भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनशाची जीण ही आळवा वेल्या उदका थेंब्या भशेन चकचकीत मोतयां वरी मोलादीक. जतनायेन ती जपची पडटा, मात लेगीत आमचे कडल्यान कळत नकळत आपसुलादपणां जायत जाल्यार जीण मातयेभरवण जावंक वेळ लागना. पूण चडशा लोकांक ताचें पडून गेल्लें आसना. ते आपसुलाद वागतात. तांच्या उलोवण्याकय अर्थ आसना आनी वागण्याकय. मनीसघाणे कशे वागतात. कोणाकय किंतेय विचारपाची, सांगपाची, उलोवपाची एक रीत आसता. आपूण खंयच्या मनशा कडेन उलयता हाचें आपणाक भान आसूंक जाय. तो मनीस कोणूय आसूं. नमळायेन उलोवपाची जण एकल्यान संवय लावन घेवंक जाय. ओगीच गरजे भायर एकामेकाचेर फोग काडून कसलोच फायदो नासता. आनी मोव मेळटा थंय कोपरान खणपूय आसना. मनशाची मानसीकता म्हत्वाची. जशी मानसीकता तशी कृती. जनाची नासूं निदान मनाची तरी लज बाळगूंक जाय. सामकेंच गलगल्याक आयिल्ले भशेन मनीसपण पावणेर काडून उपकारना. स्वत्व व्हगडावन बशिल्ल्या मनशाक समाज लागीं धरिना. ताची धजा मारतात वा तो चर्चेचो विशय थारता. तशें कोणें जगचें न्हय. आपलो मान सन्मान आपणेच सांबाळपाक जाय.
कितें आसता, दुसऱ्याक उपदेश करप सामकें सोंपें. दर एके व्यक्तीक दिसता की आपूण गिरेस्त जावचो. ऐश आरामांत जगूंक मेळचें. पूण सगल्यांचीं सपनां फळादीक जायनात. ताका नशिबाची साथ आनी मेहनत लागता. दिकाहीन कश्ट करून कसलोच फायदो आसना. पयलीं मोख निश्चीत करची आसता. वेळाचें वेवस्थापन करपाक कळपाक जाय, आनी आपल्या मनाचेर ताबो जाय. हालींसरा मनीस इल्लो स्वताक चडूच शाणो समजूंक लागला. वचत थंय नाक खुपसूंक लागला. लागता त्या आनी लागनाशिल्ल्याय गजालींनी चड लक्ष घालता. ही मनशाची वायट संवय. थोडे अतिबुदवंत, कांय जाण अबुध्द. थोड्याक धोंपरांत बुध्द. थोडे स्वताक व्हड समाजसेवक समजतात. कांय बुध्दीजिवी लोक भिजूड आसतात. थोडे आपमतलबी आसतात. कांय जणांची विचारशक्त कमी आसता. ताचे कडल्यान कसलीच अपेक्षा करप नासता. कारण ते ताचे कुवती प्रमाण विचार करतात. समाजांत दाखयलिपय करपी लोक चड आसात. हांगा कोणूच मळबांतल्यान पडिल्लो ना. मनीस चुको करून करून शिकता. चुकता ताका समजावन सांगपाची गरज आसता. समजावन सांगपाची एक भास आसता. ती आमी जाणा जावन घेवंक जाय. तरूच आमी मनीस.
मनीस जगतना कितलेशेच अणभव घेत आसता. बरें आनी वायटूय. मनशान आडेच्यो मिजासी मिरोवंक फावना, आनी कसलेय बारीक व्हड काम केलें म्हूण जी कितें तुजी प्रतिश्ठा आसा ती उणी जायना. कोणेंच कामा कडेन भेदभाव करूंक जायना, जो कोण बारीकसारीक कामां करता ताका कमी लेखपाक जायना. तेवूय मनिसूच. जीं जीं कामां आमी सहज घरा कडेन करतात तींच कामां जंय आमी काम करता थंय केल्यार आमच्या आंगाचे किते कुडके झडटात? बरे काम करपाक लजपाक जायना, वायट काम करचे न्हय. जळीं मळीं कोयर उडयता तो कोयरवालो, आनी कोयर उखलता तो नितळसाण कामगार हें आमी जाणा जावंक जाय. म्हजो सभाव म्हाकाच बेसबरो खबर आसता. म्हज्या सभावाचेर कोणा दुसऱ्याक बोट दाखोवपाची संद आमी दिवंक जायना. जायत्या वेळार आमी चौगांचें स्रय एकलोच घेवन मिरयता तेन्ना खरें म्हणल्यार आमकां लज दिसपाक फावो. काम करपाक कोण आसना, मिरोवंक सगले आसतात. जायते जाण स्वताक व्हडले शाणे समजतात. वयले वयर मनशाचो सभाव वळखप तसो खूब कठीण. गरज नासतना हाचें ताचें धवळे करचे परस आपले जिणेंत आपणें कितें जोडलें, आनी कितें व्हगडायलें हाचेर नदर मारची. भूतकाळाक रडून कसलोच फायदो ना. वर्तमान म्हत्वाचो, आनी वर्तमानांत तूं कसो विचर करता, कशे कितें कर्म करता ताचेर तुजो फुडार थारिल्लो आसता. हें सांगपाक भविश्यकाराची गरज आसना. आमची कर्मांच आमचें भविश्य. म्हणून कर्मूच बरे सकारात्मक आनी विधायक करपाक जाय. तातूंत प्रामाणीकपणा आनी निसुवार्थ आसूंक जाय.
कशें आसा, ह्या कलियुगांत आपलो धोल आपणेंच वाजोवपाचो आसता, आनी आपली जायरात आपणेंच करपाची आसता. ताका दुसरो पर्याय ना. थोड्याक फुडें फुडें करपाची संवय आसता, आनी तेच लोक फुडे पावतात. आमी म्हुर्वतिकूच मेले. हो कितें म्हणत काय आनी ते कितें म्हणत काय. पूण तशे काय एक आसना. ‘पाठी मागून आला आनी तिखट झाला’ म्हणटात तसल्यो गजाली. जे कोण प्रामाणीकपणान आनी निसुवार्थीपणान काम करतात तांणी आपली जायरात आपणेंच करपाक जाय. ना जाल्यार तुजे कश्ट, तुजी मेहनत कोणाक दिसना. तुवेंनूच तुजो प्रचार आनी प्रसार करपाक जाय ही काळाची गरज आसा. हांगासर ‘प्रतिव्रतेच्या गळ्यात धोंडा वेशेला मणिहार’ अजब तुजे……
तुजो गोड फादर आसले बगर हांगासर कोणाचेंच पान हालना. आमी सगले घणसाबैल. आमकां फाल्यांचे दीस सुखाचे मेळचे म्हूण आमी आयज अन्याय आनी अपमान मोन्यांनी सोंसता. आमी सगलीं खामसुत्री बावली जाल्यांत. आमी आमची कर्मां विसरल्यात आनी झगझगीत दुनयेक बळी पडल्यात. कोण स्वाभिमानान झगडटा ते झगडटा, आप आपल्या हक्का खातीर, पूण चडसो समाज हो लाचार आनी मेगो आनी मोनो जाल्लो आसा. साहित्यांतल्यानूय शासनाच्या, कारभाराचेर परखड, सडेतोड, वास्तव भाश्य करपी लेखकूय सद्या कमी जाल्यात. बुध्दीजिवी लोकूय सामकेच भिजूड जाल्यात काय? समाजांत जाग्रुकताय हाडपाचें काम साहित्यिकाचें पूण आयचो साहित्यीक फक्त पुरस्कारा खातीर बी लिखाण करिनात मूं? जाल्यार ते समा न्हय. साहित्यीक म्हणल्यार समाजांतल्या मनशाक भेडसावपी प्रस्न मांडपी भाश्यकार, वास्तव चित्रण करपी कारागीर, फुडाराचे वेध घेवपी देवदूत कसो, तोवूय लाचार बी जावना मूं?
कितेंय आसूं प्रत्येकान आपआपलें मनां पसून, मनीसपणान प्रामाणीक आनी निसुवार्थी वृत्तीन काम करचें. कारण बरे विधायक कर्म म्हणजेच मनीसधर्म.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
