भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हय! आमीय, म्हणल्यार घरांतलीं सगळीं, भुरग्यांचे शिक्षक ! भुरगीं नकळटांच आपले भोंवतणच्यान शिकत आसतात. इल्लेशें आसतना भुरगें हातांत बडी घेवन आपले पणजे भशेन चलता ‘आज कचरा नहीं है।’ नाजाल्यार ‘ खाना दो’ अशें भोंवतणच्या लोकांचें उलोवप उखलता. आज्या भशेन हातांत पेपर घेवन वाचपाची नक्कल करता. कांय भुरगीं तर मल्याळम, संस्कृत आनी इंग्लिश तितलेच बरेतरेन उलयतात! आवय- बापायक पळोवन गाडी कशी चलोवप तें शिकतात. कार्टून पळोवन इंग्लीश उलोवपाक लागतात. म्हजो घरकार आपल्या पापाक टायप मारता तें पळोपळोवनच इल्लोसो आसतनाच टायपिंग शिकून आकांताचे स्पिडीन टायप मारूंक शिकिल्लो!
हें शक्य जाता कारण भुरगीं ज्या वातावरणांत व्हड जातात त्या वातावरणांची ‘व्हावझड‘ तांका मेळटा आनी ती खूब कितें शिकत व्हड जातात.
आमचें मदी कितलींशींच जाणां, आवय रांदता तशें रांदता आसतलीं. आवय- बापाय भशेन सोबीत अक्षरान बरयता आसतलीं! बापायक चित्रां काडटना पळोवन आपुणूय चित्रकार जाल्ले आनी नामना मेळयल्ले व्हड चित्रकार रघुवीर शंकर मुळगांवकार हें एक खाशेलें उदाहरण आसा. शास्त्रीय संगितांत, ‘जयपूर घराण्यां’ चीं गानतपस्विनी मोगुबाई कुर्डिकार आनी तांची धूव गानसरस्वती किशोरी आमोणकार हांचे गुरु- शिश्याचें नातें खूब कितें सांगून वता.
म्हज्या बापायक कपडे शिवूंक येताले. ताका पळोवन हांवूंय कपडे कापून शिंवपाक शिकलें. आवयन तर आपले कडेन आशिल्या नाशिल्या गिन्यानाची सुगंधित कुपीच आमकां पुराय दिली. दोगांनीय आमकां वाचूंक- बरोवंक तर शिकयलेंच. तशेंच, व्यवहार गिन्यानूय दिले. नित्यनेमान खबरांपत्र वाचपाची देख दिली. बाजार करपाची वळख करून दिली. बँकेचे कार्यपद्धतीची जुजबी म्हायती दिली.
आमी ल्हान आसतना माई बरोबर बाजारांत गेल्यार बरी फळां- भाजी- नुस्तें कशें वळखप हाची तालीम मेळटाली. पातळ सालीचें लिंबू बरे, हाताक जड लागता तें अनस आनी लारांज रसाळ. बरो वास येता ते आपोल आनी आमें गोड, लांब आकाराचे नाल्ल आनी पपाय बरी. द्राक्षांचो रंग मात्सो तपकिरी जातकूच तीं घेवप! नुस्तें निस्तेज आसल्यार घेवप न्हीं! कापड कसले- कसले तराचें आसता हें तें सांगतालें स्पर्श करून कापडाचो पोत वळखूपाचे कसब ताणें शिकयलें जिणेक लागता तें गिन्यान आमकां घराच मेळ्ळें.
बरें सिनेमा-नाटकां पळोवपाची गोडी लागची पडटा. ही गोडी आमकां माई-भाऊनूच दिली. शास्त्रीय संगीत, सुगम संगीत, नाट्यसंगीत आयकुपाचो कान म्हाका माईकडल्यानूच मेळ्ळो. त्यावेळार वचपा-येवपाक वाहन नासताले. माटाडोर-बस कितें मेळटा तें पकडून.. अर्दे वाटेन चलत वचून आमी संगिताच्यो कार्यावळी जिवाचो कान करून आयकतालीं. ‘एकांगी’ जायनासतना, चारूय वटेन भुरग्याचो विकास जातलो जाल्यार, अशा संस्कारांची गरज आसा हे माई-भाऊक कोणे शिकयले ना. ते घडटा घडत गेलें…
‘सामान्य गिन्यान‘ आपल्या भुरग्गांक दियात अशें सांगपाची आता गरज उप्रासता! खंयच्याय कार्यावळीक वतना, ‘समज आयिल्या वयाच्या आपल्या भुरग्यांक बरोबर हाडात’ अशें आता मुद्दम नमूद करचे पडटा. फुडली पिळगी तयार जावची हो हेतू आसता. तशें पळोवपाक गेल्यार, वैचारिक भाशणां, सांस्कृतीक कार्यावळ, आनी हेर अनेक कार्यावळींक तरणे पिळगेची उपस्थिती चडशी नासताच. त्याखातीर, आयच्या पालकांक पयली स्वतः आपली आवड विकसित करची पडटली. तेन्नाच तीं आपल्या भुरग्याकूय ‘दिका’ दाखोवंक शकतलीं.
भुरगीं जातकूच आवय आनी बापूय दोगांचीय सारकीच जापसालदारकी आसता. फकत खावपाक-जेवपाक दिवन भुरगीं ‘मनीस’ जावचीं नात. दिसाक एक खेळणें हाडलें म्हूण तुमी सगलें ‘साधलें’ अशें जायना. ताका मारून-धाक दाखोवन, सर्तींनी भाग घेवपाक जेन्ना आमी लायतात तेन्ना त्या भुरग्याक थोडी तरी फांटभूंय खबर आसूंक जाय. फ़ुटबॉल खेळचे पयली तो कसो खेळटात तें पळयल्लें आसूंक जाय. तबलें वाजोवंक शिकयतात जाल्यार तबलें वाजयतना ताणें आयकल्ले आसूंक जाय. पद म्हणटलें जाल्यार ताणें गायन ‘पळोवंक’ जाय
भुरग्यांक बालनाट्यां दाखोवप. पुस्तकांच्या राज्यांत व्हरप, तांका प्राणीसंग्रहालय दाखोवप– खरी जनावरां पळोवन तीं अजाप जातात. शेंवणीं, फुलपाखे, उदकांत पेंवपी नुस्तीं तर तांच्या भोव आवडीचीं. मातशीं व्हड जातकूच तांकां बरीं भाशणां आयकुपाची संवंय लावप, पदां, नाच, बरे सिनेमा, नाटकां दाखोवप. या सगल्यांतल्यांन भुरग्यांक जिणेचें बाळकडू मेळटा. सगळेच आमी चार वण्टींनी बसोवन शिकोवं नजो. समाजूय तांचो शिक्षकूच. चारूय आंगांनी शिकूनी. आमचे भुरग्यांचे पयले शिक्षक आमी जावया. जें जें आमकां कळटा तें तें पूरायपणान आमी भुरग्यांक अर्पण करुया.
आवय बरी रांदता! भुरग्यांक ती सहज रांदचेकुडींत आपोवन आपल्याक ‘तयारी करपाक मात्शी मजत कर’ अशें सांगून रांदप शिकयतली. स्वतःचे पोट भरूंक शिकप हाचे सारको दुसरो फायदो ना! फुडें वचून तांकां रांदप म्हळयार एक टॅन्शन अशें दिसचें ना. हातूंत चलो आनी चली असो भेदभाव नाका!
आवय -बापूय दोगां मदीं कोणूय गणीत /विज्ञान विशय बरे जाणा आपले भुरग्याक मोगान, समजुतीन शिकयात. ‘वन टू वन’ शिकप घराच बरें जाता! क्रिकेट/ फुटबॅाल/ बॅडमिंटन/ बुद्धीबळ जें तुमी जाणांत
ते शिकयात तांकां. तुमचे विशींचो मोग आनी आदर तांच्या काळजांत नक्की वाडटलो!
कितलींशींच जाणां संगीत शिकिल्लीं आसतात. सुरू करात ‘सारेगमपधनीसां’ भुरग्या बरोबर! केन्ना शिकूया? कशें शिकूया? कितलो वेळ शिकूया असले
वाद घालूंक बसू नाकात . भुरगीं निर्शेतात. सुरू करात, तीं नक्कीच ताची मजा घेतलीं.
‘भुरगीं आमचे कडेन शिकनात’ अशी कागाळ शेकडो णव्यांण्णव लोक करतात. तांणीं प्रयन्न करचे. नक्की यस मेळटले. एक मात खरें, ‘यो हांगा, हांव तुका शिकयता’ अशें सांगून हें शिकप जावचें ना. सुरवातीक चलता भोंवतना .. मूड पळोवन. तांकां बरोबर घेवन तुमी तुमची कामां केल्यार पळोपळोवनच तीं शिकतलीं! मागीर ल्हवूल्हवू गाडी रूळार येतली. विस्वासान शिकोवया. तुमचो आत्मविश्वास
पळोवन भुरग्यांक शिकपाची ओढ लागता. शिवाय जितलो वेळ तुमी भुरग्यांक दितात तो तुमचे खातीर ‘क्वालीटी टायम’ आसतलो. तुमच्या आनी भुरग्यां मदीं ‘बाँडिंग’ वाडपाक मजत जातली हातूंत दुबाव ना.
स्मिता तिंबले
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
