भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मार्गा म्हज्या,
तूंपयलीं फोंडकुलांनी भरिल्लो तोच बरो आसलो. कसली आमकां दुर्बुद्धी येवजली आनी तुका ’अच्छे दिन’ दाखयले ताचोच आतां पच्छाताप जाता. वचत थंय फुगांवाचे फोड कशे तुजें आंग खडबडीत आसताले. खंय खंय कालसांव चडूच पिंजलां थंय आल्फियाद काल्सावांक मारता तश्यो कपयो मारिल्ल्यो आसताल्यो. सरळ मात्तूय हालनासतना गाडयेन भोंवतलो म्हणल्यार नशीब नासतालें. घराकडे जेवन खावन भायर सल्ल्यार गाडी हालून हालून वाटेरूच वोंक करून भायर काडचे पडटाले. हे त्रास सोंसना जाल्ल्यान लोक बोवाळ मारताले. आयिल्ल्या दिसा तुका खेपताले.
पुण मार्गा म्हज्या,
तुजें नशीब बदल्लें. तुजे राशींतलो शनी वक्री आसलो तो सरळ चालीन चलपाक लागलो. तुज्या आंगार नवी मुश्तायकी आयली. भरजरी कॉंक्रिटाचो सूट चडलो. तूं चकचकीत जालो. तूं मार्ग काय विमानतळ हें समजुपाक कठीण जालें. आनी हांगांच घात जालो. तूं इतलो सुळसुळीत जालो की कोणूय गाडी सवकास चलयतलो म्हणल्यार लेगीत तुका पळोवन ताका मोह जावपाक लागलो. नकळटनाच एक्सलरेटर ओडटा आनी गाडी सुमारा भायल्या वेगान धांवता. आपूण चलयता ती गाडी काय विमान हाचो खीणभर विसर पडटा. आनी घो करून गाडी दुसरे गाडयेक आदळ्ळी म्हणटकूच तो मनीस चुकून माकून जितो उल्लोच जाल्यार भानार येता.
मार्गा म्हज्या,
ही सगळी मिस्टेक तुजी. तुंवें म्हणून मात तरी विचार करपाक जाय आसलो. आपल्या पोटावेल्यान, छातयेवेल्यान गाडयो चलोवपी हे गाडयेकार खटाऱ्या मार्गारूच गाडी चलोवपाक योग्य आसले. कोंकणींत एक म्हण आसा. “कोणें पळोवंक नासलें खंय धरकल, ताका मेळ्ळें कालूं.” तसली जाली गत ही. “हार उडटा म्हणून गायंडोळ उडटा”, असले आमी. पयशे आसा म्हणून गाडी घेतली. गाडी घेतलीच म्हणून जायना. ती वेळच्या वेळार सर्विसिंग करून घेवंक जाय. सद्दां सकाळीं गाडी चालू करचे आदीं वारें उदक, ऑयल चेक करूंक जाय. तिचो विमो वेळच्या वेळार भरूंक जाय. ड्रायव्हर दवरलाच जाल्यार ताचेय आनी आपलेंय लायसन वेळार नुतनीकरण करून घेवंक जाय. हें आमी केन्ना गंभीरपणान घेनात. गाडी चलोवंक शिकचे आदींच पयशे दिवन लायसन घरा कडेन मेळोवपी पात्रांव लोक आमी. आमी खंय वाचल्यात येरादारीचे कायदे आनी सिनालां ? आनी मागीर अपघात जातकूच आमची चूक ?
मार्गा म्हज्या,
तूं असो चकचकीत जायत साकून अपघात वाडत आसात. निरपराधी लोक मरत आसात. जाची कसलीच चूक ना ताका फाटल्यान येवन कोण केन्ना खोऽले करीत ताचो नेम उरूंक ना. दोतोर सांगता, आरोग्या खातीर पासय मार. पासय मारतलो जाल्यार शारांनी एक लेगीत मेकळो जागो ना आनी फुटपाथ लेगीत मेकळे नात. उल्लो एक तूं. तुगेर येवन पासय माल्ल्यार जीवो उरत म्हण खात्री ना.
मार्गा म्हज्या,
मार्गार मरतल्या सगळ्याच लोकांक फाटल्यान कोण तरी आसतात. कोणाचो जाण्टो आवय बापूय तर कोणाची बायल भुरगीं. एखाद्रो श्रीमंत मनीस आपली चूक म्हणून भरभक्कम रक्कम मरतल्याच्या कुटुंबाक दियत. पूण सर्वसामान्य लोकांचो घरचो आदार रस्तो अपघातांत वता तेन्ना ताचे फाटसून उरिल्ल्यांक हाल अपेश्टा सहन करच्यो पडटात. तांचो मनीसूय वता आनी आदारूय वता. आनी कोणूय अपंग जावन उरत तर ताचे बाबड्याचे अदीकूच हाल. तूं जर इतलो सुळसुळीत जावंक नासलो जाल्यार इतले हे अपघात घडचेच नासले अशें आतां लोक उलयतात.
मार्गा म्हज्या,
बरे, हे अपघात घडूं नये म्हणून तुज्या पोटार जे एदे व्हडले स्पीडब्रेकर घालतात ताचेर उसळून कितले जाण पडटात ते तरी दिसतात काय ना तुका ? आनी लोकांक कायद्याचे शिकप दिवन मार्गदर्शन करपाचे सांडून पुलीस आडसाक रावून मदींच तालांव दिवपाक भायर सरतात तेन्ना तांका भियेवन कितले जाण पडटात तेय दिसना तुका ?
मार्गा म्हज्या,
पयलीं आमच्या गांवागांवांनी फेरबोटी आसल्यो. तूं जंय सोंपतालो थंय फेरीबोटीचो धको लागतालो. पलतडी वयर सरतकूच परथून तूं सुरू जातालो. आतां तुजें नशीब इतलें फळफळ्ळां की माणसुकी ना. तूं खंय सोंपता आनी पूल खंय सुरु जाता ताचो पत्तोच लागना. पर्वरे जें गाडयेचें विमान टेक ऑफ जाता तें बद्द कुठ्ठाळच्या तळामळार जमनीर देंवता. पर्वरी ते कुठ्ठाळे दोनूय अर्दांनी आतां आमी मळबूच पळोवपाचें. आतां तुंवे अशें रूप धारण करतकूच गाडी चलयतल्यांक जर आपूण विमान चलयता असो भास जालो जाल्यार दोश कोणाचो ?
मार्गा म्हज्या,
हालीं तुंवे पळयलां ? मोटारसायकलीचेर स्कुटर, मोटारसायकलीचेर मोटारसायकल मारून लोक मरतात. जीण इतली सवाय जाल्या ? आमच्या गोंयांत मोटारसायकल चलयतल्याक पायलट म्हणटात. आनी जगभरचे लोक विमान चलयतल्याक पायलट म्हणटात. हांगां हे आमचे पायलट आनी तूं जाला विमानतळ. मागीर चूक कोणाची ? त्यो आनी थोड्यो उण्या शक्तीच्यो बॅटरेचेर चलपी स्कुटरी. तांकां खंय लायसनूय लागना, रजिस्ट्रेशन ना. सगळो आनंदीआनंद. ह्यो स्कुटरी उणे म्हणल्या वराक पंचवीस किलोमीटर गतीन चलतात. कितले भुरगे ही स्कुटर चलयतना हेल्मेटूय घालीनात. हांची गती उणी आसली तरी हेर वाहनांची गती उणी आसता व्हय? ते हांचेर मोखचे नात हाची खात्री मार्गा तूं दिवशी व्हय ?
मार्गा म्हज्या,
तूं म्हणटलो, म्हज्या माथ्यार कोणे दिला हो हुस्को काडपाचे वजें ? खरें तुजें. पुण खरें सांग, हिं अशीं तुज्या दोळ्या हुजरा दिसपट्टीं रगतां व्हांवतात तें पळोवन तुजो जीवआकुळपिकूळ जायना ? तुज्या काळजाक घाय जायना ? तुका दिसना आपुण खडबडीत आसलो तोच बरो आसलो म्हणून ? हे लोक वरांची वरां फेरीबोटीक तळमळटाले तेच बरे आसले म्हणून ? हालीं गोंयांत येवपी भोंवडेकार भाड्याची स्कूटर नातर जीप घेवन आपल्याक जाय तशे भोंवतात. ते येतातूच मुळांत हांगा पिवपाक. तूं सरळ आसल्यारुय सोरो पितकूच तांका तूं वांकडोच दिसता. मागीर ते आडवी उबी, मनाक मारता तशी गाडी चलयतात. सोरो पितकीर तांचो ब्रेक लागना. देखून ते दुसरे गाडयेक धपको मारुनूच गाडी थांबयतात. पयर अशाच एका भोंवडेकारान तुजेर बरयल्ली एक कविता म्हज्या हाताक लागली.
गाडी चलता वाकडी
दोश न्हय म्हजो
हांव पिला सोरो
आनी मार्ग जाला बेबदो
ही कविता वाचून म्हज्या मस्तकाक सडसडीत तिडक मारली. देखून तुका ही खडबडीत चीट बरोवपाचे धाडस केलें.
मार्गार भोंवतना जीव मुठीन घेवन चलपी…
पांथस्थ
उदय नरसिंह म्हांबरो
9420766769
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
