आनी हांव सर्गार वचून आयलें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सर्ग सगळ्यांकूच जाय पूण मरूंक कोणांक नाका! सोड खबर!… हांव मात सर्गार वचून आयलें. तेंवूंय जाल्यार न मरतां! म्हत्वाचें म्हणल्यार फक्त पांच दिसां भितर! म्हजे एके इश्टीणी वांगडा! ना! घोवाक वांगडा व्हरूंक ना. घोव आनी बायल वांगडा आसल्यार सर्ग खंयचो?
आयकूंक खरें दिसना? जाल्यार फट म्हूण आयकात. खूब वर्सां जालीं. म्हजें सपन आसलें सर्गार वचपाचें! तिकेट इल्ली तांकी भायली आशिल्ल्यान हांवूच फाटीं- फुडें जातालें. कोंकणी लेखक न्ही हांव! म्हजी जोड कसली? वाह, वाह आनी ताळी!
आसूं! म्हणलें या एकदांचें! दोळे सारके करूंक म्हूण पयशे एकठांयल्ले. तेच पयशे तिकेटीक मोडले. नाय जाल्यार कुड्ड्यांक सर्गार वचूंक आडायले म्हणपाचें तुमी केन्ना तरी आयकलां व्हय? आनी आतां दोळ्यांचो कितें उपयोग? आमचो हो कांय आतां पयलीं सारको देखणो दिसना!
जावं! सुमार 3२ हजार तिकेटीक मोडले. त्या भायर रावपाचो, जेवणा खाणांचो आनी हेर खर्च धरून ५1 हजारांचेर येवन गणीत थांबलें! दुखलें! पूण करतलें कितें? ना मरतां जर सर्गार वचूंक मेळटा जाल्यार इतलो तरी खर्च करचोच पडटा!
जालें! थारायल्ल्या दिसाची वाट पळयत हांव म्हजी तयारी करूंक लागलें. तयारी! आमकां बायलांक कसलीय तयारी करचे पयलीं मनाची तयारी करची पडटा. पूत म्हणपाक लागलो, सर्गार वता न्हय? थंय इल्ली चडूच थंडी पडटा. तुज्या गरम बेज्याक थाकाय मेळटली. सुबेज खंयचो! सामको शेजारच्या फिल्सुचेर गेला! आसूं! फिल्सूक कितेंय म्हणल्यार हाचें कडटा!
दोन जेकेट्स, दोन श्रग्स, एक थर्मल, चार-पांच मेयांचे पार, एक स्नो बूट्सांची जोडी, हाताचीं लुंवां, त्या भायर स- सात कपड्यांच्यो जोडयो आदि आदि हांवें सूटकेसींत भरल्यो. इतल्याचेर सोंपता? तेल, लोशन, वखदां, कमर दुखण्यां खातीर स्प्रे, जोर (आयलो जाल्यार) देंवोपाच्यो गुळयो, वोंटांक लावपाचो बाल्म, अनी हेर वस्तू ते सूटकेसींत चेपल्यो.
मागीर आयलो साबांव, शांपू, कंडिशनर, तुवालो, हात-वालो! हांचें कितें करूं? तेंवूय हावा-शिवा करीत ते सूटकेसींत धोंगशिलें आनी सूटकेसीर दिमी मारून तिचें तोंड बंद केलें!
इतल्याचेर सोंपता? हॉटेलार घालूंक म्हूण सांदाल्यो, चुकून कितेंय तुटलें- फुटलें जाल्यार स्टॅड-बाय अशे कपडे आनी मोचे! हें खंय भरूं? ह्यो सगळ्यो वस्तू हातांत धरपाच्या बॅगांत लोटल्यो. तो दीस उदेतकच, दाबोळी विमानतळा वेल्यान श्रीनगर वचपाचें विमान मळबांत उडलें. कुपां कडेन इश्टागत करीत आमी श्रीनगर पावलीं!
ल्हानसोच हवाई अड्डो, पूण सुरक्षा मात एकदम कडक! आदींच सुगूर केल्ली कॅब आनी तिचो चालक आपल्या हातांत, आमच्या नांवांचो थकटो घेवन येवकराक उबो आशिल्लो!
आमच्या मना सारकी तीन नखेत्री हाॅटेलाची सोय आसली. दनपारचें जेवण जेवून आमी इल्लो सुसेग घेतलो. त्या उपरांत बादामवारी म्हणटात ती बाग पळोवंक गेलीं! थंय वचना बाराबर एक वेगळोच आनंद भोगलो. पुराय भाग धवो, वांयग्या कोर आनी कोर दे रोझ मिरयताली. आनीक कांय तेंपान ह्याच फुलांक फळ धरून बदाम, चॅरी आनी प्लम्स (आलू बुकारा) हांगा राज्य करतलीं म्हणपाचें समजलें. कल्पने सयत मन उमेदीन भरलें. फुलानीं गच्च भरिल्ल्या एका झाडा मुळांत हांव खीण भर उबें रावलें. फुलूंक जाय! फळ धरतलें वो ना हाची अपेक्षा ना करतां फुलूंक जाय! त्या दिसाक बदामाच्या झाडानीं म्हाका हो मंत्र शिकयलो!
दुसरो दीस पहलगाम वचपाचो! पहलागाम म्हणल्यार राखण्यांचें देंगण (Shepherds valley). ह्या जाग्या विशीं हांवें खूब आयकल्लें! पहलगाम देंगण पळोवंक ल्हान-ल्हान घोड्यांचेर (Pony) बसून वचूंक मेळटा ह्या विशीं म्हाका कळयल्लें!
घोड्यार बसपाची किंमतूय बरीच उंच आसली. ती फारीक करून एक ल्हानसोच घोडो म्हजे सामकार हाडून उबो केलो. पळोवपाक आकर्शीत आसलो! काफ्या कोराचॊ. कोंगरे ल्हंवेचो! घोडेस्वाराच्या आदारान हांव घोड्यार बसलें. घोडो देंगणाचे वाटेन चलपाक लागलो. जाल्यार कितें? ताच्या पांयां पोंदाक वाटूच ना! एक तर पालसाण. गुळगूळीत फातरांनी भरिल्ली. पाईन रुखांच्या पाळा-मुळांनी रेवडल्ली. तांतूंत भर म्हूण धाट रेबो आनी घोड्यांची हळशीक! म्हजेर आकांत आयलो. दोन घोडे एक घोडेस्वाराची जबाबदारी आसली. म्हणटकच म्हजो घोडो फुडें चलतालो. म्हज्या घोड्या फाटल्यान म्हजी इश्टीण बशिल्लो घोडो आनी ताचे फाटल्यान हो घोडेस्वार!
घोडो सारकोच वतलो म्हूण कितें भरवंसो? घडये ही वाट ह्या घोड्याक संवयेची आसली. पूण म्ह्जें कितें? हांव भिलें! थंयच देंवचें अशें दिसलें. पूण देंवतलें कशें? आनी सगळें बळगें एकठांवन देंवलें जाल्यार त्या रेब्यांतल्यान परत सकल वतलें तरी कशें? तो घोडेस्वारूय म्हाका धड दिसूंक ना. आमी पडूं आनी मरूं! अशेंच कितें ताची वृत्ती सांगताली. हांवें विचार केलो. हाका तापोवन फायदो ना. त्या बदलाक हांवें ताचे विशीं वासपूस करूंक सुरवात केली. तो खंयचो, ताच्या घरांत कोण-कोण आसा, ताका कितलो पगार मेळटा सारकेले प्रस्न विचारून ताचो विस्वास जिखून घेतलो.
फकत तिनशें रुपया! ती वाट आनी ते कश्ट पळयल्यार हे तिनशें रुपया चणे-भिकणांचे पयशे आसले. म्हाका सर्गार वचूंक जाय आसलें. पूण मरूंक नाका आसलें. म्हणटकच ताका कितें तरी आप-खोशयेन दितलें म्हणपाचें भासायलें. ते घडयेक थावन ताणें म्हजी तशेंच म्हजे इश्टीणीची फुडली वाट खूब सोंपी केली. काळजांतली भिरांत इल्ली इल्ली उणी जाली. सुमार एक वर भर ह्या उबड-खाबड दोंगरार चल्ल्या उपरांत आमी पहलगामच्या भैसरन देंगणांत पावलीं!
Wow! It’s beautiful! भैसरन देंगणांत पावतकच जसो कितें म्हजो आत्मोच उद्गारलो! झेलाच्यो तोपयो घातिल्ले दोंगर सुर्या वतांत अधीक चकचकताले. हांवें पुराय द्रुश्य म्हज्या दोळ्यांचे फास्केंत कैद केलें. आमी दोगांच म्हणटकच वचत थंय म्हजी इश्टीण म्हजे आनी आनी हांव तिचे फोटो काडटालीं! म्हजो घोव सांगाताक आशिल्लो जाल्यार फोटू काड म्हणल्यार आपलें तोंड आंबट आनी लांबट करून नाक मुड्डुपाचो! ताचें तोंड पळयतकच मागीर म्हज्या तोंडाचें पाड पडपाचें! ताका खंय समजता? फोटू म्हणल्यार भुतकाळांत वचपा खातीर हासील केल्ली तिकेट म्हूण!
ती पालसण चडटना जितलो भंय दिसतालो ताचे परस दुपेटीन भिरांत देंवतना आसतली हाची सुलूस म्हाका लागिल्ली. म्हणटकच आदीं-फुडेंच आमी घोडेस्वाराच्या हातांत पांचशें- पांचशें करून हजार रुपया उडयले! ताचें तोंड उगतेंच उरलें! ताणें त्यो नोटी आरतून परतून पळयल्यो! आमचे आभार मानून ताणें आमकां सुखरूप ती पालसाण देंवोवन मुळांत हाडलीं. दनपार जाल्ल्यान आमी वाटेर आशिल्ले एके खानावळींत जेवलीं आनी आमच्या हाॅटेलाची वाट धरली! ही घोडेस्वारी मात म्हाका आनीक एक जिणेचो मंत्र शिकोवन गेली! मेमसाब जब घोडा उपर जा रहा है तब आपके शरिर का सारा वजन आगे होना चाहिए. इसलीए आगे झूक लेना! और जब निचे उतरता है तब बिल्कूल पिछे झूक जाना! हय! जिणेंच्या प्रवासांतूंय चडटी- देंवती येता! तेन्नाय हीच युक्ती आपणावपांत शाणेपण आसा. ही शिकवण हांवें घट्ट गांठीक मारली!
तिसरो दीस आसलो Indira Gandhi Memorial Tulip Garden-ची भोंवडी करपाचो! एशिया खंडांतली ही सगळ्यांत व्हडली ट्युलीप फुलांची बाग! तीस हेक्टर (1 हेक्टर म्हणल्यार 10,000 चौ. मेत्र) क्षेत्र आशिल्ले हे बागेंत सुमार 73 भासांची ट्युलीप प्रजाती आनी 46 तरांचीं हेर फुलां फुलतात. दर वर्साक मार्च ते एप्रील म्हयन्यां मजगतीं ही बाग भोंवडेकारांक उगती आसता.
हे बागेंत प्रवेश करना बराबर म्हाका फुलपांखो जावंचें अशें दिसल्या बगर रावलें ना. वेगवेगळे रंग, आकार आनी प्रकार! दोळे धांपून कल्पना केल्लो खंयचोय रंग ते बागेंत वाऱ्या वांगडा धोलतालो. भोंवडेकारांक मंत्रमुग्ध करतालो! जाता तितले फोटू आमी आमच्या मोबायल फोनाच्या केमेरांत कैद केले. उरिल्ले दोळ्यांचे फास्केंत भरले! दर एक मळो राखूंक दोन-दोन माली हाजीर आसले. हीं ट्युलीप्स फक्त सोबाये खातीर म्हणपाचें तांणी कळयलें. तशेंच तांकां हात लायल्यार तीं मरतात म्हणपाचेंय तांणी सांगलें. मात ह्या फुलांचें एक खाशेलेपण हांवें खोल म्हज्या मनांत रिगयलें. तांची फुलपाची कालविधी फक्त पांच ते धा दीस! इतलें आसुनूय तीं फुलिल्लीं! बागेंत रोजां, पेन्सीस आनी हेर फुलांय आसलीं. तरी आसतना तांचे कडेन ह्या ट्युलीप फुलांची कसलीच सर्त नासलीं. जशीं आपूण आसात तांतूंत तीं आपली जीण मिरयतालीं. मनोसक्त जगतालीं. हय! त्या दिसाक हांवें एक निश्चेव केलो, हांवें स्वताक आसा तशेंच आपणावपाचो! मनोसक्त जगपाचो! ह्या संवसारांतल्यान वतना कांयच व्हरचें ना. पूण म्हजे फाटल्यान म्हजें अशें खास छाप सोडून वचपाचो! जसो ह्या ट्युलिप्सानीं म्हज्या काळजार सोडिल्लो तसो!
(पूर्वार्ध)

ग्वादालूप डायस