अरिश्टाचो वध

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कृष्णायन

(ताच्या येदो व्हडल्या देहाचो मनीस थंय जमिल्ल्या शेकड्यांनी लोकां भितर एकटोय नाशिल्लो. ताचे आड कुस्ती खेळप म्हणल्यार जिवाची आशा सोडूनूच दिवपा सारकें आशिल्लें…. आतां मुखार..)

बरोच वगत कोण कांयच उलयना तें पळोवन अरिश्टाक आनीक नेट आयलो आनी ताणें म्हणलें, ‘कितें रे? कोणूच ना? तुमकां सगळ्यांक, लज ही. आतां म्हाका हे सर्तीचो सगळ्यांत श्रेश्ठ मल्ल म्हणून जाहीर करात!’ थंय कुशीकूच आशिल्ल्या मल्लांचेर नदर मारुन ताणें फुडें म्हणलें, ‘आनी तुमी, तुमकां कुस्ती शिकपाक जाय जाल्यार तुमी म्हजे कडेन  मथुरेक येयात. हांगा कुस्ती खेळून कांय अर्थ ना.’ त्या मल्ला भितर कृष्णूय आशिल्लो. ताका ती अरिश्टाची बडाय सोसूंक जायना जालीं. ताणें फट करून उडी मारली आनी आखाड्यांत देंवलो. अरिश्टाक ताणें म्हणलें, ‘तूं चड उलोव नाका. हांव तुजे आड कुस्ती खेळटा. तुका आनीक एक सांगतां तें लक्षांत दवर. हे कुस्तेन तुजोय जीव वचूंक शकता. आसा तुजी तयारी?’ कृष्णाचे ते उलोवप आयकून लोकांनी ‘कृष्ण, कृष्ण’ अशें व्हडल्या व्हडल्यान आड्डूंक सुरवात केली. 

अरिश्ट कृष्णाक पळोवन व्हडल्यान हासूंक लागलो. ताचेंय म्हणून बरोबर आशिल्लें. कृष्ण अरिश्टाचे तुळेन एका व्हडल्या बैला मुखार ल्हान पाड्या प्रमाण दिसतालो. पूण कृष्णाक वळखपी लोकांक कृष्ण कितें तें खबर आशिल्लें. हतया सारक्या कालियाक कृष्णान कसो मारुन मारुन अर्दमेलो केल्लो तें तांणी तांच्या स्वताच्या दोळ्यांनी पळयिल्लें. तांणी आतां कृष्णाक नेट दिवपाक सुरवात केली. ‘कृष्ण, कृष्ण’ असो आवाज चवशीं वटेंतल्यान घुमूंक लागलो. तो आवाज वयर दोंगराचे घोलींत पुजेक जामिल्ल्या लोकांच्या कानांर पडलो. थंयचे सगळे लोक धांवून सकयल आयले. कुस्त्यांचो माटव लोकांनी उप्पाट भरलो. लोकांक उबे रावूंक जागा नाशिल्ली. आतां फुडें कितें घडटा तें पळोवपाची सगळ्यांक उमळशीक लागिल्ली.

आराखड्यांत एके वटेन अरिश्ट आनी दुसरे वटेन कृष्ण आशिल्लो. अरिश्टान कृष्णाक वळखलो. कंसान आपणांक हांगा धाडला तो ताकाच मारपा खातीर हाची ताका याद जाली. ताका मारलो जाल्यार आपले जिणेचें कल्याण जातलें हें तो जाणा आशिल्लो. ताणें आनीक वेळ काडलो ना. ताचे सदाचे संवये प्रमाण तो बैला सारको कृष्णाच्या आंगार धांवून गेलो. तो आंगार धांवून येता हें कृष्णान लक्षांत घेतले. अरिश्ट सामको लागीं पावतकच तो फट करून कुशीक सरलो. तसो अरिश्टाचो तोल गेलो आनी तो घो करून सकयल पडलो. ते पळोवन जमिल्ले लोक खो खो करुन हांसपाक लागले. अरिश्टाक राग आयलो. तो तसोच उठलो आनी परत कृष्णा वटेन धांवलो. परत कृष्ण कुशीक सरलो, अरिश्ट परत पडलो, लोक परत हांसले. अशें करून करून कृष्णान अरिश्टाक जाम केलो. अरिश्टाक धांप लागली. लोक आड्डून आड्डून अजून मार मार अशें कृष्णाक सांगूक लागले. कृष्णान मागीर अरिश्टाक आपणाक धरपाक दिलो. एकदा कृष्ण हातांत सांपडटकच अरिश्टान आपलें सद‌ाचें तंत्र वापरपाचें थारायलें. ताणें आपली तकली कृष्णाचे तकलेर नेटान मारली. पूण अरिश्टाची तकली ताचे तकलेर आपटचे पयलींच कृष्ण सकयल बागोवलो आनी ताणें ताका आपले वटेन ओडून घेतलो. कृष्णान तशें करिना फुडें अरिश्ट तोंडार पडलो. तो पडना फुडें कृष्णान आपल्या दोनूय हातांनी अरिश्टाचे तकलेर घणाचे धपके कशें घालपाक सुरवात केली. कृष्णाचे धपके ते! तें सोसूंक जायनादशिल्यान अरिश्ट व्हडल्यान आड्ड्यो मारपाक लागलो. त्यो आयकून लोकांचेर सांवार आयलो ते कृष्णाक आनीकूय नेट दिवपाक लागले. कृष्ण धपके घालीत रावलो, ते मजगतीं अरिश्ट केन्ना मेलो हें कळ्ळेंच ना. अशें तरेन कृष्णाक मारपा खातीर कंसान केल्लो आनीक एक यत्न फुकट गेलो. ह्या प्रसंगान कृष्णाचो पराक्रम वृंदावनाच्या भायर खूब पयस मेरेन पातळ्ळो.

नंदाक जेन्ना अरिश्ट म‌ल्ल मथुरे सावन आयिल्लो हें कळ्ळें तेन्ना कृष्णाक मारपा खातीर कंसानूच ताका धाडला आसुंये हें ताच्या रोखडेंच लक्षांत आयलें. पूण नंदान ते गजाले विशीं व्हडलोसो बोवाळ केलो ना. पूण कृष्णाक जे कळपांचें तें कळ्ळेंच. अरिश्ट हो कंसान पोशिल्लो मल्ल आनी कंसान आपणांक जितो मारपाक ताका मुद्दम धाडिल्लो हें कृष्णाच्या लक्षांत आयलें. 

मुखार चलता

अनिल नायक

9049079789