भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हांव, तूं, आमी, तुमी, तें, तो, किद्याक, तर, मागिर, जर, हीं उतरां सामान्यपणान, आमच्या उलोवण्यांत आसतातूच. हातूंत आमी, आमचें कुटूंब, सोयरे, इश्ट मंडळ, प्रस्न, भूतकाळ, फुडार, सगळें आस्पावता. भारतीय संस्कृतायेंत नात्यांक खूब म्हत्व आसा, नात्या बगर जिवीत सुकेंच उरतलें. घराब्यांतल्या लोकांमदीं वैचारीक मतभेद आसल्यार लेगीत ते परकी जायनात, देखून, हट्टीपण, गैरसमज आनी अहंकार कुशीक दवरून नात्याची वीण घटमूट करप समजूतदारपणाचें. जिणेचो संवसार रुपी रथ चलयतना घोव-बायले मदीं एकचार, सहकार, मोग, आनी समजूत ही म्हत्वाची. दोगांय मदीं खंयच्याच तरेचो अहंकार आसूंक फावना. जंय थंय हांव उतर येता थंय अहंकार आसता. घोवान स्वतांतलो “हांव” कुशीक दवरून घरकान्नींतली “ती” प्रामाणीकपणा सोदचीं. स्वतांतल्या “म्हाका” परस तिगेल्यांतल्या “तिका” ह्या उतराक चड म्हत्व दिवचें. स्वता भितरलो “हांव” सोडून तिगेल्यांतलो “तांकां” म्हणल्यार घोवाक मोगान सांबाळपाची गजाल बायलेन प्रामाणीकपणान पाळपाक जाय.
“जर”, “तेन्ना”, आनी “मागीर” हीं उतरां नासतना जिवीत अपूर्ण आसता. हीं उतरां भूतकाळ आनी फुडारा विशीं टिप्पणी करुंक वापरतात, जशें “हांवें हें केल्लें नासलें जाल्यार हें घडचें नासलें”. जायते फावटी, आमी “जर” हें उतर वापरतात जरी आमकां खबर आसलें की तातूंतल्यान कांयच येवचें ना, तें फकत आमच्याच फायद्या खातीर, तें उतर कसलीच मजत करूंक शकना.” “कित्याक” हें प्रस्नचिन्न उतर आमकां खूब कितें विचारता आनी सांगता. जायते फावटीं हेतू जाणून लेगीत आमी आमच्या जिवितांत दर दिसा हो प्रस्नचिन्न शब्द वापरतात. आतां हें सगळें कित्याक बरयतां? किदेंय आसूं. दुसऱ्याचो हेत उतरांनी समजून घेवपाचो आमी कित्याक यत्न करतात?
जायते फावटीं खबर आसून लेगीत आमी हें उतर मुखार दवरतात. जायते फावटीं, आमी हें उतर आमच्या मनांत मुखार दवरून ताची जाप सोदून काडपाचो यत्न करतात.”कित्याक”, हें एक एक ल्हान उतर म्हणल्यार तो एक प्रस्न. केन्ना केन्ना ह्या “कित्याक” जाप मेळना, पूण आमी ती आमच्या काळजांत घेवन रावतात आनी दुख्खी जातात, आनी केन्ना केन्ना ह्या “कित्याक” जाप आमकां रोखडीच मेळटा आनी आमी “कित्याक” ह्या उतराचे सापळ्यांतल्यान भायर सरता. “कित्याक” आमच्या जिविताच्या प्रवासांत चड करून चोर वाटेन येता, पूण ताका आपणावन ताचे कितले लाड करचे हें आमकां कळ्ळे जाल्यार वेदना आमकां जाणवची ना. कितेंय घडटा तेन्ना “कित्याक” ह्या प्रस्न उतराक मोल ना, पूण तें तिडकीचे भारांत स्वताच्या समाधानाक.
“कित्याक” ह्या उतराच्या माध्यमांतल्यान आमी कारण समजून घेवपाचो यत्न करतात, आनी जिणेंतल्या कांय गजालींचें कारण समजून घेवप ना हातूंत शाणेंपण आसता.
“किद्याक” उतर जतनाय घेवन गरज पडटा तेन्नाच वापरचें. पूण “किद्याक” उतरा बगर नासतना जिवीत पुराय नासता. तर कांय जाण फकत वेळ काडपा खातीर कांय जण मनरिजवण करपाक”केन्ना? किद्याक? कशें? केन्ना? खंय? कितले? कितें?” असले फालतू प्रस्न विचारप म्हणल्यार सामको वायट प्रकार.फकत जिवितांत कांय उतरां आसात म्हणून आमी आसात अशें म्हणप चुकीचें न्हय, तीं आमकां खूब कितें शिकयतात, मार्गदर्शन करतात, समाधान दितात.आमच्या देशांत अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य मात्शें चड आसा पूण ताचो फायदो मात कमीच अशें जायते फावटीं दिसून आयलां. भिड मुरवत न दवरता कोण केन्ना किदें विचारत हाचो नेम ना. खरेंच, जो मेरेन जिवीत आसा तो मेरेन हांव, तूं, ती, तें, किद्याक, हीं उतरां सदांच आमच्या उलोवण्यांत वयल्या वयर चड वापर त्रासदायक थारूंक शकता.
सुदिन वि. कुर्डीकार
8275425404
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
