भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ही बावली खरेंच जादुची?! अशी कशी? तिका सगळ्यो खबरी कशो कळटात?” प्रणव, रिया,शायना, झाडा सावळेंत बशिल्लीं.
“आंबो चंवरला” मम्मा म्हणटाली.
” म्हणजे आतां कितें जातलें ?
रायनाक तर सगळेच हुसके”.
आब्यांक बारीक बारीक कळे येतले. फुलां फुलतली” बावली उलयली.
“सगळ्या आंब्यााचेर कळे आनी फुलां दिसतलीं.”
“काजीच्या झाडांंचेरुय अशेंच दिसता”.
आमी पळयलां” रायन आड्डलो.
“आरे आमीय पळयलां, एक वेगळो खाशेलो परमळ….बरें दिसता”.
“हय ह्या येता त्या म्हयन्यांत पळयात भायर सगळें सैम….व्वा ! व्वा !”.
“म्हाका मजा येता रे”
“मामागेर गेल्लो थंय काजी, आंब्यांचो चवंर… कितें काय बरें दिसता जाणां!?”
“भाटांत भोंवतना मजा येता. पणस, जांबळ ,घोटीण, तोरांज, पेर, लिबींण, नाल्ल आडसराचे उदक आनी कातली, कवाथे आनी वारो…… घमघमीत उस्वास घेत राव.
“आमचेंय भाट आसा.” थंय आंबे पणस चड आसात” रेवान खोशयेन सांगलें.
“चंवल्ला म्हणजे कळळें?” बावली उलयतना भुरगी खोशी जातालीं.
“आंबे चंवरचे आदि आतां परिक्षेचो चंवर येता” बावलेन म्हणलें आनी सगळीं हांसलीं.
“तोय तसोच कळे आनी फुलां,मार्क चड पडल्यार आंबेय चड खावपाक मजा.” बावली हांसताली.
” हे दिसांनी नेटान मनांतल्यान अभ्यास करुया”.
हय, हय. आमी अभ्यास करतात”
एक दीस राणयेच्या रानांत पिकनीकेक वचुया.
बरें , बरें! व्वा! व्वा !!!! मजाच येतली.
“कोंकणी कोणाकोणाक आवडटा ?.” सगळ्यांक सगल्यांनी झेतान हात वयर केले.
“उलयतात,आयकतात, समजता, वाचतात सरभोंवतण कोंकणी, शिकप बरें जाता.” सगळेंच कोंकणी.
“म्हणल्यार इतिहास, भूगोल, गणित बी सगळे विशय कोंकणीत म्हणटा?” व्हड जातकच….कॉलेज…बी.
“हय आमकां समजूंक सोंपें जावपाचें”.
” हय, बरें.”
” तूं काय बरें चितता”.
” तशें आसाय रशियेक सगळे विशय तांचेच भाशेंत आसात. आपले भाशेचो इतलो मोग . तांणी आपले भाशेची इतली उदरगत केल्या.” बावली उलयताली भुरगीं उमेदीन आयकतालीं.
” तशें आमी करुं येता?” रायन उलयलो.
” हय, बरे भशेन. पूण शिकप गरजेचें.”
आमची कोंकणी गरे कशे
पणसाचे. गोड. आयकूंक….. गोड. धांवतना……वजरो परमळटा …..गांवभर जायां जुयां भशेन.
बावली काय बरी उलयता?! भुरगीं खोशी दिसली बावली नाचली.
” तुमीय कितली मोगाळ, म्होंवाळ, अपुरबायेची जाणांत तुमी?
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
