हांव रस्तो उलयतां….

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

फुडें तुमी सगल्यांनी उदरगतीची वाट धरली. उदरगत? कसली? आरे करा, उदरगत करा, तुमकां जाय जाय तशें करात, पूण इतलोय सुवार्थ बरो न्हय.

आरे सवका रे, खंय चल्लो तूं इतली धावपळ, ताकतीक करून? पयलींच म्हजी दशा केल्या तुमी आनी आनीक कितें करूंक सोदतात. म्हज्या जिवाचें तर तुमी केन्ना चिंतलेंच ना, स्वताचें तरी चिंतात मरे….. आब्बा! हिका आनीक पळय, हाडलो कोयर उडयलो म्हजेर. शी… इतलें शिकून लेगीत अडाणीच मरे तुमी मनशां. कितें बाबा? कितें चल्लां? आरे…. हुस्को करात मात्सो, अजून वेळ जावंक ना. अजूनय सुदारात मातशे..
हांव याद काडटां म्हजे ते दीस जेन्ना हांव तांबडोच जावन सगळ्यांक वाट दाखयतालो. तांबडी लाली लायिल्या वरी दिसतालो हांव. सगल्यांक येवकार दिवपाक ताट उबो. म्हज्यो इश्टिणी म्हजे कडेची झाडांपेडां म्हजी सोबितकाय वाडयतालीं. कितले बरे आसले ते दीस म्हूण सांगू तुका? गांवांतल्यान येवपी वचपी दर एकलो मनीस सुशेगाद चलत वता तें पळोवन म्हाका म्हजोच अभिमान दिसतालो. फांतोडेर पदेरालो पॉss पॉss आवाज, नुस्तेकान्नीलो नुस्ते जायगेsss हो साद, म्हजे वयल्यान नाचत, हांसत, खेळत शाळेंत वचपी तीं माणकुलीं भुरगीं. उमेद जाताली रे खूब….. हें सगळे पळोवन. पावसा दिसांनी तर चिखलाचो आसलो तरी म्हजी सोबाय वाडटाली आं…
म्हजेर जाल्लो रेबो आनी त्या रेब्याचो घमघमीत वास गांवच्या चोय दिकांनी पातळतालो. भुरगी म्हज्या आंगा वेल्या पावसां उदकांत कागदाचीं व्हडीं करून सोडटालीं आनी व्हडें मुखार वता ते पळोवन नेटान ताळ्यो, हुयेली मारतालीं, तेन्ना तर म्हजे खोशयेक शिम- मेर उरनासली. धुल्लान माखिल्लो, रेब्यान भरिल्लो खरो, पूण तेन्नाचे ते दीस आतां परस लाख बरे आशिल्ले.
फुडें तुमी सगल्यांनी उदरगतीची वाट धरली. उदरगत? कसली? आरे करा, उदरगत करा, तुमकां जाय जाय तशें करात, पूण इतलोय सुवार्थ बरो न्हय. उदरगतीच्या नांवान तुमी म्हाका तांबडो आशिल्लो काळो, गोबरी डांबराचो केलो. कांय तेपान म्हाका आनी मोठो करपाक तुमी म्हज्या सगळ्या इश्टीणींक, झाडांक मारुन उडयलीं. ओग्गी रावन पळोवपा शिवाय आनीक कांयच करूंक शकलोना हांव. पयलीं चलून येवपी नुस्तेकान्नी आनी भाजीवाले लेगीत आता स्कूटरी, टेंपो घेवन येतात. चलत, नाचत, खेळत शाळेंत वचपी भुरगींय आतां मोटारींनी वचूंक लागल्यांत. तीं कागदां व्हडीं तर ती केन्नाच विसरल्यांत….
बरें आसा. उदरगत ही जावूंकच जाय. पूण कोणाक त्रास जावचोना हेंय पळोवपाक जाय. ओग्गी पळयत आशिल्लो हांव. इल्लो इल्लो डांबराचो आशिल्लो, कांय कडेन शिमिटाचोय केलो म्हाका. जें जावपाचो भंय आशिल्लो तेंच जालें. म्हज्या आंगा कडेच्यान खळखळ व्हांवपी ते पावसा उदक आतां तुमी बांदिल्ल्या गटारांतल्यान व्हांवूंक लागलें. पूण हीं गटारां कोयरा पोतयांनी, प्लास्टिकान भरल्यांत ताचें कितें? ती आतां कोणाची जबाबदारी? आज म्हज्या आंगार हे मोटे मोटे फोंड पडल्यात. कोणाक लागून? डांबरा फोंड पळयले, शिमिटा कोपशे पळोवचे पडना जाल्यार पुरो.
पयलीं पावसाचें उदक बरें खळखळीत म्हज्या वयल्यान व्हांवताले. आतां उदका वांगडा तुमच्यो कोयरा पोतयोय वतात. म्हजेर पडिल्ले फोंड पळयल्यार म्हाका तुमका भोगसुचेंशें दिसता, पूण तुमी मात म्हाकाच गाळी संवतात. पावसां आदलीं तरीं कामां तुमी नेमान करूंक जाय न्ही? तेंय ना वेल्यान दोश म्हाका. हांव उदकान भरता म्हूण. आतां उदक गळ्या कडेन पावलां शें जालां आनी आनी तांक ना म्हजे कडेन, फुडलें तुमी पळयात. जतनाय घेयात. हांव काडटां म्हजे उरलेले दीस हांगा म्हज्या आंगा वयलीं फोंडकुलां मेजीत. येन्ना तर सुदारात आनी वावराक लागात. देव तुमकां बुद्द दिवं.

श्वेता पालकार
9765945374