आय लायड

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

नशांनी भरिल्ल्या घरांत रावन लेगीत एकलेच फील करपी लोक म्हाका मेळ्ळ्यांत.”
“आवोयस ! ss..“ रोहन आयज बरो-बरो उलयताय मरे तूं ?.
“ हय, प्रिसिला ! खरेंच हांव उलयतां. एकटेंपणांत लेगीत मना सावन मज्जा घेवपी लोकांची म्हाका म्हायती आसा.”
“व्वाव ! ss..s‘दैटस् नायस यार’.
“तुजी हीं ‘एस्थेटीकपणाचीं’ म्हाकाच न्हय तर पुराय समाजाक लेगीत तितलीच गरजेचीं आसात रे”
“ आसा मगो ? जावं सायबिणी. तूं तरी म्हाका बरें समजता. तरी तुका म्हण सागंता,‘एकांत आनी एकटेंपण’ ह्या दोन भावनां फाटल्यान कितल्यो वेग-वेगळ्यो विचारसणी आसात न्हय?
“ तुका सोत सांगूं?.. तुजी सौंदर्यशास्त्राचीं रचना म्हज्या माथ्यावेल्यान वता रे?.. पूण बाय द वे, तूं काल देवळांत गेल्लो न्हय. तुजो स्टेटस पळयल्लो. हांवें तेन्नाच म्हाका एक सहज प्रस्न पडलो तो असो, सौंदर्यशास्त्राच्या रचना करपी मनशाक देवतेची गरज भासता व्हय?हाचे विशीं कितें तुजें मत?
क्रिकेट खेळटना, अनपेक्षीतमणान अचूक ‘ब्लॉक’ हॉलांत ‘बावन्सर’ पडून सामकोच ‘क्लीन बोल्ड’ जाता. तसोसोच प्रस्नाचो बावन्सर प्रिसिलान घाल्लो. कांय खीण दोगांयचे मदीं मोनेळ जाल्लो.
मडगांवच्या ‘सनबर्न कॅफेंत’ प्रिसिलान आनी रोहन कॉफी पिवपाक आयिल्ली. फाटल्या वीस वर्सांचे मदीं दुसरे खेपे तीं अशीं एकठांय मेळिल्लीं. कॉफी पिवपाची ‘ऑफर’ तशी प्रिसिलान रोहनाक दिल्ली. इतल्यांत प्रिसिलान ऑर्डर दिल्लीं कॉफी घेवन एक सोबीत सुंदर चली आयलें. आदींच ऑर्डर प्लेसेड करून आपल्या कार्डावेल्यान प्रिसिलान कॉफीचें बील फारीक करून दवरिल्लें. अदीं- मदीं रोहन आपल्या खोल विचारांनी रमतालो. तेन्ना प्रिसिला पुरायपणान ताची कूड आपल्या दोळ्यांनी नियाळपाची एक लेगीत संद सोडी नाशिल्लें. सट्ट करून आपल्या कॉफीचो एक घोंट घेत ताका चिंतनांतलो जागयलो.
“आं … मागीर म्हाका रोहन, कितेंशें मागलें रे तुज्या देवतेचे लागीं..”
“कितें सांगूं? .. खूब मागलें !. बरें
आसा. पूण सांग न्हय रे. तुवें खोलायेन सांगल्या बगर कशें कळपाचें आमकां म्हणून..”
“ पांचवीचार वस्त्रां न्हेंसून, फुलां, भांगरां-शिंगरांनी नटून- थटून गाभाऱ्यांत बशिल्ल्या देवतेर पळोवन खूब प्रभावीत जालों. तिचें निरागस बाळका वरीं तेजस आशिल्लें मुखामळ पळयतना, सगळें दुख्ख पयस जातालें. तरीय हांवें तिका म्हजी एक मायल्ड स्मायल दीत म्हणलें, आयज समाज राजकारण आनी समाजकारण ध्रुवीकरणाच्या प्रस्नाक बळी पडला. जंय वता थंय आक्रांत, दिसपट्टीं झुजां चलतात. मनीस कूळ तुजें ह्या उज्यांत हुल्पता. मनीसपण आनी संवेदशीलताय मरता…अणुबॉबांचो धग सगळ्या संवसाराक पिडटा. पूण कोणाक फरक पडना.. हिरोशिमा आनी नागासकी शारांचो आयज विसर पडला समाजाक…निमाणें मरण हीच जाप जायना मूं?.. देवते !…
“सायबा भोगोस !.. इतलो उलयलो तूं. देवते लागीं ”…बरो मरे तूं. तुज्या
देवतेच्या सांगाताक तुजी केमिस्ट्री बरीं जुळटा…
“ उलयलों हांव म्हज्या देवते लागीं. आयज हें झूज थांबलें नातर दरेका मनशाचो फुडार सोंपतलो. सगलींच नाशाडी समजुवंपाची. केन्ना तरी अनंत काळा सावन चलत आयिल्लीं हीं परंपरा केन्ना काय थांबतली काय?
“ असो कितले ऎडवैन्स प्रॉग्रेसीव्ह विचार मांडटा रे तूं? तुजो सार्थ आभिमान म्हाका. पूण तुका एक सांगूं? तूं तीस वर्सांचो आदलो तरणाटो कसो वावुरताय. तेंच धाडस, तीच शैली, उदारपण, प्रामाणीकपण, सत्यताय, नमळाय, सोंशीकसाण आदीं. हीं सचोटीचीं आंगां जांचो उल्लेख देवान आपल्या शिकवणींत केला.
सारकें तुजें. धर्म केन्नाच वायट शिकवण दिना गो. तरीय लेगीत मरणय हें कोणाकूच चुकना. पूण ताचे आदींच भिरांतेन मरप हें चूकशें दिसना तुका. अनंत काळा सावन चलत आयिल्ली ही परंपरा थांबूक जाय काय ना तुका? इस्त्रायल आनी पॅलेस्टायन हांचे मदीं दुस्मानकाय जावपाचें कारण कितें? हमास आनी हिजबुल्ला हांची इस्त्रायला कडेन दुस्मानकाय कितें? पॅलेस्टायनांत ज्यू लोकां पासत घरां बांदतले अशें दिसता व्हय तुका? ज्यू आनी पॅलेस्टायन हांचे मदलो संघर्श खर सोंपतलो व्हय ? तेन्ना हे दरेका खिणाचो विनाश पळोवन हांव सामकोच फातराचे काळजाचो जाता…
“तुजे सारके विचार खरें म्हणल्यार राजकारर्ण्यांनी करूंक जाय आशिल्ले. पूण चुडटी लागलीं तांच्या विचारांक…”
“ चड मेस्त, बुर्रां फेस्त अशें म्हणटात. तरी म्हज्या दोळ्यां सामकार धर्तरेवेल्या सौंदरीकरण आनी मनीस कूळ हांचीं नाशाडी जाता. तरी आमी लायक- डिसलायकाच्या युगांत वावुरतात. ह्या मायाजळांत तिसत्यो – वादऱ्यो जायत वचपी आक्रमणाचें चिंतून म्हजी संवेदनशीलताय म्हाका रडयता?.
“तुजी सत्याची पिडा आनी विवशताय पळोवन काळींज म्हजें भोव दुखलें. प्रागतीक विचार आयज समाजाक नाकात अजिबांत रे.
“हय गो बरोबर आसा तुजें ! पूण ‘दोळे फुटले म्हूण हिशोब बुडलो’,अशें म्हळें म्हणून जाता गो बाय.”
“ सारकें. तरी एक सांग मरे म्हाका, सगळ्यां पासत मागलें मरे तुवें?.. आनीक म्हजो उगडास आयलो ना मिस्ता?
“ खरें सांगूं? मिनाक्षीचो उत्सव म्हणल्यार आमचे भटमाम सामकेच व्यस्त आसतात. तांची म्हूण काकुळट करता तितलींच उणीं. देखून हांवेंच देवते लागीं मागलें,-
“ म्हजें मोगाचें इश्ट प्रिसिला कुर्रैय आफोन्सो हिची कांय अपूर्ण सपनां आसात . ती बेगीनच पूर्ण करची. तिची जीण सदांच तुजे आशिर्वादान भरिल्ली उरची. तुजी सासाय तिका सदांच लाबूं. धन-धन्यता, मोग-शांती, तशेंच भलायकी आनी संवसारांतलें सगळें तिका फावो कर गे देवते…
“सॉलिड मरे तूं? खरोच भटमाम सोबलो तूं. इतलें मागणें म्हजे खातीर रोहन?
“हय तर, पूण?..देवतेन म्हाकाच दुखेस्त सुरांत प्रस्न केलो.”
“कित्याक म्हूण?…
“रोहन …तूं सगळ्या खातीर भरभरून मागतां. आनीक तूंच तुजे खातीर कांयच कित्याक मागीना?…इतलो कित्याक तूं नास्तीक जाता?….
“कितें मागूं देवते? म्हजी जिणूच तर तुजें देणें मगे? मागीर हीच जीण जेन्ना तुजी, तेन्ना तूं म्हजी जाली ना?, परतून तुजें रिणाचें वजें कशें आनीक पेलूं हांव?..
“ बरीं फुलां बाजारांत व्हरचीं लागनांत. तसो तूं. हीच तुजी डिप्लोमेसी म्हाका आवडटा. आनीक खूब प्रभावीत करता. तुजे भशेन चिंतपी खुबच उणें आसात रे म्हजे भक्त?.. मायल्ड स्मायल दीत, देवतेन खूब खोशी जायत म्हळें म्हाका.
“ पूण एक सांगू रोहन. हांव तुजेर खरेंच रागार?
“रागार आनीक तूं? कित्याक गो बाये. ”
“पंद्रा वर्सां आदीं तुजेर एका फाटो फाट दोन सर्जरी केल्ल्यो उगडास आसाय..”
“कितें? बट हाव डीड यू नो अबावट ऑल दिझ पर्सनल थिंग् ऑफ मायन?…
“ आसा. जाल्यार आसा म्हण रे. दोतोराक सगळ्यो गजालीं खबर आसतात. रोहन!….
“ खरें. कोणूच मनीस आपल्यो आदल्यो दुख्खाच्यो मांवो कश्यो विसरतल्यो प्रिसिला. पूण तुका म्हजे विशीं हीं म्हायती कशी कळ्ळी?…
सांगता- सगळें सांगता रोहन कॉफी घे पयलीं… आदल्यो यादींनी घुसपली प्रिसिला. युएसए मॅडिकलाचें शिक्षण पुराय केल्या उपरांत हांवें निकतीच प्रॅक्टीस पणजे सुरू केल्ली. जून म्हयन्याचो पयलोच पावस पडपाक सुरू जाल्ली , मदींच दडकांच्यो सरीं पडून वताल्यो. त्या रातींचे आठ वरां मेरेन मडगांवच्या विक्टरी हॉस्पिटल- पैशन ऑफ कैरींगांतल्यान अचकींत सिनियर दोतोराचो फोन आयिल्लो..
“ सेन्सटीव पेशन्ट आसा. आमचीं पयलींची सर्जरी अपूर्ण जाल्या. दुसरी सर्जरी करची आसा. देखून ती तुका करची पडटली.”
“ बरें आसा. ताचे रिपोर्ट वाचून रोखडीच तारीख दितां हांव”
“ ओके. रिपोर्ट सगळे तुका मेल करतलीं.”
तांणी बेगोबेग अल्ट्रा सावंड कबाचे रिपोर्टस् म्हाका धाडले. हावें बारीकसाणेन वाचले. तुज्या कमरांत बारीक दुख्ख आशिल्ली. देखून तुजेर सर्जरी केल्ली. तुजी किडणी, युअरीनरी ब्लैडर,प्रोस्टेट, पॅल्वीस आदीं अवयव ठणठणींत बरे आशिल्ले. पूण इम्प्रेशनांत बरयिल्ले, ‘Left mild dilatation of renal pelvis noted..A-0.6 mm calculas fragment noted एक खास दोतोरांची टीमींत एमआरडी डॉ. जॉन मिरांडा, डिएम आर डी, डि.एनबी डॉ प्रिता सुवारीस, एम डी डॉ. रेखा काणेकार हांणी तुजी केस हाताळिल्ली. देवाच्या नशिबान पूर्णपणान तांका
अपेस आयिल्ले. देखून तुजी केस
म्हजे सरीं पावली. इतल्यांत तुजे केस पेपराचेर तुजें नांव वाचून हांवें रोखडीच तांकां डेट दिली.
हांवें थारिल्ल्या प्रमाणें आदींच एनेस्थिसिया दिल्लीं. तुका पूर्णपणान ग्रीन ड्रेस घालून ओपरेशन थिटरांत हाडिल्लो. खरें सांगपाचें म्हणल्यार तुका कसलींच पिडा नासली. हेंय आमची पुराय टीम जाणा आशिल्ली. पूण म्हणटात न्हय रे, ‘दिवड खातल्या गांवांत गेल्यार मदलो कुडको खावंचो’, पडटा. ( When in Rome, do as Romans do.) तशी म्हजी परिस्थिती जाल्ली.
“कितें?.. सामकोच दचकून रोहनान म्हणलें.
“हय, एक इश्ट म्हणून तुका खरें सांगतां हांव. हांवें तुजेर कसलोच उपचार केलो ना. नर्सीं आनी हेर कर्मचाऱ्यांक तुका दुसऱ्या कुडींत व्हेलो. तूं एसीन पुराय कडकडटा हें पळोवंक नज जालें. एसी लेगीत कमी करून पळयली हांवें. बेशुद्ध अवस्थेंत तूं थरथरतालो. आनीक वेळ वगडायनासतना रुमाच्या दाराक हांवें खिळी घाली. सरळ तुज्या गोपांत शिरलें. नकळटना तुका वेंगायलो…आनीक तुजे मान्यताये बगर रातभर…
“आरे देवा म्हज्या !… रोहनान आपलें घट्ट दोळे धांपून म्हळें.
“ आय एम. सॉरी रोहन !…आय लायड टू यू…
“ तुका अजिबांत हें सोबलें ना. तुवें तुज्या दोतोरकेच्या प्रफेशनाक दाग लायला. तुज्या कर्तव्याची जाणविकाय तुका आसूंक जाय आशिल्ली. आतां आमी तुमचेर कसो विश्वास म्हूण दवरपाचो प्रिसिला? तुका जर हांवूंच जाय आशिल्लो जाल्यार…” पयस नदर मारीत रोहनाच्या दोळ्यांत दुकां उबीं रावलीं…
“ आय एम. सॉरी.. इक्सट्रीमली सॉरी रोहन…आय लायड !…
इतल्यांत आमोरी जायत
आयिल्ली, मडगांवच्या इगर्जेची घांट एका लयेन संथ गतीन वाजूंक लागिल्ली. प्रिसिलान थंयच दिमी मारून देवाचो उगडास केलो. पूण पयलेच खेपे
देवाची पवित्र मूर्त ताचे दोळ्यां सामकार
उबी रावली ना. भोगसणी मागूंक ताचे हात वयर उखलेनांत. सट्ट करून दोळ्या सामकार बिण्ण काळोख आयलो. थंयच दिमी मारिल्ले कडेन प्रिसिला जमनीर शेंवटलें !

विशाल सिनाय खांडेपारकार