आयचें लिखाण, फाल्यांचो इतिहास

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

बऱ्याच वर्सां पयलीं म्हालगडे साहित्यकार रवींद्र केळेकार हांणी एका लेखांत दरेका मनशान डायरी बरोवपाक जाय अशें बरयिल्लें. तो लेखक आसपाकूच जाय अशें ना. आपल्या गांवांत वा हेर कडेन जें कितें म्हत्वाचें घडटा, अशें ताका दिसता, ताची ताणें नोंद दवरपाची. कालांतरान तो इतिहास जाता. आदल्या तेंपार चडश्या लोकांक बरोवंक कळनाशिल्लें. बरोवपाचीं साधनांय नासतालीं. आयज लोकगीतां, संतसाहित्य तिगलां, तें पिळग्यान पिळग्यो तोंडी चलत आयिल्ल्यान. तें लेखी मेळटाच अशें ना. कांय गितांचे कवी कोण तेंय कळना. संभाजी महाराजांचेर छावा सिनेमा आयला. गणोजी शिर्के हे घरचे भेदी न्हय. तांचे विशीं दाखयल्या वा भायर मेळटा ती म्हायती चुकीची, ती कोणे तरी मुद्दाम घुसयल्या, असो दावो खुद्द शिर्के घराण्यान केला. संभाजी राजां विशींय म्हायती मेळटा, तीय चुकीची अशें भोवतेकांचें म्हणणें. आदल्यो बखरी, हातबरपां आसात तीं संबंदीत राजांच्या समर्थकांनी वा विरोधकांनी बरयिल्लीं. म्हणटकच तांणी आपल्या वा राजाच्या मता प्रमाण तीं बरयिल्लीं आसूं येतात. हेरांनी ताच्या आदाराचेर चुकीचें वा ऐकीव म्हायतीचेर दुसरें कितें तरी बरयिल्लें आसूं येता. पुर्तुगेज, डच, मुघल, चीनी बरोवप्यांनीय त्या घडणुकांचेर बरयलां. ताका लागून संशोधकांक, इतिहासकारांक सत्य सोदतना खूब त्रास पडटात. कारण नासतना इतिहासीक व्यक्तीमत्वां बदनाम जाल्लीं आसूं येतात. तेन्ना घडणुकांचेर बरोवप (तेंय सत्य) सामकें गरजेचें.
गोंयकारांचो इतिहास साहित्यांत येवपाक जाय. तेन्ना साहित्यीकांनी हे शिवधोणू उखलचें, असो उलो साहित्यकार दामोदर मावजो हांणी हालींच मारलो. हें काम खूब कठीण. कारण ते खातीर वाचन, संशोधन करूंक जाय. पुर्तुगेज, इंग्लीश, फ्रेंच, मराठीची मोडी लीपी, फारसी, कन्नड, मल्याळम बी भाशा येवंक जाय. शणै गोंयबाबान संशोधन करून इतिहासीक लिखाण केलां. उदयबाब, सैल हांणी इन्क्विझिशनाचेर बरयलां. इंग्लिशींत गोंयच्या इतिहासाचेर बरयिल्लें खूब मेळटा. इतिहास पुरसांचेंरुय लिखाण आसा. कोंकणींत तें उणें. राजभाशा आंदोलन, गोंय मुक्ती, कोंकणी भास, गोंयकारांचें स्थलांतर हाचेर कोंकणी साहित्य कमीच. ते वाचतलो कोण, हो प्रस्नुय आसाच. तरीय फुडले पिळगेक इतिहास कळप सामकें गरजेचें. आयच्या इंटरनेटाच्या जमान्यांत भुरगीं भाऊसाहेब बांदोडकाराक वळखनात, शिवाजी महाराज गोंयांत येवन गेल्ले तें तांकां खबर ना. दुसरे वटेन संभ्रमावस्थेंत व्हरपी, दिशाभूल करपी म्हायती मात तांकां आसा. तांच्या मनांत दाटिल्लो फटीच्या इतिहासाचो घैरांव काडपाक लेखक, संशोधकांक मेहनत घेवचीच पडटली.
भाई मावजो हांणी मुंबय जुंवो वसोवपी राम कामत, केनयांत स्वातंत्र्य झुजांत वांटेकार जाल्ले पियु गामा हांचे विशीं चडश्या गोंयकारांक खबर ना अशें सांगलें. तांचेर कोंकणींत बरोवपाक जायच, पूण विदेशांत वचून राविल्ले, थंय आपापले परीन योगदान दिल्ल्या हेर गोंयकारां विशींय लिखाण जाय. तातूंत कलाकार, राजकारणी, साहित्यकार, खेळगडे आसात. पुर्तुगेज काळांतूच न्हय, तर ताचे पयलींय गोंयकार गोंय सोडून गेल्यात. फक्त हिंदूच न्हय, तर क्रिस्तांव पसून. त्या काळाचें लिखाण कोंकणींत येवंक जाय. गौतम बुद्धाचे पुण्ण म्हूण शिश्य आशिल्ले, ते गोंयकार. शिवाजी महाराजांच्या सैन्यांत कितलेशेच गोंयकार आशिल्ले…..!! पुर्तुगेज येवचे पयलीं गोंय समाजीक, संस्कृतीक नदरेन कशें आशिल्लें ताचेर बरोवंक फाव. कोंकणीभाशक हे बाबत कुळां न्हय. शेंकड्यांनी वर्सां सावन ते कर्तृत्व गाजयत आयल्यात, ताची म्हायती कोंकणींत येवपाक जाय. गोंयची कुमेरी, कोमुनिदाद, मानशी, कुळदेव, लोकवेदाचो उगम…… बरोवपा सारकें खूब आसा. हे बाबतींत इंग्लीश, पुर्तुगेज (गोंय आनी पुर्तुगालांत), कन्नडांत जी म्हायती आसा, ती पयलीं कोंकणींत हाडूं येता. कोंकणी संस्थांनी ह्या कामांक लागपाक हरकत ना.
आयच्या काळांत सोशल मिडिया वरवीं बरेंच कितें सोंपेपणी करूं येता. गांवांतले लोकउत्सव, लोककला व्हिडियोच्या रुपांत दवरूं येतात. खबरां चॅनल हें काम करतात. पूण थळावो जाणकार आसल्यार पद्दतशीरपणान दस्तावेज म्हूण ते कलेची व्हिडियो वरवीं जपणूक करपाक शकता. आनीक शंबर वर्सांनी ताका इतिहासीक म्हत्व येतलें, हातूंत दुबावूच ना. कलाकारांच्यो, साहित्यीकांच्यो मुलाखती, सुवारी, रोमट रेकाॅर्ड करूं येतात. आकाशवाणी मुंबय केंद्राचेर कोंकणी पदां तयार जातालीं, तातूंतलीं बरींच लायव्ह जातालीं, देखून तांचें रेकाॅर्डींग ना खंय. आसा जाल्यार तें खंय आसा तें सोदून काडचें पडटलें. राज्यांत घडपी प्रत्येक म्हत्वाचे घडणुकेची नोंद दवरली जाल्यार फुडाराक चुकीचो इतिहास सांगून लोकां मदीं दुस्वास पातळावपाक मेळचो ना. ताचो प्रचारा खातीर वापर करूंक मेळचो ना. सगल्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार म्हापुरसांचेर, ते घडणुकेचेर अन्याय जावचो ना.