भांगरभूंय | प्रतिनिधी
(त्या मदीं फकत वेळाचो उपेग जावचो म्हण हांवें पोस्ट ग्रॅज्युएशन करपाचें थारायलें… आतां मुखार…)
परत एक फावट नागपूराक गेलों. थंय वतकच कळ्ळें की हाव्ज जॉबाची मुदत सोंपली, देखून डॉ. सुशीला नायर हांच्या कस्तुरबा ट्रस्टाच्या ‘म्हात्मा गांधी मेडिकल कॉलेजांत ‘ हाव्ज जॉब घेतलो. हांवें सर्जरी आनी विकासान मेडिसीनाक. मंदाची आनी म्हजी वळख हांगांच जाली. तिणें थंय ॲनेस्थेशियाच्या अभ्यासा खातीर तेन्नाच प्रवेश घेतिल्लो. तिकाय नागपूर कॉलेजांत हाव्ज जॉब मेळूंक नाशिल्लो. देखून तीय हांगां ह्या कॉलेजांत आयिल्ली. हांव सर्जरी विभागांत तर ती ॲनेस्थेशिया विभागांत. देखून आमी परत परत मेळप हें सहज जातालें.
मजा म्हळ्यार मंदाय आमच्याच मेडिकल कॉलेजींत दोतोर जाल्लें. तें म्हजे परस दोन वर्सां व्हड, देखून म्हाका एक वर्स सिनियर आशिल्लें. पूण आमी दोगांनीय एकमेकांक पयलीं पळोंवक नाशिल्लें; देखून मेळप, उलोवप तर जालेंचना. तें पळोवपाक बरें आशिल्लें. कॉलेजक्वीनच आशिल्लें. ताका लागून ताचे कडेन उलोवपाक, लग्न करपाक खूब जाण आशेताले. पूण हांव इतलो नाकासामकार पळयत चलपी की म्हाका ताचें नांव लेगीत खबर नासलें. पूण हाव्ज जॉब करतना वळख जाली आनी एकठांय काम करतां करतां हेर गजालींचेरय उलोवप जावपाक लागलें. मागीर लक्षांत आयलें की आमची वेव्हलेंग्थ जुळटा. आमकां एकमेकां बरोबर रावपाक आवडटा. पूण म्हजो सभाव इतलो संकोची की हांव हें स्पश्टपणान ताका सांगपाक शक्यच नासलें. तेंय कांय उलयलेंना. आमी दोगांय एकठांय आसतात हें लोकांच्या नदरेंत येवपाक लागिल्लें. त्या काळांत चली-चलो एकठांय दिसतकच रोखडीच चर्चा सुरू जाताली, तशी ती सुरूय जाल्ली. थोडेंशें ‘अनरोमँटिक’ दिसतलें, पूण आमचे दोगांचेय सभाव जुळतात हें लक्षांत येतकच लग्न करपाचो निर्णय आपोआप जालो.
शिक्षणा उपरांत हांव कितें काम करतलों ताची मंदाक कल्पना आशिल्ली आनी म्हज्या वांगडा तें काम करपाची ताची तयारीय आशिल्ली. ताणें तो वाठार केन्नाच पळोवंक नाशिल्लो. बाबांचें नांव ताणें आयकल्लें. तांच्या कामांची थोडीशी म्हायती आशिल्ली. पूण तें ज्या कुटुंबांतल्यान आयिल्लें थंय आमच्या ह्या असल्या समाजीक कामांची फाटभूंय नासली.
मंदाचे बाबा राश्ट्रीय स्वयंसेवक संघाचे कार्यकर्ते. आई नोकरी करताली. ताच्या आवयक खरें म्हळ्यार दोतोर जावपाचें आसलें. पूण स भयणी, एक भाव अशा कुटुंबांत तिका मॅट्रीकेउपरांत शिकपाक मेळ्ळेंना. लग्न जालें तें देशपांड्यांलें घराणें सामकें कर्मठ. घरांतल्या बायलांनीं स्वता आपल्या खरेदीकय बाजारांत वचप ना. साडयो घेवन मनीस येतालो, ताचे कडल्यानच त्यो घेवप अशी रीत. हाडिल्ल्या साडयांतल्यान पयलीं सासूमांय- नण्णेन घेवप, उरिल्ल्यो मागीर सुनांनीं घेवप, अशी पद्दत. खंयय सोयर्यांगेर बी वचपाचें आसा तरच भायर सरप. मंदाच्या आईक अशी संवय नाशिल्ली. तिणें ह्या सगळ्यांक विरोध केलो. देखून घराब्यांत सगळे तिच्या विरुद्ध जाले. पूण फुडे वाटण्यो जाल्यो. सगळे भाव वेगवेगळे जाले. मागीर मात् ताच्या आईन शिकपाचें थारायलें. मंदाच्या बाबांलो थोडोसो विरोध आशिल्लो, पूण मंदाच्या व्हडल्या मावशेचे येजमान शिक्षक आशिल्ले, ताणीं तांकां समजायलें. ताच्या आईन एम. ए. , बी.एड. ह्यो पदव्यो घेतल्यो. बापूय नागपूरच्या ॲग्रिकल्चर कॉलेजींत प्राध्यापक आशिल्ले. मात् गांधीजींच्या हत्ये उपकांत संघाच्या सगळ्या लोकांक अटक जाली, तेन्ना तांची ही सरकारी नोकरी गेली. मागीर फुडें ताणीं शाळेंत शिक्षक म्हण काम केलें आनी शेतय रोयलें.
मंदाची आईय तेन्ना नोकरी करताली. भुरग्यांनीं खूब शिकचें, अशें तिका दिसतालें. तिची आपुण दोतोर जावपाची इत्सा अपूर्ण उरिल्ली. देखून तिणें मंदाक आनी तिच व्हडल्या भयणीक दोतोर जावपाक उर्बा दिली. पूण दोगांचो मेडिकलाचो खर्च कसो परवडटलो? हीं आतां पांच वर्सां शिकतलीं, मागीर तांचीं लग्नां कशीं जातलीं? ही चिंता बापायक जाल्ली. पूण आवयचें फाटबळ आनी तांची इत्सा पळोवन ताणीं परवानगी दिली. मंदालो बापोलभाव मेडिकलाचें शिकप करतालो. ताचींच पुस्तकां ताच्या भयणीन आनी मागीर मंदान वापरलीं, ताका लागून तोय एक खर्च कमी जालो.
मंदाक दोन भयणी आनी एक भाव. हीं तिगांय खूब बरीं शिकलीं. भावय आठवी मेरेन बरो आसलो. मात् त्या उपरांत कितेंतरी निमित्त जालें आनी ताचेर मानसिक परिणाम जालो. खूब दोतोर, वखदां केलीं पूण कांयच उपेग जालोना. आपल्या आई- बाबां फाटल्यान ताचो सांबाळ कोण करतलो, असो हुस्को मंदाक जातालो. आपल्या लग्नाचें थारायताना ह्या भावाची जापसालदारकी आपल्याचेर आसा, हें ताणें म्हाका स्पश्टच सांगिल्लें. हांवेय तें मानुन घेतिल्लें. हांव एक समजिकायेचो जोडीदार आसूं शकता, अशें कदाचित दिसून, ताचे कडेन लग्न करपाक जायते गिरेस्त भुरगे उत्सुक आसतनाय ताणें म्हज्या सारख्या सामान्य परिस्थितीतल्या साद्या भुरग्याक वेंचलो, इतलें खरें.
मोगांत पडटकच वातावरण वेगळेंच अदभूत आसता. जायतेदां मनीस भावनेच्या भरांत निर्णय घेता, पूण म्हाका मंदाची तोखणाय इतल्याच खातीर चड दिसता की आपल्या फुडाराच्या जिवीता खातीर ताका फकत आयकल्ली म्हायती आसतनाय ताणें म्हजेर विस्वास दवरुन निर्णय घेतलो. दुसरी गजाल म्हळ्यार हें आयुश्य कितलें कश्टांचें आसतलें हाची कल्पना लग्ना उपरांत आमी हेमलकशाक वतकच ताका आयिल्ली. तरी ताणें तो निर्णय बदललो ना, पूण निभायलो….सामको सहजतायेन आनी खुशालकायेन– कसलीच पिरपीर करनासतना.
चलयां कडेनच कित्याक, कोणा कडेनय केन्नाच चड उलोवप ना करपी हांव; पूण मंदा कडेन म्हजी इतली इश्टागत जाल्या, म्हळ्यार कितेंतरी गडबड आसा, हें विकास वळखलो. खबर बाबांक पावली. ताणीं दोगांकय मेळपाक आपयलें. ताणीं पयलो प्रस्न विचाल्लो,” तूं कसलें काम करपाचें आसा, हाची ताका जाणविकाय आसा ?” हांवें म्हळें,” हय, सांगलां…आनी तरी ताची तयारी आसा.” हें आयकुन बाबांन निर्णय दिलो, तयारी पक्की आसा जाल्यार चड दीस रावनाकात. परिक्षा मागीर दिवपाक जाता. पयलीं लग्न करात.
विकास पिरायेन म्हज्या परस व्हड, म्हणटकच ताच्या पयलीं म्हजें लग्न करप हें ताईक पसंत नासलें. बाबा मात् लग्न थारावन मेकळे जाल्ले. तांच्या मुखार उलोवपाचें कोणाकच धाडस नासलें, ताका लागून ताईक हें मान्य करचेंच पडलें. उपरांत मंदान हेमलकशाक म्हज्या वांगडा जें काम केलें, ते पळोवन ताईली आरंबाची नाराजी मागीर उरली ना.
(मुखार चलता…)
प्रकाशवाटा (मूळ लेखक : डॉ. प्रकाश आमटे)
देविदास गजानन नायक
98505 35051
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
