आजोळ आल्बम – भुरगेपणांतल्या यादींचें भांडवल

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

म्हजें भुरगेपण
आजयेच्या यादिंनी गुठलावन
ह्या पेटलांत उरलां…
केन्नाय पेटूल उगडचेंशें दिसता
…पूण पेटलाक कुलप आसा
आनी चावी घेवन
आजी केन्नाच पऽऽयस गेल्या…
मा मालें घर कोणाक नाका जाता? खऱ्या अर्थान भुरगेपण जगपाचें लिपिल्लें भांडवल आजोळांतूच सांपडटा. सुटयेची खरी उमेद म्हणल्यार मामाईल्या मायेच्या उबेन भरिल्लें घर. भुरगेपणांतली खरी सुरवात आजोळांतल्यान जाता. कोंकणी कवितेच्या मळार पावसफुलां फुलोवपी कवी, नाटककार, गितांच्या तालार मळबांत उमेदीन उडपाक शिकोवपी गीतकार, विनोदांतल्यान गंभीर विशयाचेर उजवाड घालपी निबंदकार आनी बदलत्या काळा वांगडा उतरांच्या माळेक गझलाच्या सुरान सजोवपी गझलकार. कोंकणी साहित्याच्या मळार लेखक म्हूण वावुरतनाच कला अकादमीच्या नाट्य कला म्हाविद्यालयाचे प्राचार्यपद सांबाळपी, अश्टतासी व्यक्तीमत्व आशिल्ले सर्जनशील लेखक डॉ. राजय पवार हांच्या यादिंच्या ट्रंकांत धांपिल्लो आजोळ आल्बम उगडटना म्हाका खोस भोगता.
लेखक डॉ. राजय पवार हांच्या आजोळ आल्बम कवितांझेल्यांत खेरीत विशय हाताळपी मुक्त छंद कविता वाचपाक मेळटात. कवितेंत आयिल्लीं उतरां वाचप्यांक समजुपा सारकीं आसात. वेळा वांगडा घडिल्ल्या बदलाचें चित्र आजोळ आल्बम पुस्तकांत आस्पाविल्ल्यो कविता दाखोवन दितात. ह्या कवितेंत फक्त उतरांची मांडणी नासून लेखकाल्यो भावनां लिपिल्ल्यो आसात. भुरगेपणांतलो मामालो गांव, आज्यालीं गोरवां, आजेच्या मांडयेर न्हिदचे पयलीं आयकल्ली कोल्याची काणी, दांत्यार दळिल्ल्या
पिठाचे लाडू खावपाची उमेद, ट्रंकांत लिपिल्लें भुरगेपण हीं सगलीं उतरां वाचतना खऱ्या अर्थान लेखकाच्या काळजाच्या पेटलांत लिपिल्ले आपल्या आजोळा विशींचे उमाळे उक्ते जातात. सैमाच्या गोपांत सजिल्ल्या आजोळांतली जीण जगपाक मेळटा ती भाचरां भाग्यवंत. सुदैवान आमकां ही जीण जगपाचें भाग्य मेळिल्लें हें आतांच्या पिळगेच्या भुरग्यांक पळयतकीच समजता.
भुरगेपणांतल्यो यादी सांगतनाच कवी संवसारांत घडपी घडणुकांचेंय दर्शन घडयता. स्वताच्या सुवार्था खातीर मनीस कशे निसुवार्थी बैला मदीं झूज लायतात तें तांच्या ‘धिरयो’ हे कवितेंत पळोवंक मेळटा. खरें घर तीन कोनशांचें नासून चार कोनशांचें आसता, पूण आयज चडशे लोक विभक्त कुटुंब करून रावतात जातूंत फक्त घोव, बायल आनी भुरगीं हांचेंच त्रिकोन आसतात आनी घरांतल्या जाणट्यां मनशांक म्हणल्यार घरांतल्या चौथ्या कोनशाक वृध्दाश्रमांत व्हरून दवरतात. अशे परिस्थितींत लेखकाल्यो
भावनां आमकां तांच्या ‘चवथो कोनसो घराचो’ हे कवितेंत पळोवंक मेळटा.
दर एका मनशान आपल्या आस्पती प्रमाण वागूंक जाय हाची देख ‘कागद आनी शेंवणें’ कवितेंत दिसून येता. अस्तुरेच्या वावराची उंचाय आनी उमाळ्यांची खोलाय व्यक्त करपाक दोंगराची उंचाय आनी दर्याची खोलाय लेगीत उणी पडटली हें सांगपी पुस्तकांतली ‘म्हजी दोंगरा येदी कविता’ आमकां पटोवन दिता. स्वताचें मन मारून घरच्यांची मना जपपी बायलेचे हाल ‘हावज्- वायफ्’ कवितेंतल्यान व्यक्त जातात. चोंचावपी कावळ्यां वरी समाजांत भोंवपी मनशाचे वायट नदरेंतल्यान भोव जतनायेन वाडयिल्ल्या चली भुरग्याक पांजऱ्यांतल्या सवण्या वरी धांपून दवरचें काय मेकळ्या मळबांत उडपाक दिवचें ह्या प्रस्नाची जाप सोदपी भावनां पांजऱ्यांतलें शेवणें हे कवितेंत दिसून येता. ल्हानपणांत जगिल्ले खीण केन्ना तरी त्या वेळार सोडिल्ल्या व्हड्या वांगडा पावसाच्या व्हांवपी उदकांत परतून जगूंक मेळटलें हे आशेन वाट पळोवपी कवीचे तळमळे ‘अॅन्जॉय द रेन’ हे कवितेंत दिसून येता.
कविता वाचतना कवितेंतल्या उतरांची सांखळी वाचप्यांक भुरगेपणांतल्या यादिंच्या लोटांत व्हांवयता, शाळेंतल्या वर्गांनी खीण जागयता, आजये वांगडा मायेचे सांवळेंत सारिल्ल्या खिणांत पावयता. इतलेंच न्हय तर गांवांत जाल्ल्या बदलाचेर खंत उक्तायता. आयच्या ह्या रिले रेसींत आजयेचे मांडयेर तकली दवरून कोल्याची काणी आयकतना परतून एकदां आजोळ आल्बम उगडून पळयतनाच नव्यान भुरगेपण जगचे अशें दिसता, पूण तें घडून येवप शक्य ना. कारण आतां त्या ‘गांवची माती’ दांबरा पोंदा चेंपल्या, मातये वांगडाच खंय तरी भुरगेपणूय लिपलां आनी भुरगेपणाची सोबाय वाडोवपी आजो- आजीय पेटलाची चावी घेवन गेल्यांत तीं परत येवचीं नात. त्या आदल्या गांवच्या रंगपेटयेंत आशिल्ले मायेचे, आपलेपणाचे, सांगाताचे रंग काळा वांगडा सोंपल्यात. नव्या रंगाची भरसण केल्यार लेगीत आदल्या रंगाची सर नव्या रंगा कडेन जुळून येवपाक शकनात. केन्ना केन्ना आजोळ आल्बमांतल्या सैमाच्या गोपांत अयिल्ल्या अणभवांचीं पानां परतुचीशीं दिसतात. आयच्या काळांत कितलींय सोदल्यार तीं पानां खंयच मेळचीं नात कित्याक काय म्हणशात जाल्यार तीं पानां आयज संवसारांतल्या आल्बमांत नात, केन्नाचोच तांचो आस्पाव यादिंच्या आल्बमांत जाला हें धांवत्या वेळा वांगडा कळ्ळेंच ना.

निकिता ना. मडगांवकार
9766072893