अन्यायाचेर खर कारवाय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चिंतन – 82

तुकाराम महाराज म्हणटात –

“तुका म्हणे संता करू नये अनृत।

पाप नाही नित विचारितां॥”

ह्या ओळींनी एक व्हडलें तत्वगिन्यान लिपलां. निरपराधी संतांचेर फटीचे आरोप करप हें एक भयानक पाप. पूण खऱ्यांनीच गुन्यांवकारांक ख्यास्त मेळ्ळी जाल्यार तें पाप जायना. उरफाटें अन्यायी मनशांक ख्यास्त दिवंक ना जाल्यार राज्यकर्तो स्वता पापी थारता.

हाचीं जायतीं उदाहरणां आमकां इतिहासांत दिसतात. तातूंतलो सगळ्यांत काळजाक लागपी म्हणल्यार जेजू क्रिस्ताक खुर्सार मारप.

त्या वेळार जेजू लोकांक मोग, दया, सत्य आनी देवा कडेन भक्ती शिकयतालो. तो गरीबांक आदार दितालो, दुयेंतींक बरें करतालो आनी सत्याचो प्रचार करतालो. पूण ताचेर फटीचे आरोप जाले – “तो देवाचो विरोधक, तो समाजाक भ्रश्ट करता.”

राज्यकर्त्यांनी सत्य जाणून लेगीत लोकांच्या चेपणा खाला जेजूक खुर्सार मारलो. एक निरपराधी संतान ख्यास्त भोगली, आनी खरे गुन्यांवकार मात मेकळे सुटले. हो न्याय नाशिल्लो, पूण तातूंतल्यान अन्यायाक पोसवण मेळ्ळी.

जेन्ना गुन्यांवकारांक सोडून दिले तेन्ना तांचो अहंकार वाडलो. जेजूच्या मरणा उपरांत लेगीत जायते जाण अन्याय करपाक लागले. कारण तांकां योग्य ख्यास्त मेळ्ळी ना. पूण जर गुन्यांवकारांक वेळार थांबयले जाल्यार समाजाची दुर्दशा टाळूंक मेळटाली.

आयज लेगीत हेंच घडटा. गुन्यांवकार वेळार ख्यास्त मेळूंक जाल्यार परत परत गुन्यांव करता. भ्रश्टाचारी अधिकाऱ्याक आडावंक ना जाल्यार ताच्या पांयां कडेन पुराय वेवस्था कोसळटा. देखून तुकोबा म्हणटा – आमी बारीकसाणेन विचार केल्यार न्यायान दिल्ली ख्यास्त पाप न्हय तर समाज संरक्षण आसा.

हो धडो आमच्या ल्हान संवसाराकय लागू जाता. कुटमांतलें भुरगें परत परत चुको करता आनी जाण्टे फकत “आसूं, सोडून दी” म्हणटात जाल्यार चुको करपाची संवय घट्ट जाता. पूण मोगान आनी योग्य ख्यास्तीन हें थांबयतात तेन्ना ताचो फुडार सुदारता. हांगा ख्यास्त रागाची न्हय, तर जापसालदारकेची आसता.

निरपराधांचेर फट आरोप हे समाजाच्या आत्म्याक घाय करतात. पूण खऱ्या गुन्यांवकाराक ख्यास्त नासतना सोडलो जाल्यार अन्याय आनीक वाडटा.

वाचप्यांनी आयच्या समाजांत आपूण गुन्यांवकारांक कितले फावट सोडटात, आनी निरपराधीचेर कितले फावटीं बोटां दवरतात? तुकाराम महाराजाचे हे शिकवणेचेर आमी परत एक फावट चिंतन करपाक जायना?

– ह भ प देवदत्त दिगंबर परुळेकर