आमचेंय कोण तरी चित्ता काय ?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

बायलांक फुडें काडून तांकां आत्मनिर्भर करपा सारक्या नव्या विचारांनी तुमी आमकां भरीत आसतात, पूण जर घरांत दादल्यान जोड ना हाडून बायलेन हाडली जाल्यार तेन्नाय तुमी आमकां, “बायलेचो चमचो” म्हणून चाळयतात.

बसींत ‘लॅडीज सीट’ म्हूण मोचक्याच सिटांचेर तकटो मारिल्लो आसता पूण आख्खी बसूच जर लॅडिजांनी हाताशिल्ली आसत जाल्यार आमी खंय बसप? जड बॅग खांदार मारून आमीय बसींत उमकळटात पूण सिटाचेर बसपाची ऑफर फक्त लॅडिजांक कित्याक मेळप? कसलीय वस्त वजनान भरिल्ली आसत जाल्यार ती उखलपाक आमकांच कित्याक आफोवप? ‘आमकां ती वस्त जड लागना’ अशें तुमचें चितप? चेडवांक शीं खाल्ल्यार आमीच कित्याक तांकां सदांच आमचें जाकॅट दिवप? ‘आमकां शीं खायना’ अशें तुमकां दिसता? खंयचीय बायल जर कसलेंय त्रासाचें काम करितासतना दिश्टी पडत जाल्यार आमीच कित्याक ताची मदत करपाक फुडें धांवप? कोणूय जर खंयच्याय चेडवाक त्रास करता जाल्यार आमीच त्या चेडवाक वाचोवपाक कित्याक वचप? चेडवां दुर्बळ नासतना लेगीत, तुमच्यांनी केल्ल्या भेद-भावान तांकां कित्याक म्हूण दुर्बळ करप?
“चेड्यांक रडप सोबना”, अशें म्हणून तुमी आमकां भावहीन सिद्ध करतात आनी त्याच बरोबर आमी राग उक्तायलो जाल्यार तुमी आमकां राकेस म्हणपाचें सिद्ध करतात. आमच्यांत सुदार घडचो ते खातीर तुमी आमकां प्रवृत्त करीत आसतात, बायलांक फुडें काडून तांकां आत्मनिर्भर करपा सारक्या नव्या विचारांनी तुमी आमकां भरीत आसतात, पूण जर घरांत दादल्यान जोड ना हाडून बायलेन हाडली जाल्यार तेन्नाय तुमी आमकां, “बायलेचो चमचो” म्हणून चाळयतात. दादल्या आनी बायलां मदीं समानताय आसपाक जाय अशें तुमचें म्हणणें पूण दादल्याक जर शॅफ जावपाची आवड आसली जाल्यारूय तुमची आडखळ. स्कुलांत जर दुसऱ्या भरग्यां कडल्यान मार खावन घरा आयले जाल्यार, “कितें रे चेडवां भशेन मार खावन आयलाय? फुलोवंक जाय आसलीं दोन थापटां मारतल्याचेर!” म्हणून आमच्या मस्तकांत चुकीची बीं तुमी रुजयतात आनी पिरायेन वाडटकीर कोणा-एकाचें तोंड फोडून आमी घरा परतले जाल्यार तोखणाय करचे बदला आमचेर गाळ्यांचो शिंवर करतात. हाच्या उरफाटे जर आमी भोले-बाबडे जावन रावले जाल्यार तुमच्या थोमण्यांनी तुमी आमकां मारून उडयतात.
‘ड्रॅसाची झीप उक्ती आसा’ म्हण सांगपाचो प्रयत्न लेगीत केल्यार, “तुजे दोळे फोडून तुज्या हातांत दितलें” म्हणीत तुमी आमचेर फणफणटात, पूण तुमचीं दिसपट्टी कामां करपाक तुमकां आमच्याच नदरेची गरज पडटा न्हय?
जायते फावट मनांत एक प्रस्न उपजता आनी तो म्हणल्यार, ‘आमी वागप तर वागप कशें?’. फाटल्यान-फुडल्यान, उजव्यान-दाव्यान सगळ्याच वाटांनी तुमी तरसादी घेवन आमकां चिरपाक तयार रावतात. तुमी केल्ले चुकीक माफी आनी आमी केल्ले चुकीक मरणाचें फर्माण, हीच तुमची नीत काय?
चेडवांचेर जेन्ना आगळीक जाता तेन्ना, कायदो सांगात दीत ना दीत, तुमचो सांगात त्या चेडवा बरोबर आसताच, पूण आमी सोंसतल्या आगळिकांचें कितें? ताचेर आयजवेर कोणें तरी चर्चा केल्या? ‘चायल्ड हॅल्पलायन नंबर’, ‘विमन हॅल्पलायन नंबर’, ‘सिनियर सिटिजन हॅल्पलायन नंबर’, आदी अशे कितलेशेच हॅल्पलायन नंबर उपलब्द आसात पूण आमच्या खातीर ‘मॅन हॅल्पलायन नंबर’ म्हण कितें तरी आसा जय आमी दादले मेकळेपणान आपल्या मना-काळजांतले उमाळे व्यक्त करपाक शकता?
सरकार आतऱ्या-पयऱ्यान कितल्योश्योच येवजण्यो काडटा, सगळ्यांचें खातीर चित्ता, आमचेंय चिंतन करून सरकारान खास आमचेय खातीर कसली तरी येवजण काडल्या व्हय? घरांतल्या लक्ष्मीकच सगळो मान-भोवमान? आनी घरांत वास करतल्या नारायणाचें कितें?
‘आमचेंय कोण तरी चित्ता काय?’ हो प्रस्न म्हाका भोंवन-भोंवन सतायता. तुमी जे आमकां दोन तागडींनी जोखतात तें तुमकां बंद करचें पडटलें. आमीय मनीस, तुमच्याच वरी. आमचे कडल्यान इतली अपेक्षा धरून, वास्तविक्तायेचें भान दवरिनासतना आमचेर तुमी नाकाजाल्ले बंगलाट वा आरोप घालनाकात. आमच्या हातांनी कसलीय जबाबदारी दिवचे आदीं तुमी तिका पयलीं समजून घेयात आनी मालुणाभशेन दोन तोंडाची ना जावन मनीस जावन आमकां समजून घेयात. ‘पुरूश प्रधान’ वा ‘स्त्री प्रधान’ समाज घडोवन हाडपाची मोख बाळगीनासतना ‘संयुक्त प्रधान’ समाज घडोवन हाडपाची कळाशी बाळगात आनी ताचे खातीर झटात.

मेगन डा सिल्वा
7218609502