशील लश्कर, नोकरशाय, सुरक्षा रचणूक आसप हें राष्ट्राचे नदरेन धोक्याचें. अर्थीक मळाचेर अपेस आसप. अन्न, उदकाचो उणाव, म्हारगाय वाडप, टॅक्सांचें वजें… हाका लागून शासन हालता, उमथें पडटा आनी देश मातयेक मेळटा, अशें तांणी सांगलें. आमचो देश वयर काडपाक सशक्त सरकार जायच, पूण सामान्य भौसूय बळिश्ट जावंक जाय. ते खातीर सगल्यांक एकसारकीच वागणूक मेळप गरजेचें. तांच्या मार्गा वयलीं सगलीं आडमेळीं पयस करपाक जाय. भौसाक भलायकी, शिक्षण, रोजगार, येरादारीच्या मळांचेर साधनसुविधा मेळटल्यो. तांकां स्वताची उदरगत करपाक कोणूच अडथळे निर्माण करचेनात हें पळोवप सरकारी यंत्रणांची लागणूक. हो म्हजो, तो तुजो, करिनासतना आमी एकचारान आमचो सगल्यांचो देश मुखार व्हरपाक जाय, ताची गाज पुराय संवसाराक आयकूंक येवंक जाय. हुकूमशा जावप वा तशी इत्सा, गूण आंगांत बाळगप चुकीचें.
संवसारांत जायते ते हुकूमशा जाले, अजून आसात. जर्मनीच्या अॅडाॅल्फ हिटलरान 60 लाख ज्यूंक मारले. ताका लागून दुसरें म्हाझूज जालें, 5 कोटी लोकांक सोंपोवन गेलें. ताका स्वताक आत्महत्या करची पडली, देशाचेय कुडके जाले. सोवियत संघाच्या जोसफ स्टॅलीनान 29 वर्सांच्या काळांत 2 कोटी लोकांक मारिल्ल्याचो आरोप आसा. देशांत दुकळ वाडलो. चीनाच्या माओ झेडोंगान पांच कोटी लोकांक सोंपयले. उपरांतूच चीन सुदारलो. युगांडाचो इदी अमीन, इटलीचो बेनिटो मुसोलिनी, इराकाचो सद्दाम हुसेन, लिबीयाचो गद्दाफी, चिलीचो आॅगस्तो पिनोशे, स्पेनाचो फ्रान्सिस्को फ्रांको, उत्तर कोरियेचे सगलेच शासक, कंबोडियाचो पाॅलपोट… कितलेशेच हुकूमशा. तांच्या काळांत सगल्याच विरोधकांक तांणी सोंपयले. पाकिस्ताना सारक्या कांय देशांनी लश्करान हें काम केलें. आयज पसून रशियेंत कांयशें अशेंच जाता. हीं उदाहरणां मुखार आसतना नवे हुकूमशा जावचे आनी तांणी आमकां जाय तशें करचें अशें कांय जाणांक दिसता, ही धपको दिवपी गजाल.
सरदार वल्लभभाई पटेल हांणी प्रधानमंत्री पं. नेहरू आनी हेर वांगड्यांच्या पालवान खंबीरपणान संस्थानां विलीन केलीं. देश एकचार, अखंडतायेचे दोरयेन बांदपाचो यशस्वी यत्न केलो. आयजूय ताची गरज आसा. एक बळिश्ट, निश्पक्ष शासन वेवस्थाच हें करपाक शकता. चलात, तर कामाक लागुया.