अनय – एक शीतळ खोस

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

अनय दीसभर आमचे वांगडा आसतालो. रातच्या इकरा मेरेन. न्हाण, जेवणा खातीर घर. जेवता म्हणसर तो दारांत येवन ढाब्ब ढाब्ब खोंटो घालतालो. कारण ताचे हात बॅली मेरेन कशे पावतले?

कलाकारांचें लेखन वाचपाक म्हाका आवडटा. संदेश कुलकर्णीन बरयिल्लें आनी दिग्दर्शीत केल्लें असेन मी नसेन मी, हें नाटक हालींच गोंयांत आयिल्लें.
संदेश हो अभिनेत्री अमृता सुभाषाचो घोव. ज्योती सुभाष आनी सुकन्या अमृता हीं एनएसडी दिल्लीचीं पदवीधर. संदेश कुलकर्णी हो अभिनेत्री सुकन्या कुलकर्णीचो भाव. कलेच्या विविध मळांचेर, पोशक वातावरणांत संदेश-अमृताची कलाकार-लेखक म्हणून कशी वाड जाली, तें जाणून घेवपा खातीर हें सांगलें.
संदेश कुलकर्णीचें ‘मॉंटुकले दिवस’ हें पुस्तक फोंड्यां नाट्यघरा भायर विकपाक आशिल्लें. शुभांगी गोखले, नीना कुलकर्णी, अमृता सुभाष हांचीं पुस्तकांय आसलीं. आमी विकतीं घेतलीं.
संदेशाच्या घरा शेजरा एक गोड भुरगो रावतालो. ताका मॉन्टू म्हणटाले. तो सदांच तांच्या घरांत येवन वचून आसतालो. घराचो पात्रांवूच आपूण अशा झेतान तो संदेशागेर वावुरतालो मिरयतालो. तो केन्नाय भितर सरतालो. संदेश, मॉन्टूच्या लिलांची नोंद एका नोट बुकांत करून दवरतालो. काळा प्रमाण ह्या साहित्याक पुस्तकाचें रूप मेळ्ळें. मनोविकास प्रकाशन.
सगल्यां मदीं एक सोबीत निरागस भुरगो आसता. ताका सगलो वेळ जागृत दवरचो पडटा. भुरगें वर्तमानांत रावता, देखून तें सदांच सुखी आसता. आमच्या काळजाचेर तरेतरेचो बुरो दाट्टा. तो पयस करपाक भुरग्यांचो सांगात वेळोवेळ जाय आसता.
संदेशाचें पुस्तक वाचतना म्हज्या शेजारचो इश्ट अनय वालावलकर हाची याद येत रावली. फ्लॅटाच्या समान वण्टींचो शेजारी. हांगाच जल्मल्लो. एक ल्हानसो मातयेचो मिलेर कसो गुळो आशिल्लो. तेन्ना सावन अनय आमच्या आवय वांगडाच. माईक भुरगीं म्हळ्यार जालीं. ती ताचे वांगडा खेळटाली. ताका काणयो सांगप, गितां शिकोवप, आल्लयो गावप. ताका कांयच समजनाशिल्लें पूण प्रेम कळटालें. तो एक टक पळयत रावतालो. माई म्हणटाली – अनयाचे दोळे भेदक आनी एकाग्र. तो हुशार जातलो. ताचीं बोटां लांब आसात. तो ऊंच जातलो. तशें खऱ्यांनीच घडलें.
सकाळीं दार उगडटना ताचो आजो ताका एका मनगटाचेर बसोवन श्री स्वामी समर्थ जप करतालो आनी पासयो मारतालो. अनय शेवणीं पळयतालो. आजो ताका मायेमोगान ला… लू अशें म्हणटालो. अनय थोडें उलोवंक लागलो म्हणटकच आमी अनयाक विचारताले – आजो तुका कितें म्हणटा? ला… लू. तो सारकी आज्याची मिमिक्री करतालो.
म्हजी भयण ताका काणयो सांगताली. रंगोवन, मीठमसालो लावन. हांव आयकतालों. अनय रमतालो. आतू, काणी सांग. काणी रेंगाळटा हें अनयाक ते पिरायेचेर केन्नाच समजलें ना. आतू, ताका स्कुटरीचेर भोंवडावन हाडी. आतू ताका कपड्याच्या पट्ट्यान बांदून मुखार उबो करून भोंवडी करून हाडी. थंयच ताका हम्मा, हम्मा आनी कुतू, माऊ हांची वळख जाली.
एक दीसर अनय आमचे कडेन येतकच एक चमचो घेवन दोन टायल्सां मदीं भरून खरवडांवक लागलो. कामाक बी आयिल्ले भशेन. म्हाका कांयच समजलें ना. उपरांत माईन स्पश्ट केलें, तांगेर दोन दीस गवंडो आयिल्लो आनी अनय ताचें निरिक्षण करतालो.
मोनेपण गेलें. अनय उलोवंक लागलो. हांव संगणकाचेर मजकूर रचतालों. तो बारीकसाणेन पळयतालो. तो म्हणटालो, “दिगंबरा लाय”. पांच मिणटां तो जप आयकतालो. मागीर तो आपलें आवडीचें गीत लाय म्हणटालो, “ओल्ड मॅकडोनाल्ड हॅड अ फार्म, इय्या इय्या हो”. मागीर तो देवनागरी लिपी कंपोज करतालो. दोनूय हातांनी की बोर्ड बडयतालो. तो म्हाका आदेश दितालो, वाच आतां. अक्षरां कायचे काय आसतालीं. क्लुतबास्महेफ्लम….उच्चार आयकून तो हांसतालो.
अनय व्हड, लांब, ऊंच जावंक लागलो. ते प्रमाण ताचीं मस्तेपणा, हट्टीपणा वाडत गेलीं. आमी मडगांवां कपड्याच्या दुकानांत गेल्लीं. अनयान एक शर्ट वेंचून काडलो. तो घालून पळोवपाक चेंज रुमांत गेलो. बरोच वेळ तो भायर सरलो ना. तो एक एक करून सगले बटण लायतालो. हांसत हांसत. म्हाकाय शर्ट घालपाक कळटा, ही भावना.
अनय दीसभर आमचे वांगडा आसतालो. रातच्या इकरा मेरेन. न्हाण, जेवणा खातीर घर. जेवता म्हणसर तो दारांत येवन ढाब्ब ढाब्ब खोंटो घालतालो. कारण ताचे हात बॅली मेरेन कशे पावतले?
आकाशवाणीची ड्युटी करून रातच्या णव वरांचेर घरा पावतकच अनय माई वांगडा बसून खबरी करतना दिसतालो. अनयाक हांव नाटकांतले संवाद शिकयतालों. रायगडाला जेव्हा जाग येते ह्या नाटकांतले संभाजीचे संवाद ताका शिकयले. दिला, दिला, दिला, कंठा दिला, धनदौलत नाही ना दिलीस?
आयज अनय 8 वर्सांचो. यत्ता दुसरी. ढवळे रावता. 2 वर्सांचो आसतना तो ढवळे गेलो. मात्सो पयस गेलो पूण काळजान आमकां जोडिल्लो आसा. ताका एक फावट बॅट जाय आशिल्लें. ताणें म्हाका व्हॉयस मेसेज धाडलो. तो आवयक घेवन खेळां दुकानांत आयलो. तुका जाय तें बॅट घे म्हणटकच तो खोशी जालो. ताणें विराट कोहलीचो स्टान्स घेतलो. बॅट फ्रंट फुटार वावुडलें, सिक्सर मारिल्ल्याची नक्कल केली, हांवें ताळयो मारल्यो, तो खोशयेन बॅट घेवन गेलो. अनयाक चित्रकला आनी रंगोवप आवडटा.
हांव आनी आतू तांगेर गेल्लीं. तो आवयक एकूच विचारूंक लागलो. तीं येतलीं म्हण कित्याक सांगलें ना म्हाका? कित्याक फट उलयली? मागीर तो म्हाका आनी आतूक सांगत रावलो. काळोख पडटकच वचात आं. खूब वेळ रावात आमगेर. हांवें म्हणलें, आरे फक्त आनंद घे रे. वेळ मेजूं नाका. तो आतू वांगडा क्रिकेट खेळ्ळो. तो सदांच बॅटर. मागीर आतूचो मोबायल ताणें घेतलो. गुगलाचेर आवाज काडलो. भूत कथा. भुतांच्यो काणयो पळेत
रावलो.
अशें हें अनयाचें मोगाचें प्रकरण. संदेशाच्या पुस्तकान म्हाका अनयाचेर पुस्तक बरोवपाची प्रेरणा मेळ्ळी. अनयाच्यो कितल्योश्योच यादी, प्रसंग, घडणुको, मजेशीर तेवल्यो बावल्यो दोळ्यां मुखार आयल्यो. आमच्यांतल्यो प्रौढपणाच्यो साली आनी काती, खवळ्यो आनी कपचे जेन्ना गळून पडटात तेन्ना काळजांतलें निरागस भुरगें जागें जाता. तें भुरगें जागृत उरता तेन्ना खूब आनंद जाता.

मुकेश थळी
फोंडें