भांगरभूंय | प्रतिनिधी
वळेसर
–
ओगी रावलो आनी मात्सो भावुक जालो म्हणटकच कांय जाण “सायकीक जाला” अशेंय समजतात. पूण तशें नासता. पापा बरो बुदवंत आनी बुद्धीमानुय.
पापाचो जल्म दीस 18 जुलय. घरांत दर वर्सा मोठो दबाजो जातालो. पूण अचकीत सविता गेलें. हालीं “जाणटो जाला तो आतां आनी कसलो जल्म दीस !?” केन्ना दोळे धांपत देवाकूच खबर. पापा जाणट्या नेणट्याच्या प्रतिक्रिया आयकतलो. पूण तोंडांतल्यान ‘ब्र’ काडिनाशिल्लो. मुळांत ताका घासाघीस करपाक आवड नाशिल्ली. म्हणू कितें म्हणटात तें म्हणू अशें म्हूण पापा चूप रावतालो.
मदीं मदीं काकीले धेंगशे पडटाले. पूण हालीं कोणाकूच वेळ ना न्हय. फकत “मोबायल”. तकली व्हॉट्सअॅप, इस्टाग्राम, फेसबुक. मागीर आपल्या मनशांची खबर लेगीत घेवंक वेळ कोणाक आसा?!?
पापान आपल्याक जाय अशी गरजेची कसली वस्तु हाड म्हणल्यार लेगीत कोणाक याद उरना. ना, तर कोणाक पडूंन वचूक ना. “राव रे मात्सो, फाल्यां हाडटा. मात्सो राव पळोवया.” अशें आयकुन आयकुन तांणे आतां आपलें मनुय घट करून घेतिल्लें.
“भुरगी तीं, तांकां कामां आसतात. हांव समजना जाल्यार कोण समजतलो ?” आनी आदलेवरी नोटीचे कवळेय तो भायर काडीना. ओगी रावता.”
ओगी रावलो आनी मात्सो भावुक जालो म्हणटकच कांय जाण “सायकीक जाला” अशेंय समजतात. पूण तशें नासता. पापा बरो बुदवंत आनी बुद्धीमानुय. तो मेळत तशी आनी मेळटा थंय आपली तकली घाणाक दवर नाशिल्लो. जाण्टेपणात लेगीत ताठ मानेन चलता हाचोच कांय जाणाक दुस्वास जातालो.
“पापा म्हूण बरोच चिवट”. पळय कोणे कितें म्हणलें म्हूण ताचें शाणेपण तो ह्या मोबायलांत कित्याक घाण दवरतलो ? पापाचो एक गुण घट मतींत दवरपा सारको तो आपलें काम आपुण करतालो. व्यायाम, खाण, जेवण सगळे वेवस्थीत टायमार. निखटी चकाटां, दुसऱ्याच्यो बकच्छायो केन्नाच करी नाशिल्लो.
पापाक जल्मदीस जावं मुजीक आपोवणें दिलें ना म्हूण मनांक लावन घेनाशिल्लो. “कामाचे गडबडीत विसरला जातलो” तातूंत वायट कित्याक धरप? सोडून दी. भुरगीं तीं, तांकां माफ करपाक शिकात. हें अशें कितेंय आसलें तरी “पापा कितें…. “व्यक्तीत्व”, हें सगळे जाण जाणा आशिल्ले. आज कोणे तरी जुलय म्हयन्याची याद काडटकच ताका आपले नातीची याद आयिल्ली.
“पापा, आज तुमचो जल्मदीस डॅडीक कसलो केक हाडपाक सांगू?”
“चॉकलेट, ब्लेक फॉरेस्ट काय व्हेनीला आयसक्रीम बेस्ट, तुमकां आवडटा तें. काय दोनुय.”… हां…. हां…. पापा माय स्वीट हार्ट. “बाय बाय!”
आठ वर्साचे नातीचें आनी ताजे भांगराचें नातें. जे खंयचेय तागडेंत जोखल्यार वजन मेळपाचें न्हय.
“पापा, डॅडी आमी बेगीन येतली. वाट पळय. हिरो जावन राव आं.” नेहाची बडबड. नेहा पाविल्लें अमेरिकेक.
दुसऱ्या पुतागेर आनी सुनेचे आयकलें ना तर “शीत तटांत पडत काय ना…”
“यादच उरना पापा, राग बी धरूं नाका.”
“ना… ना गो. तशें कांय ना.”
पूण पापा कितलो समजीकायेन वागता हें पुताक खबर आशिल्लें. सगळ्याक चड खंती जातालो तांचो नातु विशाल.
“पापाक अशें कित्याक म्हणटा गे फाटल्यान?”
“आमकां कितलें बरे करता.?
“अशी पाडी कशी रे मम्मा?”
अशे वेळार पुताचें तोंड बावताले. आपल्या बापायचो जाल्लो अपमान ताका सोंसनाशिल्लो.
“मम्मा हांव व्हड जातकच तुमका तशेंच म्हणटलो.” तेन्ना डॅडी ताका खूब समजायतालो. जून सोंपलो आनी जुलय लागलो. आनी 18 तारीख आयली. पावली दारार.
पापा सदचेवरीच भाटांत पासय मारूंन येता म्हूण गेलो… वतना नातवान हट्ट केलो. “हांव बरोबर येता आज्या.”
“आरे मदीं पावसुय नेटाचो. तुका दुसरे खेप व्हरतां.”
“ना पापा आज येता. म्हाका सुटी आसा न्हय.” आज्याक नातवाचें आयकुवचेंच पडलें.
“चल या” दोगुय भाटांत पावले. बरें तांबडया माडाचें आडसराचें उदक पिले, कातली खाली. आंब्याक तोखेले, जांबळां पुजायली, येतना सुनेक वोंवळा सुपाली भर घेवन आयलो. सांजवेळा दारांत आंबे, आडसरा, जांबळां, आनी वोंवळांचो परमळ.
घरां भितर सरतनाच सुनेन “आवयस ! हें किते? वोंवळां तकली उसळटा म्हजी.” म्हणटाच पापा चूप जालो.
नातवाक मात शाणेपण कोणे शिकोवंक नाका आशिल्लें.
“पापा! डॅडी, मम्मा आयलीं. तूं मातसो भायर यो कुडीतल्यान.”
“कित्याक रे शाण्या.”
“यो न्हय मातशें काम आसा.”
“आयलो” म्हूण पापा आपल्या सदच्या साध्या कपडयांनीच भायर आयलो.
“पापा मातसो राव. मात्सो भितर यो” अशें म्हणीत तांणे ताका ओडीत व्हेलो. नवे कपडे हातात दिले.
“घाल काय बरो हिरो दिसतलो पळय.”
आज्जो आनी नातु भायर येतना नातवाच्या हातांतूय कितें तरी दिसलें.
“कितें रे तें? कितें हाडलां तुवें ?”
‘सरप्रायझ’ म्हणले नातवान. आनी पापा ?
“पापा आज नवे कपडे फुलोवन हांवेंच म्हजो मिलेर आनी पाँकेट मनी मोडून हाडलां.”
“आवोयस! कितें ? आमकां मातुय वास लागलो ना मरे तुवें.”
“तुमका याद उरली नातर हांव कितें करूं?”
“आर्रारा! बरोच शाणो जाला. देड शाणो हांव.” सगल्यांक स्वताचीच लज दिसली.
“बरे केले आं. शाब्बास. पापा आमचो.”
तुवें आनी पापान आमचे खातीर भाटांतलीं आडसरां… कितें कितें हाडलें. आमी मात विसरलीं.”
“दुसरे खेप विसरूं नाकात. पापाक वायट दिसतलें”
सगळ्यांनी पापाक हॅपी बर्थडेचो केक खावयलो. धाकटया आठ वर्साच्या नातवान आपलें “आपलेंपण” दाखोवन सगल्यांचे दोळे उकते केले.
विजया शेळडेकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
