आपलें कार्यक्षेत्र गोंयांतूच कित्याक आसचें न्हय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आपल्याच राज्यांत रावन बरें कार्य करपाचो यत्न केल्यार फळ मेळटलेंच. कळाव जावं येता पूण येस हें मेळटाच. अशें केल्ल्यान आपल्या ज्ञानाचो, बुद्दीचो, कुशळटायेचो लाव आपल्याच राज्याक फावो जाता.

भारताच्या अस्तंत दर्यादेगेर माणकुलें अशें आमचें गोंय वसलां. गोंयचीं रचणूक करतना परमेश्वरान आपलो हात फाटीं
घेनासतना सैमांत भरभरून दिल्लें. हांगासरले मातयेंत त्या रचतल्यान अशें कितें कालोवन दवरलां म्हूण हें पाचवेचार सैम मनीस जातीक ओड लायता काय ? हांगासरल्या मातयोचो वास घेतले बगर दरेका गोंयकाराक चैन पडना म्हणल्यार म्हजी चूक जावची न्हय. हांगासरल्या संस्कृतायेचो अभिमान दरेका मनशां मदीं जाणवले बगरय रावना. तेच प्रमाण हांगसरल्या लोकां मदीं जी नमळिकाय आसा तेंवूय देवाचेंच देणें अशें हांव मानतां. अशा सोबीत आनी व्हड संस्कृताय आशिल्ल्या वाठारांत कोणाक राबितो करूंक आवडचें ना व्हय ? म्हणूनच तर हांगा विंगड-विंगड समुदाय शासन करून गेले. पुर्तुगेझांच्या शेकातळा तांच्या जाचणुकेक लागून गोंयकारांक अपलें अस्तित्व सांबाळून दवरूंक कुस्तार जातालें. तरीय गोंयकार आपलो एकवट व्हगडायनासतना तग दवरून वावुरले. सुटके झुजार्यांनी पुर्तुगेझ सरकारा आड खर चळवळ सुरु केल्ली जाचें फळ म्हूण गोंय मुक्त जावन मेकळो स्वास घेवंक लागलें.
म्हजी पिळगी गोंय मुक्ती उपरांतची हांवें जरी तो संघर्श पळोवंक ना, अणभवूंक ना तरी तो जाणट्या कडल्यान आयकलां आनी वाचलांय बी. हांव जेन्ना जेन्ना म्हज्या बापाय कडल्यान स्वातंत्र सैनिकांच्यो काणयो आयकतालों तेन्ना म्हज्या आंगात देशप्रेमाचीं ल्हांरां उसळटालीं, आंगार कांटो येतालो पूण सुटकेझुजार्यांचो अभिमान दिसून हड्डें मुखार येतालें. गोंय मुक्त जावचे खातीर तांणी केल्ले कश्ट आनी त्याग आमी कशेच विसरूंक शकनात. तांच्या धाडसाच्यो काणयो नवे पिळगे मेरेन पावोवप आमचेंच काम जवन आसा. शिकपी भुरग्यांक जिणेमुल्यां शिकयतना आपल्या राज्याचो आनीक देशाचो अभिमान कसो बाळगुचो हाचेय धडे आमीच दिवंक जाय. आपल्या शिक्षणाचो उपेग राज्य आनी देशा खातीर करतलो जाल्यार आपल्याच राज्यांत वसणूक करून वावुरचें पडटलें. हिवूय गजाल तांकां समजावन सांगचीं पडटली. अशें करतलो जाल्यार फावो तशी नोकरी वेवसाय उपलब्ध करून दिवची जापसालकी सरकाराची. सरकारान तेदिकेन पावल मारलां. काळच दाखोवन दितलो कितली मेरेन सफळता मेळटा ती. तरणाट्यांनी नीमसरकारी अास्थापनांनी लेगीत नोकरी मेळोवन राज्याचे उदरगतींत वांटेकार जावं येता. स्वंयपूर्ण गोंय करतले जाल्यार सुशिक्षीत, जांचे लागीं ऐपत आसा अशा तरणाट्यांनी आपले हिकमतीर विस्वास दवरून स्वरोजगार सुरू करूं येता. चार चौगांक आपल्या हाता खाला वावुरपाची संद दिवं येता.
ह्यो गजाली उलोवंक आनी सांगूक सोंप्यो पूण त्यो जिणेंत घडोवन हाडूंक खूब कठीण. नवी पिळगी सक्षम जावचे खातीर आमकां खूब प्रयत्न करचे पडटले. सगल्यांत पयलीं तांचे भितर बरे संस्कार रिगोवचे पडटले. आपली जीण स्वता खातीरच न्हय तर हेरां खातीरय जगपाची आसता ही भावना दरेकाच्या मनांत जागोवची पडटली. ‘हो देश म्हजो आनी हांव देशाचो’ हो नारो नवे पिळगी मेरेन जेन्ना आमी बरे तरेन पावोवंक शकतले तेन्नाच तीं उर्बा, तें बळ आमकां तांचे भितर पळोवंक मेळटलें. तेचपरी आमी गोंयकार आनी कोंकणी आमची भास हे भाशेची व्हडवीक जेन्ना आमी शिकपी भुरग्यांच्या मनांत कोरांतून दवरूंक शकतले तेन्नाच आमचें दायज आमी राखून दवरूंक शकतले. कोंकणी वाचपाची आनी बरोवपाची संद जेन्ना जेन्ना तांकां फावो जाता ताचो लाव तांणी अवश्य घेवचो आनी आपली भास समृद्द करूंक वावरीत रावचें. अशें केल्ल्यान दरेकाची भास सुदारतलीच, ते भायर तुमचो आपले भाशेचेर आशिल्लो अभिमान पळोवन हेरूय प्रभावीत जावन कोंकणी मळार वावरूंक लागतले.
दुसरी म्हत्वाची गजाल म्हणल्यार जे भुंयेर आमचो जल्म जाला ते भुंये खातीर आमकां वावुरचें आसता. स्वता खातीर वावुरतना आमी नकळटां आपल्या राज्या खातीर आनी देशा खातीर लेगीत वावुरतात. ह्याच कारणांक लागून राज्य आनी देश मुखार व्हरपाची जापसालकी आपल्या भुजार घेवपाची तयारी दवरात. राजकी पांवड्यार नितळ मनशांचो उणाव आसा. तो भरून काडपाक सुशिक्षीत तरणाट्यांनी तशेंच बायलांनी मुखार सरून राजकी पांवड्यार वावरूंक जाय. आपले कुशळटायेचें आनी ज्ञानाचें प्रदर्शन समाजा मुखार करूंक जाय. आमीय देशाक मुखार व्हरूंक शकतात हाची जाण संवसाराक करून दिवंक जाय.
आपल्याच राज्यांत रावन बरें कार्य करपाचो यत्न केल्यार फळ मेळटलेंच. कळाव जावं येता पूण येस हें मेळटाच. अशें केल्ल्यान आपल्या ज्ञानाचो, बुद्दीचो, कुशळटायेचो लाव आपल्याच राज्याक फावो जाता. विचार करात आपलें शिकप पुराय जाले उपरांत कार्यक्षेत्राची निवड करतना गोंय हेंच आपलें क्षेत्र आसल्यार कशें कितें ? कारण एक गजाल हांव भुरगेपणां सावन आयकत आयलां, ती म्हणल्यार गोंयकारांक नामना जोडटले जाल्यार गोंया भायरच वच्चें पडटलें म्हूण. हो समज आतां पयसावपाचो वेळ आयला. तरणाट्यांनो गोंयची जापसालकी आपल्या खांद्यार घेवचे खातीर तुमच्या मनाची तयारी करूंक लागात. हांगा जायत्या क्षेत्रांत उदरगत जायत आसा खास करून निमसकारी क्षेत्रांत तुमी योग्यताय सिध्द करून गोंयचे उदरगतींत नेट हाडपाचो यत्न करूंक लागात. आयज गोंय शिक्षीत जाल्लें आसा वेगळ्यावेगळ्या क्षेत्रांत तें परजळूंक लागिल्लें आसा. परके सत्ते खाला आशिल्ल्यान गोंयकारांक आपली योग्यताय सिध्द करपाक वाव मेळनाशिल्लो आसूं येता. जाका लागून जे गोंयकार गोंय सोडून भायर गेल्ले थंयच स्थायीक जावन नामना जोडूंक पावले. हाचो अर्थ नांव जोडूंक गोंय सोडपाकूच जाय अशें समीकरण करप म्हज्या मतान चुकीचें जातलें.
गोंय सोडून वचूंक कारणांय वेगळींवेगळीं आसूं येतात. त्या वेळार गोंयांत उदरगतीचें वारें व्हांवूंक सुरवात जाल्ली पूण नेट नाशिल्लो. शिक्षण, विज्ञान,संगीत, कला, खेळ सारकिल्लीं क्षेत्रां आपली पाखांटीं उक्तीं करूंक लागिल्लीं. तांचो विस्तार जावंक नाशिल्लो देखून लोक गोंया भायर वताले. कांय जाण तर मुखा वेलें शिक्षण घेवंक गोंय सोडटाले आनी गोंया भायली वसणूक करूंक लागताले. शिक्षणा खातीर आतांय लोक भायर वतात. कांय जाण शिक्षण पुराय जातकूच गोंयांत येतात. तर कांय जाण भायरूच स्थायीक जातात, आनी गोंयच्या सुंगटा हुमणाक शिणटात. विचार करून फुडलें पावल मारपाक कांयच हरकत ना.

एच मनोज
9822441417