उदकांतलीं मरणां वाडटात

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

पालकांनी, जाण्ट्यांनी उदक, उजो, लायट, गाडी, सुणीं, सोरोप, धारेच्यो वस्तू हांचे धोके भुरग्यांक सांगप गरजेचें.

संकश्टां कोसळटात तीं फाटोफाट, अशें म्हणटात. गोंयकारांचो तरी हाचेर विस्वास आसतलो. कारण अपघात जावं, दुर्घटना एका फाटल्यान एक घडपाचे प्रसंग गोंयकारांनी खूब पळयल्यात. अर्थांत हो योगायोग, पूण अशें जाता खरें! शेनवारा शिरगांवां खेटाखेट जाली. स जाणांक मरण आयलें. सत्तरा वयर जखमी जाले. उपरांत दोन- तीन भुरगीं बुडलीं, पेंवपाक गेल्ले तरणाटे बुडले, अपघात जावन कांय जाण सोंपले, खुनय जाले. एके बायलेचेर मानग्यांनी हल्लो केलो. सुण्यांनी घांस मारिल्ल्यान सान चली संवसाराक अंतरली. ल्हान भुरग्यांचें मरण मनाक चुरको लावपी. दोन ते णव वर्सां पिरायेचीं हीं भुरगीं. चडशीं उदकांत बुडल्यांत. कांय घडणुकांनी तांचे बरोबर आशिल्ल्यांची आडनदर जाल्या.
पेडामळ कानालांत णव वर्सांचें चली बुडलें. तें सोयऱ्यांगेर लग्नाक आयिल्लें. पांय धुंवपाक तें लागींच्या कानालार गेल्लें, अशें कळटा. तेच दीस बागा- कळंगूटे स वर्सांचें पर्यटक चली बुडलें. तें भावा वांगडा उदकांत देंवलें तेन्ना ताका ल्हारांनी ओडून व्हेलें. भाव वाटावलो. तांकां सांबाळपाक आशिल्लो तो मोबायल फोनाचेर उलोवपांत गुंग आशिल्लो खंय. मार्चांत पणजे स्विमिंग पुलांत पांच वर्सांचो चलो बुडिल्लो. एप्रीलांत दोन वर्सांच्या चल्याक रुमडामळार गटारांत पडून मरण आयल्लें. कुडचडें – काकोड्यां कानालांत बुडून दोग भुरगीं मेल्लीं. आगोंद- काणकोणां हाॅटेलांत जेवपी आवय- बापायची नदर चुकोवन स्विमिंग पुलांत देंविल्लें तीन वर्सांचें चली बुडलें. म्हणल्यार फाटल्या 35 दिसांनी आठ भुरग्यांक बुडून
मरण आयलें.
दुचाकी घेवन भायर सरपी तरणाट्याचो जीव वाटोवप ताच्याय हातांत आसता. अपघात हे चुकून जातात. तरीय गाडी चलोवपी प्रत्येकान सादुरताय बाळगूंक जाय. नेम पाळूंक जाय. मात ल्हान भुरग्यांचें कितें? तांकां तांच्या पालकांनी सांबाळपाक नाका? घरांत उदकाचे बालदेंत पडून पसून गोंयांत कांय वर्सां फाटीं भुरग्यांक मरण आयलां. गोंय राज्य बालहक्क आयोगान सुरक्षेचे नदरेन सगले उपाय, येवजण्यो वाडोवपाची शिफारस केल्या. प्रत्येक स्विमिंग पुलांत जिवरक्षक, प्रशिक्षक दवरपाक सांगलां. ल्हान भुरग्यां खातीर उपकरणां दवरपाचीय गरज उक्तायल्या. ही खबरदारी स्विमिंग पूल आशिल्ले घेतात काय नात, हें पळोवप कोणे? सुरक्षेचे उपाय घेवपाकूच जाय. पूण, सगल्यांत चड जापसालदारकी ही आवय- बापायची वा घरच्यांची. तांणी ल्हान भुरगें खंय वता, ताचेर लक्ष दवरपाक जाय. कारण भुरग्यांक धोक्याची जाणीव नासता. तातूंत थोडीं मस्तीं आसतात. गटारां, कानाल, स्विमिंग पूल, दर्यादेगो, न्हंयो आनी हेर धोक्याच्या वाठारांत सुरक्षा ही जायच. जिवरक्षक, सुरक्षेचीं उपकरणां, धोक्याची म्हायती दिवप तक्टे लावप सक्तीचें केल्यार बरें. उदका स्रोतांनी धोक्याचे जागे आसात, ते सुरक्षीत करपाचो यत्न जावंक जाय. पालकांनी, जाण्ट्यांनी उदक, उजो, लायट, गाडी, सुणीं, सोरोप, धारेच्यो वस्तू हांचे धोके भुरग्यांक परत- परत समजावन सांगप गरजेचें. सरकारान, पर्यटन खात्यान हीं मरणां गंभीरपणान घेवचीं…. आनी भुरग्यांच्या पालकांनी, घरच्यांनी, सोयऱ्यांनीय!
हे गरमेचे दीस. शेंकड्यांनी लोक सद्दां व्हाळ, न्हंयो, तळयो, बांद, धरणां, दर्यांचेर न्हांवपाक वतात. पावस कोसळ मेरेन वतले. मागीर जुलयांत घसघश्यां पोंदां उबे रावतले. उदकांत भितर खंय खोल आसा, धोको आसा, हाची जाणीव तांकां आसताच अशें ना. वेळ, काळ सारको नासता, मागीर बुडून मरण येता. थोडे तरणाटे पिकनिकेक वतना स्फुर्ती येवपी पेयां व्हरतात. ती पियेतकच मागीर मस्ती करीन दिसता. परिणाम बुडून मरण. पिकनिकेक वतना मसाल्याचें झणझणीत पदार्थ, तेलकट जिनस, स्फूर्त येवपी पेयां व्हरपाची परंपरा कोणे सुरू केली तें कळना. पूण, असलेच जिनस आसतात ही गजाल खरी. पेंवपाक येनात तांणी उदकांत देंवपाक जायना. सैमा कडेन मस्ती करप खूब धोक्याचें थारूं येता. स्विमिंग पुलांत चड लोकांक सोडपाक जायना. तांचो आंकडो वाडलो जाल्यार दुर्घटना घडूं येता. आवय- बापायची नदर चुकोवन भुरगें उदकांत देंवलें, तेन्ना थंय कोणूच कसो नाशिल्लो? दाबाळ एके बायलेचेर दोन मानग्यांनी हल्लो केला. आरड आयकून लोक आयले म्हूण मानगीं फाटीं सरलीं आसतलीं. आमठाण्यां कांय म्हयन्यां पयलीं मानग्यान एके बायलेक मारिल्ली. रानां अधिकाऱ्यांनी पंचायत, पालिकेचे मजतीन खंय मानगीं, सोरोप, बिबटे, गवे आसात ताची म्हायती घेवंक जाय. मानगीं आसात त्या न्हंयांचे धडेक तक्टे लावंक जाय. तांकां धरून अटंग्यां रानांनी वा बोंडला व्हरून दवरपाक जाय. आदल्या तेंपार शाळेक सुटी पडली काय घरांतले वा गांवांतले तरणाटे भुरग्यांक पेंवपाक शिकयताले. अजून हें चलता? कारण 7- 8 जाण भुरगीं मेळून स्वताच पेंवपाक बी वतना दिसतात. तातूंत दोग जाण तरी खांपे पेंवपी जाय. घरांत बसून मोबायल फोनाचेर खेळत बसचे परस भुरग्यांनी भायर सैमा सांगातान रावप बरें. पूण तांचे वांगडा तांकां संकश्टां पसून वाटावपी दोग तरी तरणाटे जायच! दरदिसा भुरग्यांच्या मरणाच्यो खबरो वाचून जिवाक चिटमिटे पडटात. सादूर रावया, फुडाराची
पिळगी सांबाळुया!!