भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनशाक कसल्या तरी सामुहीक माहौलांत’ रावपाक आवडटा. ‘माहौल’ हें मूळ हिंदी उतर. कोंकणींत ताका धुंदी वा भिरकी म्हणूं येता. ह्या म्हयन्याचे फाटले बारा दीस आमी सगले झुजाचे भिरकेंत आशिल्ले. आमचे तकलेंत रात- दीस इराण, इझ्रायल, मिसायलां, ड्रोन, ट्रंप, बिबी, खोमेनी, मुनीर, विश्वयुद्ध हें आसलें. आतां झुजबंदी जाहीर जाल्या. आमचो माहौल आतां बदलतलो. आमी जिवीतभर तरेकवार धुंदींनी जियेतात. देखून आमची जीण रंग-रंगयाळी जाता. झूज ही भितरली एक धुंद.
आमकां खबर आशिल्लें सगल्यांत पोरणें झूज म्हणल्यार कौरव- पांडव हांचें मदलें. तें कुरुक्षेत्राच्या मळार घडलें आनी वट्ट अठरा दीस चल्लें. दुसर्या एका कारणा खातीर हें झूज भोवच मोलादीक थारलां. तें म्हणजे ह्या युद्धाच्या थळार भगवान श्रीकृष्णान अर्जूनाक तरेकवार बोध केल्यात, आनी हे सगले बोध ‘भगवद् गीता’ ह्या पवित्र नांवान पुराय संवसारभर अज्रंवर उरल्यात. जागतीक पांवड्यार आयज मेरेन दोन विश्वयुद्धां घडलीं. मुक्त भारत चार-पांच, ल्हान-व्हड झुजां झुजलो. तीं चीन, पाकिस्तान हांचे वांगडा आसलीं. 1962 ह्या वर्सा चीनान आमच्या देशाचेर घुरी घाली आनी आमचो पुराय देश झुजाच्या माहौलांत बुडलो. त्या वेळार स्वरसम्राज्ञी लता मंगेशकार हांणी गायिल्ल्या ‘ये मेरे वतन के लोगो’ ह्या गितान समेस्त देशवासियांच्या काळजांत हात घालो. 1965 वर्सा भारत- पाकिस्तान झूज पेटलें. परतून मागीर 1971 ह्या वर्सा जाल्ल्या भारत आनी पाकिस्तान हांचे मदल्या प्रखर युद्धाची परिणिती म्हणल्यार उदेंत पाकिस्तानाचो अंत जालो आनी ‘बांगलादेश’ हें नवें राष्ट्र उदेवाक आयलें.
वेंचणूक काळ होवूय असोच एक सामुहीक माहौल जावन आसा. लोकशाय देशांतले नागरीक वेंचणुकांच्या धुंदीत रमतात. आमच्या देशांत जाल्यार तरेकवार वेंचणुको जातात. देखीक लोकसभा, विधानसभा, पालिका, पंचायत, बँको आनी हेर संस्था हांच्यो. ‘एक देश एक वेंचणूक’ हें विधेयक लोकसभेंत दाखल करून घेतलां हें खरें. पूण अजून तें संमत जावंक ना. आनी भारतीय जनमानसाक तें आवडत अशेंय बी दिसना. कारण वेंचणुकांच्या चैतन्यमय वातावरणाची देशवासियांक संवय जाल्ली आसा.
धर्मीक वाद होवूय भौशीक वातावरण तापोवपी विशय आसा. व्हड तत्वगिन्यांनी कार्ल मार्क्स धर्माक “Opium of the people” म्हणटालो तो ओगीच न्हय. ओपियम म्हणल्यार अफू. लोक ह्या अफुच्या घुंवळ्यांनी रावपाक पसंत करतात. हीच गजाल कुड्ड्या श्रद्धेच्या बाबतीतची. हाचो पडटाळो आमकां तीस वर्सां फाटीं कर्नाटकांत घडिल्ल्या ‘नाळोबा’ ह्या प्रकरणां वगतार आयलो. असलीं हीं भौशीक धुंदीची तरेकवार ल्हारां येत आसतात. ओपिनीयन पोला वगतार आनी उपरांत राजभास आंदोलना वगतार नीज गोंयकारांचेर ह्या भुंयेच्या अस्मितायेचो भार आयिल्लो.
आमच्या भुरगेपणांत दर पावसाळ्यांत आमच्या गांवांत बुडट्यो येताल्यो. तेदेवेळा सेगीत दोन दीस पावस पडल्यार दक्षीणेंत पाड्डें बुडटालें आनी उत्तरेंत सांखळी. आतां आमचो गांव आदलो उरूंक ना, तो शार जाला आनी बुडट्यो येवपूय बंद जालां. पूण आदल्या काळांत पावसाळोभर समेस्त सांखळकारांच्या चिंतनांनी बुडटी घर करून रावताली. केन्ना केन्ना वर्साक तीन- तीन लेगीत बुडट्यो येताल्यो. हुंवारांचे तीन वेगळे वेगळे दाग जण एका घराच्या वणटीचेर उदेताले. त्या दागां वयल्यान व्हडली बुडटी, धाकली बुडटी आनी मदली बुडटी अशीं हुंवारांक नांवां पडटालीं. एक फावट न्हंयेचें उदक चडूंक लागलें की तें केन्ना काय देंवतलें हाची चिंता गांवच्या जाण्ट्यांक जाताली. आमकां भुरग्यांक ती जायनासली. जाण्टे हुस्क्याच्या आनी भुरगे मौजेच्या माहौलांनी आसताले. जर उदक देंवूंक लागलें जाल्यार लोक मागीर माराणे मारताले. देंवतना माराणे आयकल्यार गंगामाय खंय मागीर आनिकूय देंवत रावता असो तेन्ना लोकांचो समज आसलो.
हालींच्या काळांत कोरोना ह्या भिरांकूळ पिडेन पुराय संवसाराक वर्सभर उचांबळी माहौलांत दवरलो. जगभर लाखांच्या संख्येंनी सोंपले. ऑक्सिजनाची आदीं तुटवण आनी उपरांत ताचो काळोबाजार जालो. तरेकवार खेळूय बी लोकांक चैतन्यमय अशा धुंदींनी दवरतात. हातूंत मुखेलपणान क्रिकेट आनी फुटबॉल खेळांचो आस्पाव जाता.
निखटे खाले, जेवले आनी न्हिदले म्हणल्यार जीण न्हय. मोनजातींची गजाल खेरीज. पूण मनीस हो बुद्द आशिल्लो समाजीक प्राणी. ताका कसल्या ना कसल्या सामुहीक माहौलांत रावपाची जल्मजात आवड.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
