सिक्रेट सांता

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ऑफिसांत एक खोशयेचे ल्हार पातळ्ळें. सगळ्यांक आपल्याक सिक्रेट सांतान कितें दिलां हें पळोवपाची उमळशीक लागली. तांणी आपापली भेटवस्त उगडली. निशीक ताच्या सिक्रेट सांतान….

आयज तोच निळो शर्ट! ऑफिसांत भितर‌ सरता- सरतां निशीन अखिलाचेर सदचेवरी नदर मारली आनी मुमुरखेंच हांसलें. आयज तो ताचो आवडीचो निळो शर्ट घालून आयल्लो. त्याच निळ्या शर्टा खातीर‌ तर‌ अखिल ताच्या दोळ्यांत भरलेलो. अखिलाक तो शर्ट चड आवडटालो काय कोण जाणा, पूण सप्तकांतल्यान दोन- तीनदां तो शर्ट तो घालतालोच आनी तेच खातीर निशीचें लक्ष ताचेर पडलेलें.

आपलें अर्दवट चलपी इयरफोनस कानांतल्यन काडून निशी भितर सरलें. नातलांचे दीस चलताले. वतात थंय घरां- दारां चकचकतालीं. निशीचें ऑफिस सुद्धा चकचकतालें. इतल्यान एचआरान सगळ्यांक आपोवन घेतलें.

‘तर तुमीं जाणात नातलां लागीं पावल्यांत तीं. सदचे वरीं आमी ऑफिस सजयतात आनी नातला दिसा पार्टी करतात. पूण, ह्या वर्सा आमी नातलां मातशी वेगळे तरेन मनोवया. आमी ‘सिक्रेट सांता’ खेळटलीं. हांगा तुमच्या सगळ्यांच्या नांवाच्यो चिटयो आसात. तुमीं सगळ्यांनी एक- एक चिट काडपाची आनी जाचे नांव तुमकां मेळटा ताका तुमीं भेटवस्त भेटवपाची. पूण! तुमीं ती दिल्या म्हूण त्या मनशाक कळूंक फावना. चलात, आता चिटयो काडात.’ इतलें सांगून एचआर कडेक उबो रावलो.

निशीन चिटयेक हात घालो आनी तीं उगडली. पळयत जाल्यार चिटयेंत अखिलाचें नांव! ताच्या काळजान धस्स जालें, पूण दुसऱ्याच खिणाक ताणें अखिलाचेर नदर मारली आनी तें मुमुरखेंच हांसून आपल्या जाग्यार वचून बसलें.

‘कितें दिव आता हांव तुकां अखिल. स म्हयने पळयता हांव तुकां, तुजे कडेन उलोवपाचें मात्तूय धाडस जायना. तुका कितें आवडटा आनी कितें ना, हें कांयच खबर ना. फक्त तुका तुजो हो निळो‌ शर्ट आवडटा, हाचोच म्हाका अदमास आसा!’ मनांतल्या मनांत चिंतीत मान हालोवन निशी कामाक लागले. काम करतना लेगीत ‘ताका आतां सिक्रेट सांता म्हूण हांव कितें दिवं?’ होच विचार‌ ताचे तकलेंत घुंवतालो.

सांजेची पावणे पांच जाल्ली. ऑफिस रितें जातालें. निशी घरा वचपाचे तयारेक लागलें, इतल्यान फाटल्यान फर्रऽऽऽ करून आवाज आयलो. वळून पळयत जाल्यार कितें? अखिलाचो शर्ट फुडल्यांतल्यान उब्बो पिंजला! मेजाक आलिम्युनियमाची धार आशिल्ले कडेक फारावन शर्ट गेलो. हरशी तशें जावपा नाशिल्लें, पूण तो शर्ट धुवन धुवन ताचे धागे जाम पडिल्ले, देखून ताची ही गत जाल्ली.

निशी अखिलाक पळयतूच उल्ले. ताचें तोंड पडिल्ले, शर्ट पिंजला ताची लज कमी आनी ‘ह्यान फुडें हो शर्ट घालपाक मेळचो ना’ हाचें दुख्ख ताच्या तोंडार चड दिसतालें. ताणें निशीचेर ल्हवूच नदर मारली आनी तो भायर सरलो. पयसुल्यान एचआरान सगळें पळयलें. तो बेगीबेगींन अखिला कडेन धावून आयलो आनी ताणें आपलो ब्लेजर अखिलाक दिलो.

जालें! ‘सिक्रेट सांता’ चें गिफ्ट कितें दिंवचें हें निशीन थारायलें. ताणें आपले बॅग उखल्लें आनी सोमती बाजाराची वाट धरली. अख्खो बाजार परतीले उपरांत तसलोच ‘निळो शर्ट’ ताका मेळ्ळो. ताणें तो अचळय वेंगेंत घेतलो. ‘कितलो खिन्न जालो तूं अखिल. तुजें तोंड येद्देंशे जाल्लें. एका मनशाक एक शर्ट इतलो आवडपा शकता हें अजापूचशें! पूण, म्हाका बी तुका त्या शर्टांत पळोवपाक खूब आवडटा. सामको डॅशींग दिसता तूं तातूंत.’ निशी आपले भितरूच मुरगुटलें.

दुसरे दिसा अखिल ना तसो पळोवन निशीन भेटवस्त ताका कळनासतना ताच्या मेजार दवरली. ताचे वांगडा एक चिट लेगीत. ‘तुजी आवडटी वस्त तुका परत मेळची म्हूण वावर काडला हांवें. तुज्या तोंडा वयलो हांसो पळोवंक रावलां हांव.’

ऑफिसांत एक खोशयेचे ल्हार पातळ्ळें. सगळ्यांक आपल्याक सिक्रेट सांतान कितें दिलां हें पळोवपाची उमळशीक लागली. तांणी आपापली भेटवस्त उगडली. निशीक ताच्या सिक्रेट सांतान उंची पेन दिल्लें. भितरले भितर हासून ताणें तातून आपलें नांव बरयलें आनी तें मेजार दवरलें. अचकीत ताची नदर मेजा वयल्या इयरफोनाचेर गेली. अर्दकुटे चलपी ईयरफोन्स आतां मात लेगीत चलना हें येवजून तें बेजारलें. घर ते ऑफिस आनी परत तें तांच्या आदाराचेरूच काडटालें. एक दीस जर ते इयरफोन घरा वा ऑफिसांत विसरलें जाल्यार ताका सामकी उबगण मारताली. मागीर ताका अख्खी वाट खावंक येताली.

ऑफिसांतल्यान भायर सरपाक तें पडिल्लें तोंड घेवन उठले. ताणें हळूच अखिलाचेर नदर मारली. काल खिन्न जाल्ल्या अखिलाच्या मुखामळार आयज हासो खळखळटालो. ताका पळोवन निशी परत मुरगटलें. इतल्यान अखिलान मान वयर काडून निशी वटेन पळयलें आनी तें गडबडलें. आबूज जावन ताणें मेजा वयले‌ इयरफोनस हातांत घेतलें आनी चलता चलता ते कोयराच्या डब्यांत‌ उडोवन भायर सरलें.

दुसरे दीस सकाळीं निशी उबगत ऑफिसांत आयलें. मेजार एक बाॅक्स आसलें. ‘आनीक एक सिक्रेट सांता?’ अजापीत जावन निशीन भेटवस्त हातांत घेतली. पोंदा एक चिट मेळ्ळी.

‘म्हज्या तोंडा वयलो हांसो परत हाडपाक ज्युस्त जमलें तुका. आता म्हजी पाळी.’ निशीन ती भेटवस्त उगडली. ताचो दुबाव खरो थारलो. ईयरफोन आशिल्ले तातूंत! ताणें अखिला कडेन पळयलें. तो ताकाच पळयतालो. हे फावट नदरानदर जाली, पूण ती चोरून न्हय… त्याच खिणाक दोगांयच्या मनांत मोगाची आंकरी किल्लताली…..

निमिशा होबळे

8329532163