भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भावंडांनो,
देशाचे स्वातंत्रतायेच्या लढ्या वेळार देशांत घडपी अन्याय, अत्याचारांच्या घडणुकांनी सगल्यांचे जिणें विस्कळीत जाल्लें. मेकळो उस्वास कोणाक घेवंक मेळनाशिल्लो. माथें वयर काडून भोंवपाक कोणाक मेळनाशिल्लें. कोणाकच आपलें स्वतंत्र जिवीत, अधिकारां सयत जगपाक मेळनाशिल्लें. चोंय दिकांनी परक्यांचें सत्तेचें चेपण आशिल्लें. भुंये वयल्या दर एका जिवाक जावं तो ल्हान व्हड. दरेकल्या भितर परके सत्ते आड तिडक उफेताली. आंगांत बळ नासतनाय ते परकी सत्ते आड झुजूंक सोदताले. खंयचेय परिस्थितींत घुस्मटमार, अत्याचाराचें सावट कुशीक काडून जगूंक सोदताले. स्वतंत्रतायेची आस लागिल्ल्या जिवाक कोणूच आडय नाशिल्ले. जें कितें करताले ते सगल्यांच्या हिता खातीरच, देशा खातीरच. कारण दरेकल्यान धर्मा परस देश पयलीं. देश उरलो जाल्यार धर्म उरतलो ही गजाल पारखिल्ली. आनी म्हणून दरेकलो आपल्या जिवाची पर्वा करिनासतना स्वतंत्रतायेच्या होमखणांत उडी घेतालो. हेच फाटभुंयेर स्वतंत्रतायेच्या होमखणांत ल्हान-व्हड जिवांचें बलिदान अज्रंवर उरलें.
भावंडांनो, आपले पिरायेचो, संवसाराचो विचार करिनासतना देशा खातीर जे क्रांतीकारी भुंयपूत वावुरले तातूंतलेच एक अज्रंवर उरिल्ले क्रांतीकारी भुंयपूत म्हळ्यार चंद्रशेखर आजाद. ‘मूर्त ल्हान पूण कीर्त व्हड’ अशे ते उरले आनी इतिहासांत, आमकां भावंडांक, सदांच आदर्श रुपांत सासणाचे उरले.
भावंडांनो, चंद्रशेखर आजाद हांचें मूळ नांव चंद्रशेखार सीताराम तिवारी. 23 जुलय 1906 दिसा मध्य प्रदेशांतल्या झाबुआ जिल्ह्यांत भवरा गांवांत ते जल्मले. वाराणसीच्या संस्कृत पाठशाळेंत तांचें मुळावें शिकप जालें. ल्हानपणा सावनूच दोळ्यां मुखार परकी सत्तेचो अत्याचार पळोवन तांचें मदीं देशभक्ती उमाळून आयली. 1919 वर्सा अमृतसरांत जाल्ल्या जालीयनवाला बागेंतल्या हत्याकांडान चंद्रशेखरांचें चित्त जाग्यार उरलें ना. 13-14 वर्सा पिरायेचेरच ते ब्रिटिशां आड मुखार सरले. गांधीजींच्या असहकार चळवळींत ते भितर सरले. पिरायेच्या 15व्या वर्सा तांकां पयली बंदखण फावो जाली. कोर्टांत जुविजान तांकां नांव विचारलें, तेन्ना तांणी हांव ‘आजाद’ अशें सांगलें. सूद वचसर चाबकांच्या फटक्यांची ख्यास्त भोगतना दरेक खिणाक तांणी ‘भारत माता की जय’ घोशणा दिली. त्या वेळा सावन चंद्रशेखर तिवारीचे बदलाक ‘चंद्रशेखर आजाद’ नांवान नामनेक पावले.
ब्रिटिशां आड वावुरतना ‘हिंदुस्थान सोशलिस्ट रिपब्लीकन असोसिएशन संस्था उबारून नवो भारत निर्माण करपाचें सपन बाळगिलें. भगत सिंग, राजगुरू, सुखदेव हांचे सावन प्रेरणा मेळयत 9 ऑगस्ट 1925 दिसा काकोरी रेल्वे स्थानकांत सरकारी तिजोरी तांणी लुटली. ‘हरीशंकर ब्रह्मचारी’ जावन तांणी ब्रिटिशांची नदर चुकयत देवळांत रावले. भगत सिंगाच्या सांगातान तांणी आपले चळवळीक गती दिली. महाराष्ट्र ते बंगाल मेरेनच्या क्रांती कार्यांत तांणी सुसुत्रताय हाडली. सॉडर्स वर्ध आनी दिल्ली अॅसेंब्लीत बॉमस्फोट घडोवन हाडपांत तांचे व्हड योगदान आशिल्लें. झांशी लागसारच्या रानांत रावून तांणी इंग्रजां आड लढो दिलो. मात 24 वर्सां पिरायेचेर 1931 वर्सा, 27 फेब्रुवारीक अलाहाबादेच्या पार्कांत ते दुस्मानाच्या जाळांत फारवले. पूण दुस्मानाचेर फारपेट करतना आर्मांत एकूच गुळी उरल्या हें कळटकच ‘हांव जितेपणी दुस्मानाच्या हाताक गावचो ना’ अशें म्हूण थारायिल्ल्या आजादान ती निमाणी गुळी आपल्याचेरूच घालून मरण पत्करलें आनी स्वता शहीद जाले.
भावंडांनो, ह्या म्हान भुंयपुताक आमी नमळायेन वंदन करुया.
उल्हासभाई
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
