भांगरभूंय | प्रतिनिधी
“उल्हास काका म्हाका ती हांव सद्दां घेता ती म्हजे आवडीची चाॅकलेट दी.
भर दनपारच्या आदेसाक मीना शाळेंतल्यान सरळ ताच्या घरा लागसर आशिल्ल्या पसऱ्यार गेलें आनी थंय वचून ताणें पसरकाराक आपली आवडीची चॉकलेट दी म्हणून सांगलें. मीना मेरशें रावतालें पूण पणजे चलत शाळेंत वतालें. त्या खातीर वाटेर भूक लागताली. तेन्ना तें आपले आवय कडल्यान सद्दां सकाळीं दोन रुपया घेतालें आनी उल्हास काकाल्या पसऱ्यार वचून आपले आवडेची चॉकलेट घेवन खातालें. मीना तशें शिकपाक हुशार आशिल्लें. आनी हेर गजालींनी शिटूक आशिल्लें. पूण ताचे आवडीचे चॉकलेटी मुखार ताका कांयच सुचनासलें आनी मीनाचे हेच वायट संवयेक लागून ताचीं घरचीं धरून पसरकार उल्हास काका लेगीत ताका शिटकायतालो. पूण हें सगलें मीना कानामनार घेनासलें आनी म्हणटालें एके चॉकलेट खातीर म्हजें आनी कितें वायट घडटलें.
मीनाचे आवयन आनी उल्हास काकान इतले सांगून लेगीत मीनाच्या सभावान कांयच फरक पडना जालो. ते खातीर मीनाचे आवयन आनी उल्हास काकान ताका आतां सांगपाचें लेगीत सोडून दिल्लें.
अशेच कांय म्हयने गेले पूण मीनाक लागिल्ली ती चॉकलेट खावपाची संवय मात कशीच सुटनासली. खंयच्याय अनवळखी मनशान ताका ताचे आवडीची चॉकलेट दिल्यार तें सहज घेतालें आनी खातालें. चॉकलेट दिवपी मनीस कोण, कितें हें ताका पडून वचनासलें. असोच एक दीस एक अनवळखी मनीस ताका वाटेर मेळ्ळो आनी म्हणपाक लागलो मीना, ‘ही घे तुजी आवडीची चॉकलेट. एकूच हाडल्या. तुका जर आनीक जाय जाल्यार म्हज्या वांगडा म्हज्या घरा यो. तुका भरपूर चॉकलेटी दिता.’ चॉकलेट पळयना फुडें मीनाच्या तोंडांतल्यान लाळ गळपाक सुरवात जाली आनी आशेच्या भारार तें त्या मनशागेर केन्ना पावलें हें ताकाच कळ्ळे ना. घरा पावतकच अनवळखी मनशान आपले कुडींतल्यान चॉकलेटीची रास हाडून मीना मुखार दवरली. मीना हें सगळें पळोवन उमेदी जालें. ताका खंयची चॉकलेट पयली खावची आनी खंयची ना ह्याच विचारांनी आसलें. तितल्यान त्या मनशान म्हणलें, ‘अरे कसलो विचार करता. खा तुका आवडटा ती चॉकलेट पयली, सगळीं तुकाच लागून हाडल्या मगो ती.’
इतलें आयकना फुडें मीनान चॉकलेट खावपाक सुरवात केली आनी एक चॉकलेट सोंपता थंयच आसा ताका ताच्या दोळ्या मुखार काळोख येता अशें दिसपाक लागलें आनी कांय वेळान मीना बेशुद्ध जालें. बेशुद्ध अवस्थेंत मीना वांगडा कितें घडलें हाची मीनाक कल्पना लेगीत नासली.
बेशुद्ध आशिल्ल्यान त्या अनवळखी मनशान मीनाचो शारिरीक फायदो घेतलो आनी मीना जेन्ना साबुद्दीर आयलें तेन्ना ताच्या आंगार कपड्याचो एकूय कुडको ना हें पळोवन मीना भियेलें आनी ताणें रडपाक सुरवात केली. आपल्या आंगार कपडे घालून तें सरळ त्या अनवळखी मनशाच्या मुखार गेलें आनी व्हडल्यान व्हडल्यान रडपाक लागलें. मीना रडटा तें पळोवन अनवळखी मनशान म्हणलें ‘मीना तूं भियेता कित्याक हांव आसां मगो तुज्या वांगडा. तुका आवडटा ती चॉकलेट तुका जाय तितल्यो हाडून दितां. तुका जाय तेन्ना यो आनी खा.’ हें व्हडल्यान आयकना फुडें मीना थंयच्यान धांवत आपल्या घरा परतलें आनी सरळ आपले कुडींत वचून रडपाक लागलें.
मीना रडटा तें पळोवन ताची आवय ताच्या म्हऱ्यांत आयली आनी तें
कित्याक रडटा काय ताका विचारलें. ‘मीना शाण्या कितें जालें, रडटा
कित्याक बाय. कितें जाय तुका. तुजे आवडेची चॉकलेट जाय? राव हाडटां.’ इतलें म्हणून आवयन मीनाक ताचे आवडीची चॉकलेट हाडून दिता थंयच आसा, मीनान ती शेवटून जनेला भायर उडयली.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
