आमचे भाशेची पाळां-मुळां कोणें रुजोवप ?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आवयभाशे बाबतींत पालकांचोय दिश्टीकोण बदलत जाल्यार फुडाराक कोंकणी मुळाव्या शाळांचो आंकडो वाडिल्लो दिसतलो.

हांव केन्ना केन्ना शिकपी भुरग्यांक प्रस्न करता. तुमची जीण केन्ना बदलता काय म्हण ? ह्या प्रस्नाक हांव तांकां चार पर्याय दिता ते अशे.
जेन्ना म्हजो शिक्षक बदलता तेन्ना.
जेन्ना म्हजो इश्ट बदलता तेन्ना
जेन्ना म्हजो वेळ बदलता तेन्ना
जेन्ना हांव बदलता तेन्ना
ह्या प्रस्नाची जाप तुमीय बरे भशेन जाणां आसतले. जो मेरेन मनीस स्वताक बदलपाचो यत्न करिना तो मेरेन तांजे मदीं कसलेच बदल घडून येनात. मनशाची पिराय जशी वाडत वता तशी ताचे कुडींत आनी ताचे बुद्दींत बदल जायत वता. शिकपीं भुरगीं आपलें वेगळेपण सिद्ध करतले जाल्यार शिक्षणा बराबर तांचे मदीं खूबशे गूण विकसीत जावंक जाय. अशी आस्त दवरून वेगळ्या वेगळ्या यत्तेचो अभ्यासक्रम तयार केल्लो आसता. देखीक नेतृत्वगूण, संवाद कुशळटाय, समस्या सोडवण, समजणी, आत्मविस्वास अशे गूण खूब उपेगाचे जावन आसात. भोव करून हे सगले गूण शिकप करता आसतनाच सैमीक रुपांत तांचे मदीं येवंक जाय. पालकांच्योय आपल्या भुरग्यां कडल्यान जायत्यो अपेक्षा आसतात.
भुरग्यांच्या खांदार हात दवरून तांकां मार्गदर्शन केल्यार त्यो पुराय जावं येता. शिक्षणीक मुल्यां साकार करूंक शिक्षकांक लेगीत हाचो आदार मेळटा हातूंत दुबाव ना. आमचे आवयभाशे विशीं लेगीत होच नेम. आमच्या भुरग्यांक भाशेची मिरास आमीच करूंक शिकोवंक जाय. तिचो मान सम्मान राखचे खातीर आमी फुडाकार घेवंक जाय. कांय पालकांक भुरग्यांनी फटा-फटा इंग्लीश उलयिल्ली जाय. देखून ते तांकां ल्हान पिरायेर इंग्लीश भास उलोवंक शिकयतात. एक नवीन भास भुरगो उलोवंक शिकता हाची तोखणाय तर आसाच. तेच बराबर आपली आवयभास तो बरे पैकीं उलयतलो हाची जापसालकीय पालकान घेवंक जाय. तांकां नवीं नवीं कोंकणी उतरावळींची वळख करून दिवंक जाय. जे तरेन तांकां इंग्लीश उलोवंक शिकयतात तेच तरेन तांकां आपली आवयभास उलोवंक शिकोवंक जाय. जायते पालक व्याकरणाचेर भर दिनासतना चुकिची इंग्लीश भास भुरग्यांक शिकयतात, जाचो परिणाम खूब उसरां दिसून येता. तश्यो चुको टाळचे खातीर आपली आवयभास तांकां बरे तरेन शिकूंक लागत तर कशें कितें ? एकदां आपली भास सारकी शिकली म्हणटकच खंयचीय भास आमी सहज शिकूंक शकतात.
एक काळ आशिल्लो, शिक्षकच विध्यार्थ्यांक आपल्या विशया विशीं आनीक हेर गजालीं विशीं म्हायती दिताले. हाचोच अर्थ शिक्षक हो म्हायती स्त्रोत आशिल्लो. आतां शिक्षकांची भुमिका बदल्ल्या. ताची व्याख्या बदल्ल्या, शिक्षक शिकपाचे प्रक्रियेंत भुरग्यांक मजत करतो जाल्लो आसा. हाका जापसालदार आसा तंत्रगिन्यान. संवसारभरचे शिक्षण तज्ञ ही गजाल आतां मानूंक लागल्यात. नवी शिक्षण पद्दत लेगीत हेच बुन्यादीचेर आदारीत आसा. आनी म्हणून ‘समग्र शिक्षण पद्दत’ सोयिस्कर जावं येता. शिकपी भुरग्यांचो पंगड हो उर्जेचो प्रतीक जावन आसता. ते उर्जोचो लाव पुराय मनीस जातीक कसो उपेगा येतलो हाचो विचार करूनच शिक्षणीक धोरण चालीक लायिल्लें आसता.
म्हाका याद जाता डॉ. रघुनाथ माशेलकार हांची उतरां. ते जेन्ना आठवी यत्तेंत शिकताले तेन्ना भौतीकशास्त्र शिकोवपी भावेसरान तांकां वर्गा भायर व्हरून ‘फोकस लेन्स’ कशें मापूं येता हें प्रात्यक्षीक करून दाखयिल्लें. भावेसरान सुर्याचीं किरणां लेन्स घेवन कागदाच्या एका कुडक्यार केंद्रीत करून समजायलें तें अशें, कागद आनीक लेन्स हांचे मदली सुवात म्हणल्यार फोकस लेन्स. कागदाक उजो लाग मेरेन भावे सर ते एक सारको लेन्स धरून रावले. माशेलकाराक तांणी मुखार सांगलें, तुजी शक्त अशी उजार करूंक शिकत तर तूं ह्या संवसारांत कितेंय करूंक शकतलो. त्याच खिणाक डॉ. माशेलकारान खंय विज्ञानीक जावपाचें थारायिल्लें.
कोंकणी भाशा शिकोवप्यान खर इत्सा शक्त बाळगून भुरग्यांक शिकोवंक जाय. शिकप्यांक कोंकणी भाशेचो इतिहास आनी व्हडवीक पटोवन दिवन आकर्शीत करूंक जाय. खरें म्हणश्यांत तर ह्या संवसारांत अश्यक्य अशें कांयच नासता. नवें शिक्षणीक वर्स पयले फारा एप्रीलांत सुरू जाता. म्हणटकच कांय पालकांक हो विशय चिंतेचो जाल्लो दिसता. अशें दिसप सभावीक. कारण जेन्ना आमी कसलोय बदल घडोवन हाडपाचो विचार करतात तेन्ना “To be or not to be..” संवसारभर नामनेक पाविल्लो विलियम शेक्सपियर हांच्या ‘हेमलेट’ ह्या नाटकांतलो तो प्रसंग याद जाता. तरी पूण भिवपाची गरज ना.
राष्ट्रीय शिक्षणीक धोरण 2020 चे प्रमाण राज्य शिक्षणीक संशोधन आनी प्रशिक्षण परिशद हें संस्थेन हें शिक्षणीक वर्स पुरायपणान फळादीक लागचें म्हूण बरीच तयारी केल्या. कोंकणी भाशेचे बाबतींत गोंयच्या मुख्यमंत्र्यांक शाबासकी फावता. तांणी आपले परीन कोंकणीक न्याय दिवचे खातीर प्रामाणीक यत्न सुरू केल्ले पळोवंक मेळटात. आवयभाशे बाबतींत पालकांचोय दिश्टीकोण बदलत जाल्यार फुडाराक कोंकणी मुळाव्या शाळांचो आंकडो वाडिल्लो दिसतलो. ते भायर नवें शिक्षणीक धोरण आवयभाशेक मुखेल सुवात दिता म्हणटकच दरेक पालकान आपल्या भुरग्याक कोंकणी शिकपाक उर्बा दिवंक जाय. ती आमची सगल्यांची जापसालकी जावन आसा.
एकदां आपली भास भुरगें सारकी उलोवंक आनी समजूंक शकलें म्हणटकच मागीर तें खंयचीय भास बरे तरेन उलोवंक आनी बरोवंक शिकूंक पावतलें. भाशे बद्दलचो हो सिध्दांत फट थारचो ना इतलें मात खरें. बऱ्यो गजाली घरांतल्यानूच सुरवात करूंक जाय. हें मतींत दवरून आमी जर तांकां आमची भास ल्हानपणांतूच सारकी उलोवंक शिकोवंक लागले जाल्यार कोंकणी भाशेची पाळां-मुळां घट करूंक आमकां शक्य जातलें.

एच. मनोज
9822441417