हांसत्या मुखामळाची काणी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

एक दीस अशेंच बशिल्लें आसतना एक दृश्य म्हज्या दोळ्यां मुखार उबें जावन फाटल्यो गजाली याद येवपाक लागल्यो. त्याच अणभवांतल्यान हाचेर म्हाका बरोवचें कशें दिसलें. एका ल्हान भुरग्यांक 15-16 वर्साचे पिरायेचीं भुरगीं हांसोवन खेळयतालीं. पूण तातूंतल्या एका भुरग्याच्या हाताक धवो कपडो बांदिल्लो. हांवें विचारलें, कितें जालें? ताणें म्हणलें पावसाचे दीस चलतात, सगळे कडेन निसर जाल्या, हांव निसरून पडलें आनी हाताक घावो जाला. पूण ह्या ल्हान भुरग्यान तुज्या हाताक धरिल्ले न्हय, तुका दुखूंक ना? ताणें ना म्हणलें. हांवें विचारलें कित्याक? दुखिल्लें खरें पूण त्या ल्हान भुरग्यांचें हांसतें मुखामळ पळोवन हांव म्हजे दुख्ख विसरलें. म्हाका ह्या भुरग्यांक कितें म्हणप तेंच कळना जालें. तितल्यांत ताका उलो करून ताच्या इश्टांनी आपोवन व्हेलें.
अशें कितें आमच्या जिवितांत घडटा. ताचें दुख्ख आमकां तो घावो पळोवन जाणवताले वा अदमास लावपाक आमी शकतालीं. पूण केन्ना-केन्ना आमचें दुख्ख अदृश्य आसता. तें आमी काळजांत लिपोवन वा घट्ट चिड्डून दवरतात. ताचो परिणाम आमकां फुडाराक खूब धोक्याचे थारतात. पूण सदांच तुजें दुख्ख वा तुज्यो काणयो आयकून घेवपाक कोणाक वेळ नासता. तशेंच सदांच कोण कोणाक सांगत भोवना. एक वा दोन व्यक्ती सोडल्यार जिवनांत ते तरेचो प्रसंग परत आयल्यार ती व्यक्ती आपलें मनोगत सांगतात, नाजाल्यार ते घोंटेर करून काळजांत तशेंच सुगूर दवरतात.
थोड्यांक वेळ आसता, तीं आयकून ताचो दूर उपयोग करतात आनी दुसऱ्याक सांगून तुमकांच त्रासांत घालूंक शकतात. अशे तरेचे व्यक्तीक लागून दुख्ख हें आमी आमच्या भितर दवरून भायल्यान हांशाचो मुखवटो घालून भोंवतात. पूण खरें म्हणल्यार दुख्ख भायर येता तितलेंच आमकांय बरें दिसता. कारण तें भितर उरल्यार घुस्मट जाता आनी भलायकी इबाडपाक शकता. ह्या खातीर आमी आमचें दुख्ख आपल्या विस्वासू मनशांक सांगपाचो यत्न करपाक जाय. आमच्या भितर आमी तें दुख्ख तशेंच दवरल्यार आमकां वेग-वेगळ्या दुयेंसांचो बादिकार जावं येता. पूण केन्ना-केन्ना आमी ते सोडून दितात. आमकां ताचे वायट परिणाम खबर नासतात. ह्या खातीर आमी आमचें दुख्ख वा मनांतल्यो भावना उक्तावचे सुवातेर ते तशेंच आमच्या काळजांत आनी मनांत चिड्डून दवरतात. पूण आमी ते भायर काडल्यार वा दुसऱ्यांक सांगल्यार आमचें मन आनी काळीज शांत जाता. अशें करून आमची भलायकी इबाडना वा ताचेर वायट परिणाम जावंक पावना.
आमच्या जिवितांत दर दिसा वेग-वेगळ्यो घडणुको घडत आसात. ह्या खातीर आमी फाटल्यो गजाली याद करून तांचेर भर दिवपाक जायना. आमी फुडें अशेंच घडटले हे चिंतीत रावप नासता. एक गजाल आमी सदांच याद दवरूंक जाय, ती म्हणल्यार आयज कितें जाता आनी हांव कितें करपाक शकतां. ह्या खातीर इंग्लीश भाशेंत एक म्हणणी आसा, ती म्हणल्यार “Yesterday is a history, Tomorrow is a mystery and Today is a gift that’s why it is called present.” ह्या खातीर आमी आमचे फाल्यां बरें करूंक वावरूंक जाय, पूण ताचे वांगडा कालचें दुख्ख विसरून आमच्या आयचेर भर दिवपाक जाय. फाल्यांचें चिंतन करिनासताना आयचें आमी चिंतन करून ताचो उपयोग करपाक प्रयत्न करीत रावपाक जाय. आमी वास्तवांत जियेवपाक प्रयत्न करपाक जाय. आमच्या वास्तवीक जिणेंत आमी जियेवंक शिकतलीं जाल्यार जिवितांत केदेय व्हड प्रसंग आयल्यार आमी तांचेर जैत व्हरूंक पावतलीं. तशेंच वयर सांगिल्ल्या प्रमाण आमकां त्या धाकट्या भुरग्यां भशेन आमचें दुख्ख वा आव्हानां येतात तेन्ना हांसत्या मुखामळान तांकां तोंड दिवंक पावतलीं. अशे तरेन आमी आमचें जिवीत सुखी न्हय जाल्यार शांतीचें तरी करूंक पावतलीं. ह्या खातीर फाल्यांचें चिंतनासतना, कालची याद काडिनासतना वास्तवांत जियेवंक शिकुया. हे तरेन आमचें जिवीत खुशाल आनी हांसतें जावंक पावतलें.

रिमी वाझ
7030371091