भांगरभूंय | प्रतिनिधी
कृष्णायण
(ताणें कुस्त्यांचे प्रदर्शन मथुरेंत दवरलां हे सगळ्या यादवांक खबर आशिल्ले. त्या संदर्भात अक्रूर आयला काय कितें हो प्रस्न यादवांच्या मनांत उप्रासलो…. आतां मुखार…)
अक्रूर नंदा कडेन पावतकच, नंदान अक्रूराक येवकार दिवन घरांत व्हेलो. एकामेकांची वास्तपुस्त करुन जाली, रातचीं जेवणां जालीं. आनी मागीर न्हिदूंक वच्चें पयलीं घरांतलीं सगळीं मनशां अक्रूरा वांगडा गजाली करपाक बसलीं. जमिल्ल्यांत नंद, यशोदा, कृष्ण आशिल्लींच, पूण ते भायर रोहिणी आनी बलरामूय आशिल्लीं. अक्रूर कित्याक आयला हें जाणा जावन घेवपाची सगळ्यांक उमळशीक लागिल्ली. सगळीं जमले उपरांत अक्रूरान उलोवपाक सुरवात केली. ताणें म्हणलें, “नंदा कंस धोर्णूयाम करता आनी त्या निमतान ताणें कुस्त्यांचें प्रदर्शन दवरलां हें तुज्या कानार पडलां आसतलेंच. तुज्या पुताचो पराक्रम कंसाच्या कानांर पावला. कृष्णान बळिश्ट कालिया नागाक आनी तांच्या वांगड्यांक वृंदावनांतल्यान कशें धांवडावन घाल्यात हें तांकां कळ्ळां. कुस्त्यांचे सर्तींत कृष्णान ताच्या अरिश्ट आनी केशी मल्लांक जितें मारल्यात. खरेंच नंदा, असल्या पराक्रमी चल्याक तुंवें आनी तुजे घरकान्नीन जल्म दिला ही खऱ्यांनीच भाग्याची गजाल. तुमकां कुष्णाचो खूब अभिमान दिसूंक फावा.”
अक्रूरान अशें म्हणटकच यशोदा व्हडल्या- व्हडल्यान रडूंक लागली. ती रडटा तें पळोवन सगळ्यांक अजाप दिसलें. खरें म्हणल्यार यशोदेन रडपा सारकें अक्रूर कांयच उलोवंक नाशिल्लो. यशोदा कित्याक रडटा हें कोणाकूच कळना जालें. सगळे ओग्गी जाले. आपल्या उलोवण्यांत कितें चूक जाल्या काय कितें हो प्रस्न अक्रूराक पडलो.
कांय वेळान यशोदेचे रडप इल्लें कमी जालें. तशें नंदान म्हणलें, “यशोदे, तूं कित्याक रडटा हें म्हज्या लक्षांत आयलें. अक्रूरा कडल्यान तुस्त करून घेवपाचो आमकां कांयच अधिकार ना. म्हाका दिसता आमी इतलीं वर्सां राखून दवरिल्ले गुपीत आयज सगळ्यांक सांगपाचो वेळ आयला. अक्रूर, आयक. कृष्णा, बलरामा, तुमी आतां ल्हान नात. व्हडले जाल्यांत. तेन्ना हांव सांगता तें आयकुपाची आनी तें पचोवपाची ताकद तुमच्यांत आयल्या अशें म्हाका दिसता. तेन्ना काळजां घट्ट करात आनी आयकात.” नंद कितें सांगतलो हाची कोणूच कल्पना करुंक शकनासलो. ते खातीर नंद आतां फुडें कितें उलयता हाची ते सगळे वाट पळोवंक लागले.
नंदान म्हणलें, “अक्रूरा, तीस वर्सां पयलीं मथुरेंत वसुदेवाच्या लग्ना वगतार कितें घडलें तें तुका सगळें खबर आसा. घर भरोवणी वेळार एका साधवान भविश्य सांगलें की वसुदेवाचो पूत कंसाच्या मरणाक कारण जातलो. तें आयकून कंसान मागीर वसुदेवाक आनी देवकीक बंदखणीत घालीं. ती आयज मेरेन थंयच आसात. देवकीक जाल्ल्या सात चल्यांक कंसान फातरार शेंवटून मारून उडयले. आठवे फावट देवकीक चली जाल्या हें कळटकच कंसान तिकाय सोडूंक ना. तिकाय मारून उडयली. अक्रूर ती चली देवकीची नाशिल्ली, ती चली म्हजी आशिल्ली, यशोदेची आशिल्ली. यशोदा आतां रडटाली ती तिची याद जावन”. अशें म्हणून नंदय रडपाक लागलो अक्रूरान मागीर ताका समजायलो आनी ओगी केलो.
नंदान मागीर फुडें म्हणले,”आठवे फावट लेगीत देवकीक चलोच जाल्लो. वसुदेवान कशी तरी खटपट करून बंदखणीचे एके वणटीक बुराक केल्लो. तातूंल्यान भायर सरून उपाट भरिल्ले यमुना न्हंयेंतल्यान चलत चलत त्या चल्याक माथ्यार घेवन तो म्हजे कडेन आयलो. चल्याक म्हजे कडेन दिलो आनी म्हजे चलयेक घेवन परत मथुरेक गेलो. कंसान मागीर ते चलयेक वसुदेवाची चली अशें समजून मारून उडयली. कृष्णा, तूं म्हजो चलो न्ही तूं वसुदेवाचो चलो. बलरामा, हो तुजो धाकलो भाव.” हे उलयतना नंदाचे दोळे परत दुकांनी भरून आयलें. नंदाक फुडें आनीक उलोवपाक जमलें ना. सगळे ओग्गी बशिल्ले. नंदान सांगिल्ले सत्य पचोवपाक तांकां बरोच वेळ लागलो..
कृष्णान मागीर उलोवपाक सुरवात केली. ताणें म्हणलें, “बाबा, तूं अशें कित्याक म्हणटा? म्हाका ल्हानाचो व्हड कोणें केला? म्हाका ल्हानपणात दूद कोणें दिला? मागीर तुमी म्हजे आवय- बापूय कशें न्ही? सांग मरे! म्हाका जांणी जल्म दिलो तांकां हांवे अजून पळोवंक पसून ना. हांव जितो उरचो म्हणून तुमी तुमचे स्वताचे चलयेक लेगीत मरणाच्या तोंडांत दिली आनी तुमी हांव तुमचो चलो न्ही अशें म्हणटात?”
आतां मुखार….
अनिल नायक
9049079789
–
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
