आनी हांव सर्गार वचून आयलें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

उपरांत दनपारचें जेवून आमी निशात बाग, चश्मेशाही बाग, शालीमार बाग आनी परी महलाचो आस्वाद घेतलो. त्या काळावेल्या मुगलांचें व्हडपण ह्या जार्दिनांनी अजुनय दिसतालें. परी महल हें नांव कित्याक पडलें ह्या विशीं आमी वासपूस केली. तेन्ना, आदल्या काळार थंय खऱ्यांनीच परयो रावताल्यो अशी जाप मेळ्ळी. खरेंच काय? जाल्यार त्यो आयज कित्याक नात? आयज आमच्या देशांत चलया- बायलांक सुरक्षीत वातावरण ना म्हूण काय? जाप मेळ्ळी ना!
सुर्या विसव घेवचे पयलीं आमी कांय थळाव्या बाजारांत भितर सरलीं. शाल, साडयो, तोपयो, ड्राय फ्रुट्स आनी खूब कितें ह्या बाजारांत आसलें. खंयच्याय दुकानांत भितर सरतकच तुजो दे-भेस पारखून ते वस्तूंची किमत सांगतात म्हणपाचेंय लक्षांत आयलें. कसलीय गजाल म्हाका आवडली जाल्यार सांगता त्या दरान हांवें ती घेतली. म्हाका वाटपण करूंक जमलें ना. चार आण्याची वस्त घेवन बारा आण्याचें वाणपण करूंक म्हाका वेळूय नासलो. आनी तसो म्हजो सभावूय न्हय! कारण हांव जाणां आसलें, संवसारी वस्तूं खातीर कितलेंय वाटपण केलें तरी जिवीत-मरणा कडेन तें कशेंच शक्य जावचेंना. जितल्या प्रेसाची जीण तितल्याच प्रेसाचें मरण म्हाका मेळटलें. हें चिंतून आंगार कांटो आयलो.
त्या दुकानदारान म्हज्या मुखार एक परमळाची शिसली धरली! ती हांवें घेवंची असो ताचो आग्रो आसलो. म्हाका चेर आवडना. तरी आसतना घरा व्हेल्यार म्हजो पूत ती वापरतलो ह्या विचारान हांवें ताका तो परमळ युनीसेक्स काय म्हूण विचारलें. ताणें न्हयकारान जाप दिली. हमारे यहां औरतें इत्र (अत्तर) नहीं लगातीं! आयकून म्हज्यो भुवयो वयर सरल्यो. हम नहीं चाहते कि हमारी औरतों को इत्र के खुशबू से कोइ भी पराया मर्द पहचाने!’ आयकून तिडक मस्तकाक चडली. खंयच्या युगांत जगतात हे? उलोवन दाखोवप योग्य नासलें.
त्या खिणांक एक गजाल समजली. काल वो आयज, अस्तुरेची एकूच काणी; कागदार देंवल्यार कविता आनी दोळ्यांतल्यान व्हांवल्यार खारें पाणी! परी महलांत परयो नासल्यो पूण परयांक सुरक्षीत दवरपी आमचो देस जावंचो अशी आस्त बाळगून हांव ते रातीं न्हिदेचे सुवादीन जालें.
चवथो दीस उदेलो! आमकां गुलमार्ग वचपाचें आसलें. सकाळ फुडेंच हॉटेलांत मेळिल्लो ब्रेड-बटर आमी वांगडा घेतलो. वाटेर कांयच मेळचें ना अशी शिटकावणी दिल्ल्यान आमकां तशें करचें पडलें. म्हजे कडेन स्नो बूट्स आसले. झेलाच्या वातावरणांत वापरूंक योग्य अशी जॅकेटूय बेगांत भरलीं. हाताच्यो लुंवो, चेपें, सन ग्लासीस आनी सत्री व्हरप भोव गरजेचें आसलें. आमची केब आनी तिचो चालक जो आतां म्हणल्यार आमचे खातीर भाव थारिल्लो; आदींच हाजीर आसलो.
आमी गुलमार्ग वचपाचो मार्ग धरलो. वाटेर एक आपोलांची बाग पळयली. हो आपोलांचो मौसम नाशिल्ल्यान फक्त सुकीं झाडां उबीं आसलीं. थंय घरगुती लोणचें विक्रेक आसलें. आपोलांचें, साळकां देंटांचें आनी लसुणीचें. हांवें चार विज्र उखल्ले आनी पयशे फारीक केले.
इतल्यान कोणें तरी म्होव-म्होव, कापसाची गुटली कसो सोंसो हाडून म्ह्ज्या हातांत दिलो. म्हणटा म्हणसर एक पारवो म्हजे चेपें घातिल्ले तकलेर दवरलो. हांव सामकें भुल्लूसलें. कांय फोटू म्हज्या फोनाच्या कॅमेरांत बंदिस्त केले! दुसऱ्याच खिणांक तो सोंसो आनी पारवो दिवप्यान म्हजे मुखार हात पसरायले! हांवेंय ना अनमनतां 100 रुपया ताच्या हातांत दिले! आमचो दिसपडटो ग्रास आयज आमकां दी! ओगीच आमचे बापा मागण्याची याद जाली!
वाट जशी फाटीं पडटा तशे झेलाचे दोंगर अधिकूच तकली वयर काडूंक लागले. गोंडोला फेस एक आनी गोंडोला फेस दोनांच्यो तिकेटी आमचे कडेन आदींच सुगूर आसल्यो. त्या मानान आमी केबल कारांत बसून फेस एकाची पोयण केली.
खूब जाणानीं सांगिल्लें, 18,000 फूट उंचाय आशिल्ल्या ह्या दोंगरार पावतकच स्वास घेवंक कुस्तार जाता. पूण देवा दयेन आमकां तशें कांयच भोगूंक ना. आमचो आत्मविस्वास इल्लो धिरादीक जातकच आमी फेस दोनांची सैर केली. तापमान -4.५0 ते 2.60 सेल्सीयस मदीं हुमकळटालें. दांतार दांत पडपा सारकी थंडी खाताली. तोंडांतल्यान गरम वाफ भायर सरताली. तरी आसतना फोटो काडपाची जिद्द आमी शेळेवंक दिवंक ना! म्हजे खातीर हो एक वेगळोच अणभव आसलो. एक व्हडलें जैत मेळयल्ल्याची खोशी म्हज्या रित्या पोशांत, हांवें झेलाच्या रुपान एकठांयली आनी वयर उडयली. मनार घेतल्यार हांव कितेंय करूंक शकतां! हाचो दिश्टावो आनीक एक पावट म्हाका त्या दिसाक घडलो!
दनपारचें जेवण जेवन आमी हावस बोटींत चॅक-इन करपाचें आसलें. एका दिसाचो राबितो आमी आदीं फुडेंच हे बोटीर करून दवरिल्लो. बोट दल तळ्यांतच उबी आसली. स्थीर आसली. तडीर थावन व्हरूंक आमचे खातीर शिकारा (पोनेळा सारकें लांब व्हडें) तयार आसलें. त्या व्हड्यांत आमचें सामान घातलें आनी ते बोटी मेरेन आयलीं. बोट खंयची? ती तर एक महलूच कशें आसलें. भितरलो दबाजो राजा राणायेच्या झेताक सोबता तसो सजयल्लो! आमी मात्सो विसव घेता म्हणसर कांय वेपारी ते हाऊस बोटीर आयले. आपणें हाडिल्ल्यो वस्तू विकपाचो यत्न करूंक लागलो. पळोवन अजाप दिसलें. No man is an island! हे म्हणीची याद जाली. तीन कात्रेर आमी शिकारा रायड घेवंक भायर सरलीं. तांतूंत आशिल्ल्या पलंगार बसून पयस मेरेन नदर लायली. शितळ वारो. तारयाचें वलें आनी जो म्हजो मोग करता ताचे यादीन म्हजें काळीज ओलें! एका दोळ्यांत हंसू आनी दुस-या दोळ्यांत आंसूं म्हणटात तशी म्हजी गत जाली! येदें व्हडलें तळें! तांतूंत सुमार 600 हाऊस बोटी आनी 1200 शिकारा! हो आंकडो त्या तारयानूच दिल्लो. ह्यो सगळ्यो त्या विशाल तळ्याच्या हड्ड्यार खेळटाल्यो! जे मेरेन उदक येना, ते मेरेन खंयचेंय तारूं वो व्हडें बुडना! म्हजे जिणेंतलीं कांय तुफानां-मोडां म्हज्या दोळ्यां मुखार उबीं रावलीं. ना. म्ह्जे जिणेचें तारूं ते मेरेन बुडचें ना जे मेरेन उदक भितर येवंक हांव वाट उगती सोडचें ना!
पांचव्या दिसाक घर वापसीची वाट धरली! श्रीनगर विमान तळा पावतकच कितलेशेच पावट security official-नीं सामान तपासलें. हांवें चुकून लोणच्याचे विज्र कॅबीन केसींत दवरिल्ल्यान, भर विमान तळार, सगळ्यां हुजीर म्हजी सूटकेस आनी कॅबीन केस उघडची पडली. सामानाची अदला-बदली करची पडली. म्हजो सगळो संवसार सभेमाजार उगतो आसा अशें दिसतकच लजेन पोले तांबडे जाले. पूण ते सूटकेसींत आसलेंच कितें? फक्त गोंयांतल्यान हाडिल्ली म्हजीं आंगवस्त्रा आनी हेर वस्तू! तशेंच ह्या सर्गार मेळपी म्हज्या मोगांच्या खातीर हाडिल्ले ड्राय फ्रूट्स , लोणचें, केसर आनी कांय शाली!
लोणच्याचो विज्र चॅक-इन लगेजींत घालून तात्पुरतो प्रस्न मिटलो पूण कॅबीन केसींत सामान जायना जालें. कॅबीन लगेजींत तर एकूच हॅन्ड बॅग आनी लॅप टॉप आसल्यार तें एक बॅग व्हरूंक मेळटालें. आतां कितें? परत एक पावट सामान उस्तिलें. थोडे नग इश्टीणीच्या बॅगांत लोटले. दाट जॅकेटी आशिल्ल्यो तांतूंतली एक आंगार चडयली. एक कमराक बांदली आनी कशेय भाशेन कॅबीन केसींत जागो तयार केलो. भायर उरिल्लें सामान तांतूंत घालें. दिसलें, सुटलें एकदांचे. पूण ना. दुस्मानाचो धोको आशिल्ल्या विमान तळार एक न्ही, दोन न्ही, पूण चार कडेन सामानाची तपासणी करची पडटाली.
म्हज्या बॅगांत आशिल्ली सत्री तांच्या मशिनार झळकली. ताणीं ती तपासूंक भायर काडूंक लायली. परत एक पावट दाळून हाडिल्लो संवसार भर चौफेर शिंपडलो. ती खरेंच सत्रीच म्हूण कळटकच परत म्हज्या हातांत दिली. एक वेळ भिरांत आयली; ही सत्री तीं फाटीं सांडूंक लायत म्हूण! कारण हे सत्रेंत म्हजो जीव आसलो. ती भेट म्हूण दिवपी म्हजे खातीर खुबूच खास आसलो.
विमानांत भितर सरून म्हजे बसकेर बसतकच हांवें लांब सुस्कार सोडलो! जनेलांतल्यान म्हजी नदर पयस पावली. खाला झेलान माखिल्ले दोंगर आनी वयर बे-आकार कुपां! मदींच फाफसतालीं! पिंजून वतालीं! म्हज्या मनां सारकीं! आयज फकत विमानतळार म्हजें सामान सभेमाजार प्रदर्शीत जाल्लें. हेंच जर हांव मरतकच घडलें जाल्यार? म्हज्यो करण्यो अशो सभेमाजार दाखोवंच्यो पडल्यो जाल्यार? हांवें म्हाकाच शिटकायलें! खंयचीच कर्णी अशी आधारूं नाका जे वरवीं लजेक पडूं येता. सर्गाचो दारवंटो म्हजे खातीर बंद जावं येता!
हय! सर्गार! धर्तरेवेल्या सर्गार! म्हणल्यारूच काश्मीर!
….आनी हांव सर्गार वचून आयलें!!
उत्तरार्ध

ग्वादालूप डायस