आमची मायभास

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

राजभाशा कायदो फुकट मेळूंक ना, तो मेळोवपाक कोंकणीमोगींनी मार खाल्ला, भाशा विरोधकांचीं हिणसावणी घेतल्यांत. कोणाच्या घराचे नळे फुटल्यात तर कोणाचे फाटीर गुंडे पडल्यात.

एक वेळ तो आशिल्लो. कोंकणी भाशा रांदचे कुडीतलीं भाशा म्हूण तिका हिणसायताले कमी लेखताले. तुमचे कडेन कितलीं पुस्तकां आसात? कितलीं काणयांची पुस्तकां आसात? कोंकणीन दिसाळीं आसात? असले जायते प्रस्न विचारून तुमची भाशा रांदचें कुडींतली अशें म्हणून गोंयकारांक चाळयताले. तेन्ना गोंयकार पुतांनी उबें रावून कोंकणीच्या पदराक हात घालतल्यांक आडायिल्ले. आमचीं भाशा समृद्ध जावची म्हूण ते पोट तिडकीन बरोवंक लागले. एकार एक कविता, लेख, काणयो, गीतां जायत गेलीं. आपल्या बोल्सांतले पयशें मोडून पुस्तकां प्रकाशित करूंक लागले. एक- एक पुस्तक वाडत गेलें. तशी- तशी आमची कोंकणी मायभाशा परमळूंक लागली. संत ज्ञानेश्वर, संत तुकारामाचें पुत जावन कोंकणी मोग्यांनी आपली भाशा समृद्ध करचो यत्न केलो. 

आतां आमची भाशा रांदचे कुडींतली भाशा उरली ना. ती राजभाशा जाली. राजभाशा कायदो फुकट मेळूंक ना, तो मेळोवपाक कोंकणीमोगींनी मार खाल्ला, भाशा विरोधकांचीं हिणसावणी घेतल्यांत. कोणाच्या घराचे नळे फुटल्यात तर कोणाचे फाटीर गुंडे पडल्यात. कोणाचें पाय मोडल्यात तर कोणाक कोंकणीवादी म्हणयत चाळयल्यात.

आयज सगळें कशें सुशेगात आसात. खातात, जेवतात, मौज मजा करतात. थोडे आपल्या प्रसिद्धी खातीर पक्ष  बदलतात. कोण बसतात ते खुर्चेक दसतात. वर्सा साकून ते सत्ता आपल्याच हातान दवरतात. धरिल्ली सत्ता मरसर सोडिनात. फायदो जावं वा लुकसान, तांकां फरकच पडना. चंद्र लेगीत उमाशेक रातचें मळब नखेत्रांक दिता. आयज हांव येना तुमी मळबाक सोबयात म्हणटा. पुण मनीस प्रसिद्धी खातीर हपापल्यात. एक केळमो आपले भोवतणीं आनीकय केळमें घेवन येता. असल्याच लोकां मदीं अशेय लोक आसात तांकां दुसऱ्यांक माची दिवचीं, फुडली पिळगी घडची, आमची भाशा समृद्ध जावची अशें दिसता. ते धडपडटात नव्या- नव्या भुरग्यांक आफयतात, नवे- नवे विशय दिवन सर्ती घेतात. त्या निमतान आनीकय नवीं भुरगीं निर्माण जातलीं हो हावेस ते बाळगून आसात. मायभाशेक न्याय दिवंक पावतलीं म्हूण ते नवोदितांक माचीं दितात. 

तेन्ना आमी कृती करून दाखोवची पडटली. स्वता मुखार सरून फाटल्या पिळगेकय घेवन येवचें पडटलें तेन्नाच आमची कोकणी भाशा समृद्ध जातली. नवो जल्म घेवन संत ज्ञानेश्वर, संत तुकाराम आमचे कोंकणी भाशेक गिरेस्त करतले.

– शोभा फुलकार