उपाय, येवजणेची चड गरज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गोंयचे सगल्यांत व्हडले शिरगांवचे होमखण जात्रेंत शेनवारा जें कितें जालें ताचो दरेका मनशाक धक्को बसला आसतलोच. उत्सव तेंगशेर पाविल्लो आसतना अचकींत वाद, धक्काबुक्की जाता, थोड्यांक शाॅक लागता, कांय जाण पडटात आनी देंवते वयल्यान येवपी काचाबूल जावन धांवत सुट्टात, पांयां पोंदा पडिल्ल्या, किंळच्यो मारपी लोकांक माड्डीत मुखार वतात. एक- दोन धडधाकट तरणाट्यांचो पसून चिड्डून जीव वता, हाचे वयल्यान नेमकें कितें जालां आसतलें ताची कल्पना करतनाय मेंदू गरगरले बगर रावना. स जाण गेले. 70 जखमी जाले. चवगजाण गंभीर आशिल्ले. तांची भलायकी सुदारता, ही खोशेची गजाल. पुलीस, जिल्होधिकाऱ्याची बदली केल्या. थोड्यांचेर कारवायूय जातली. पूण, हो हाचे वयलो उपाय न्हय. नेमकें कितें जालें, ताचे व्हिडियो व्हायरल जाल्यात. तातूंत कांय धोंड कोणाक तरी बेतान बडयतना, पुलीस आनी वांगडचे धोंड तांकां आडायतना दिसता. खेटाखेट जाल्लीय दिसता. हातूंत जे कोण दिसतात, तांची चवकशी केल्यार नेमको कित्याक लागून वाद जालो तें कळटलें. मात हो सगलो वराती फाटल्यान घोडो, असलो प्रकार जालो. हाचे मुखार शिरगांव आनी गर्देंत जावपी हेर कडल्या जात्रा, फेस्तां, सुवाळ्यां वेळार हाची पुनरावृत्ती जावंक जायना, हे खातीर सरकारी प्रशासनान, आयोजकांनी आनी मुख्य म्हणल्यार भक्त, अनुयायांनी सादूर रावंक जाय. आतांच उपाय आखूंक जाय.
पुर्तुगेज तेंपार शिरगांवचे जात्रेंत अशीच खेटाखेट जाल्ली, अशें जाण्टे सांगतात. मुक्ती चळवळ तेंगशेर आसतना ‘पाखले आयले’ असो बोवाळ जालो. भियेवन धांवपी एक- दोग जाण भज्यांचें तेल तापिल्ले कायलींनी पडिल्ले खंय. पूण, असलो कोणाक मरण येवपाचो प्रकार पयलेच फावट शिरगांवां, न्हय गोंयांत घडला. खूब वायट जालें. गोंयां सारक्या साक्षर भौसाच्या राज्यांत अशें जावंक फावनाशिल्लें.
कोणाची चूक हाचेर विचार, चर्चा जावपाकूच जाय. पूण ताचे परस हें टाळपाक कितें करचें, ताचेर ‘वाद- संवाद’ रंगपाक जाय. एका म्हाजनाच्या मतान, होमखणाचो संबंद फक्त धोंडा कडेन आशिल्ल्यान, पयले दीस तांकांच येवपाक दिवचें. उरिल्ले चार दीस हेर भक्तांक! मात हें प्रत्यक्षांत शक्य जायतशें दिसना. कारण होमखण हो मुख्य उत्सव. ते दीस धोंड सोडून बाकीच्यांक तुमी येवं नाकात, अशें कशें सांगतले? तें योग्य जातलें? आतां भक्त स्वता जावन हो निर्णय घेतात जाल्यार बरें आसा. धोंडांची वचपाची वाट अशीर आसा, तातूंत थंय देंवती. हे वाटेर दुकानां बी आसपाक जायना. थंय रातचीं अमूक वरां जातकच फक्त धोंडांकूच सोडप शक्य आसा? हो रस्तो दोनूय वटेन रुंद करप शक्य आसा? गाडयो पार्किंग, दुकानां घालपाक देवळाच्या फाटल्यान, कुशीक बी जागो करूं येता. दुकानांय गरजेचीं तितलींच आसची, कपडे, आयदनां, कोयते, सुरयो, तळिल्ले जिनस विकपी दुकानांक गर्दे पसून पयस जागो दिल्यार बरो. देवीचें दर्शन, होमखण पळोवपाक पयस व्हडल्यो स्क्रीनी घालूं येतात, सोशल मिडियाचेर, केबल टिव्हीचेर तें लायव्ह केल्यार गर्दी थोडी तरी उणी जातली.
पुलिसांचेर जापसालदारकी आसता, पूण गर्दें सामकार तांचें शाणपण चलताच अशें ना. तरीय तांणी सादूर रावंक जाय. व्हीव्हीआयपी खंयूय वतात तेन्ना तांचे वांगडा अॅम्बुलन्स, दोतोर, पुलीस बी वतात. तशेच शिरगांव वा हेर व्हडल्या जात्रांच्या थळाचेर तशेंच लागींच्या भलायकी केंद्रांत 108 अॅम्ब्युलन्स, दोतोर, नर्सी, आॅक्सिजन सिलिंडर रातभर सज्ज आसप बरें. पाकिटमारांक धरल्यात. आंबटशौकी लोक आशिल्ले, ते विशीं सांगपी व्हिडियो व्हायरल जाल्यात. असल्या लोकांचेर नियंत्रण जाय. शिस्त पाळपी लोकूय मेळप तशें कठीण. प्रत्यक्ष पळोवप्यांनी सांगिल्ले प्रमाण, धोंडांनी मस्ती केली. दोन गटांचें एकमेकां वांगडा वाजलें आनी धक्काबुक्की जावन मागीर खेटाखेट जाली. हे घडणुकेचोच कसो दिसपी व्हिडियोय आसा. भक्त, एकव्रत करपी मनशान अशें बेत घेवन दुसऱ्याक मारप बरें जालें ना. तिडकीन भावाक मारपाक फक्त खोंट उबारली हिचो जिका पश्चाताप जालो. मागीर ताचें प्रायश्चित्त म्हूण जी उज्याच्या इंगळ्या वयल्यान चलत गेली, ते भयणीचे, देवी लयराईचे हे भक्त??? देवभक्त कसो आसचो? संत तुकाराम, संत ज्ञानेश्वरा सारको. दुस्वास, अन्याय, छळ जालो, पूण तांच्या वागणुकेंत, बरपांत तें खंयच सांपडना! आयच्या काळांत देव- देव करपी कितें करतात ताचीं दोन व्हडलीं उदाहरणां उत्तर भारतांत आसात. बंदखणींक भेट दिल्यार तांचें दर्शनूय जातलें.
शिरगांवचे जात्रेचो धोंड जावपी भक्तांचो आंकडो फाटल्या कांय वर्सांनी खूब वाडला. सातवे – आठवे यत्तेंत शिकपी पसून धोंड आसात. 40 हजार धोंड आनी तांचे वांगडा दोग घरचे धरल्यार भक्तांचो आंकडो सवाय लाखाक तेंकता. ताचे भायर 50 हजार हेर भाविक धरल्यार हो आंकडो दोन लाखांक तेंकता. हाचे मुखार 25 वर्सां वयल्याच दादल्यांक, बायलांक धोंड जावपाक मेळटलें असो धर्मीक नेम करप शक्य आसा? कारण हें व्रत म्हणल्यार भक्ती, आदर, आनंद, सेवा. हातूंत दुस्वास, तिडक, मस्ती, दादागिरीक मात पसून स्थान आसून उपकारना. सगल्यांकूच देवी बरी बुद्द दिवं, भोगसूं, आपल्या पायां कडेन स्थान दिवं. लयराईमाता की जय.