भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आनीक एक स्वतंत्रताय दीस उलगलो. भारताच्या स्वातंत्र्याची 77 वर्सां. कितें मेळयलें ह्या 77 वर्सांत असो प्रस्न केल्यार
लोक म्हाका पिश्यांत काडत. भारत महासत्ता जावपा कडेन पावला आनी तूं हो कसलो प्रस्न विचारता. गजाल खरी.फाटल्या 77 वर्सांत भारतान खूब कितें जोडलां. खूब कितें मेळयलां. 1947 वर्सा आशिल्ले तशें आमी निश्चीतच उरूंक नात. वेगळ्यावेगळ्या मळार भारतान प्रगती केल्या. वेगळ्यावेगळ्या क्षेत्रांत फुडारपण जोडलां. संवसारीक मळार आमच्या देशाक आयज आदराचें स्थान आसा. चंद्राक लेगीत हात लावन येवपी आमचो भारत देश आयज आपल्या विज्ञानीक म्हालवजाचेर संवसारभर मिरयता. आत्मनिर्भरताय आयज आमचें ब्रिदवाक्य जालां. स्वावलंबन आयज आमचें ध्येय जालां आनी तें ध्येय गांठपाचे दिकेन आमची पावलां नेटान वाट चलतात. पारतंत्र्य सोंपलें, हें खरें म्हळ्यार आमी 77 वर्सां पयलींच जाहीर केल्लें. पूण स्वतंत्र भारतान आपल्या पांयातल्यो बेडयो पयस करतना आपल्या विचारांक घाल्ल्यो बेडयो पयस केल्ल्यो काय? आमी परकियांक आमचे भुंये वेल्यान धांवडायतना अविचाराकय आमच्या भुंये वेल्यान धांवडायिल्ले काय? काय अजुनूय आमी घट्ट आंवळून बसल्यांत आमच्याच आचार विचारांक घाल्ल्यो बेडयो?
आत्मनिर्भरताय काय गुलामगिरी?
ब्रिटिशांनी भारतीयांचेर हेतुपुरस्सर एक गुलामगिरीची मानसिकताय लादली. आमची शिक्षण पद्दत लेगीत ह्याच गुलामगिरीचे धडे गिरयता. वर्सान वर्सां आमी शिकतात ती कामगार जावपाची शिक्षण पद्दत. आमची शिक्षण पद्दत आमकां आमचे मदले गूण, आमचे मदली क्षमताय विकसीत करपाक वावूच दिना. पदवी घेवन निमाणें कोणाच्या तरी हाता खाला काम करपाचें इतलेंच आमकां ती शिकयता. नोकरेच्यो संदी तयार करप न्हय तर आसा त्यो संदी झगडून घेवप इतलेंच ती आमकां सांगता. आत्मनिर्भरतायेचीं भाशणां ठोकपीय वेंचणुको लागीं पावले उपरांत नोकऱ्यो दिवपाचीच भास उलयतात. तरणाट्यांक रोजगाराच्यो संदी निर्माण करतना सरकारी नोकरी हो एकमेव भाशणाचो मुद्दो. तांकां स्वताच्या पांयार उबें करपाक अर्थीक मजत करपाचेर कोण भर दिना. स्वताचो उद्देग धंदो सुरू करपाक सोदपी, नव्यो कल्पना घेवन फुडें सरपाक सोदपी तरणाटो आयच्या राजकी वर्गाक एक धोक्याची घंटा. स्वताच्या पांयार उबो रावल्यार तो राजकी गुलामगिरींतल्यान भायर सरतलो हो भंय. ताका चिड्डुपाचो मागीर वेगळेवेगळे तरेन यत्न जातात. हीच कांय ती आत्मनिर्भरताय? 2020चे राष्ट्रीय शिक्षणीक धोरण कागदार खूब बरें दिसता पूण तातूंत आशिल्ल्या ह्या मुखेल मुद्याचेर मात कोणाकूच अजून स्पश्टताय ना. ह्या धोरणाचो मुखेल गाबो स्वतंत्र विचारांक पोसवण दिवपी पूण आमकां परवडटा काय हो स्वतंत्र विचार?
विचारांचें स्वातंत्र्य काय पारतंत्र्य?
स्वातंत्र्याच्या 77 वर्सां उपरांतआतां परतून एक फावटी नव्यान लढचें पडटलें अशीं चिन्नां दिसूंक लागल्यांत. आमकां स्वताकूच विचारांच्या पारतंत्र्यांतल्यान मुक्त करपाची लढाय. एके वटेन आमी विज्ञान आनी नव्या तंत्रज्ञानाच्या आदारान प्रगतीची भास उलयतात आनी दुसरे वटेन चुकीचो इतिहास ढवळून काडून परतून फाटीं वचपाचीं पावलां मारतात. 15 ऑगस्टाक तिरंगो हुबयतकूच राष्ट्रगीत गायतना आंगार येवपी कांटो आतां 14 तारखेर शेजारच्या देशाक खेपतना येवंक लागला हाचे सारकें दुख्ख ना. स्वातंत्र्य दिसाची तयारी करचे पयलीं ताच्या आदल्या दिसाची वेगळी तयारी जावंक लागल्या हें एके तरेन आमच्या विचारांचें पारतंत्र्यच न्हय? सगल्यांक आस्पावन घेवन विविधतायेचे गूणगान गावपी आमचो देश आयज हेरां भशेन एकाच रंगाचे झेंडे मुखार घेवन मिरोवपाची भास उलयता. आमच्याच देशांत जावपी अत्याचार आमी आतां धर्माच्या नांवार जोखतात आनी मागीर ताचेर भाश्य करतात. पेट्टा जाल्यार पेटूं, ताचो फायदो राजकी सुवार्था खातीर कसो जातलो हाची आमी मोलावणी करतात. आनी हें कितेंच चलना अशें दिसलें काय मागीर चित्रपट सारकिल्ल्या कलेच्या माध्यमांतल्यान लेगीत आपले प्रचारक अजेंडा मुखार व्हरता. केन्ना मुक्त जातले आमी ह्या बेडयांतल्यान? भुरग्यांनी प्रस्न विचारूंक जाय म्हूण सांगपी आमची शिक्षण वेवस्था पूण ह्याच भुरग्यांक फाल्यां तांच्या प्रस्नांच्यो योग्य जापो मेळत काय? काय इतिहासाची तोडफोड करून आपल्याक जाय तसलो नवो इतिहास आमी भुरग्यांक वाडटले? हे पारतंत्र्य केन्ना सोंपतलें?
संविधानाच्यो भोयो भोयो?
स्वतंत्र भारतान आमकां एक संविधान दिल्लें. हें संविधान निखटो कागदाचो कुडको न्हय. दीस आनी रात एकठांय करून, चर्चा करून, विचार करून तयार केल्लो हो ग्रंथ. खंयच्याय धर्मीक ग्रंथा परसूय हें संविधान खरें म्हळ्यार आमचे खातीर सर्वश्रेश्ठ आसूंक जाय. कारण धर्म ही आमची खाजगी बाब, मात राष्ट्र आमकां एकठांय हाडटा. आमी भारतीय म्हूण एकामेकांचे कोण तरी लागतात हे सदां सर्वकाळ याद करून दिवपी हें संविधान. मात आयज ह्या संविधानाक कोनशाक मारून आमकां आमच्या ल्हान ल्हान गटांनी विभागून एकामेकां भितर झगडत दवरपाचें कारस्थान सुरू जालां. धर्म, जाती ह्यो गजाली खाजगी दवरल्यो नात जाल्यार ताचें कितें परिणाम जातात हें आमकां दोळ्यां मुखार दिसता. पूण ते कळून लेगीत आमी मुर्खा वरीच वागतात. आमच्या सगल्यांच्या हिताचे कितलेशेच प्रस्न आमचे मुखार ‘आं’ करून पडिल्ले आसात. मात आमकां एकठांय हाडटात ते पुतळे आनी प्रतिमा. ज्या म्हान मनशांच्या नांवार आमी एकठांय जातात, घोशणा दितात, तांचे विचार, आचार तरी आमी आयज मेरेन समजल्यांत काय हो मोटो प्रस्न. पूण आमकां ह्या प्रस्नांच्यो जापो सोदपाच्यो नात. आमकां म्हत्वाचे मुद्दे कुशीक दवरून भलत्याच मुद्यांचेर पेटोवन घालपाचें आसा. तशें केलें जाल्यारच सत्ते वेल्या लोकांचें सादता. म्हूण तर ते मूग गिळून ओग्गी बसतात. शांत, सोंशीक गोंयाची प्रतिमा मात ह्या सगल्या बोवाळांत खंयचे खंय नाच्च जाता. पूण आमकां कित्याक पडलां?
आयज समाजांत एक राग दिसता. खाजता एक कडेन आनी खरपिता दुसरेच कडेन अशी ह्या समाजाची गत जाल्या. ह्या रागाक सारें उदक घालपीय हेंच करतात. पूण निमाणें हरतलो तो सामान्य मनीस हें मात कोणाक कळना. हें कळपा इतले आमी स्वतंत्र जावंक नात हेंच खरें.
अन्वेषा सिंगबाळ
9923442746
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
