सगलेच स्वावलंबी जावचे

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

चीन आमचो दुस्मान आसलो तरी कांय बाबतींत ताचो आदर्श दरेकल्यान घेवपाक जाय. भारता परस चड लोकसंख्या आसूनय चीन फाटल्या कांय वर्सां सावन सगलेच बाबतींत अमेरिके कडेन सर्त करपाक लागला. कोरोना काळांतूय तांची अर्थवेवस्थाय बळिश्ट जाल्या. हाचे फाटल्यान जायतीं कारणां आसात, तातूंतलें एक म्हणल्यार लघुउद्देग. चीनांतल्या घराघरांनी ल्हान उद्देग चलतात. आमच्या गोंयांतले आप मजत गट करतात, तसलोच तरातरांचो वेवसाय, पूण वेवसायिक पद्दतीन चीनांत चलता. नोकरी, तातूंतय सरकारी नोकरीच जाय, म्हूण युगान युगां वाट पळयत आमचे सारके कोण बसनात. आपल्या आंगांत जी कळाशी आसा, तिचो वापर करून चीनी तरणाटे मुखार सरल्यात. तशे आमचेय तरणाटे फाटीं नात. गोंय सरकारान ‘आत्मनिर्भर भारत, स्वयंपूर्ण गोंय’ ही येवजण चालीक लायल्या. तिचे वरवीं गोंयकार तरणाट्यांक स्वताच्या पांयांचेर उबे करपाची सरकाराची मोख आसा. हे येवजणेंत भाजीपालो, नुस्तें, दूद उत्पादन, कोंबड्यो पाळप, शेत- बागायत, फुलां, फळां, हस्तकला, केटरिंग अशा मळांचेर  गोंयकारांक संद दिवपाचें सरकारान थारायलां. हातूंतल्यो कांय गजाली गोंयांत आयिल्ल्या परप्रांतियांनी पुराय हातासल्यात. कांय जाण तर सरकारी नोकरे परस चड जोडटात. गोंयकार तरणाटे हें करपाक शकनात? तांकां गरज आसा मार्गदर्शनाची. सरकारान ती दिवपाची तयारी दाखयल्या, ही बरी गजाल. 

भाजी आनी फळांच्या वेवसायांत कितले गोंयकार आसा? नुस्त्याच्या वेवसायांत? भायल्यान हो सगलो म्हाल हाडपी कितले गोंयकार आसात? नेमके खंय गोंयकार फाटीं पडटात? गोंयकार तरणाट्यांक ‘पोब्र फिदाल्ग’ म्हूण चाळयताले. मात आयज ती परिस्थिती ना. सरकारी येवजण्यांचो फायदो घेवन बरेच तरणाटे सामूहीक शेती करतात. दुदाचो वेवसाय करतात. सरकारान गोंयांतली एकूय जमीन हाचे मुखार पडंग उरची ना, अशें म्हणलां. मात ज्यो पिकाळ नात, जंय वर्साचे स म्हयने उदक तुंबून उरता, त्या जमनींचें कितें? कांय लोकांनी तर शेतां रोंवपूय सोडून दिलां. अशो जमीन ताब्यांत घेवन त्यो भाड्यान दिवं येतात.  कृशी खात्याच्यो साबार येवजण्यो दारांत मेळ्ळ्यार (कारण सरकारी कार्यालयांचे हुंबरे झरयले बगर कामां जायनात, हो सगल्यांचो अणभव) गोंयांत नंदनवन फुलोवं येता. मात, ह्या येवजण्यां वरवीं गोंय स्वयंपूर्ण करतना एक  गजाल घट मतींत दवरची पडटली, ती म्हणल्यार कसलींच सरकारी, बिगर सरकारी कामां आवटसोर्स जावचीं न्हय आनी जालींच जाल्यार तीं गोंयकारांकूच मेळचीं. कारण आयज एकूणच रोजगाराच्या मळाचेर नदर मारल्या आठ जाणांतले पांच जाण गोंयकार नासतात. ह्या मुद्याचेर रिव्होल्युशनरी गोवन्स पक्षान आवाज काडलो आनी तिसऱ्या क्रमांकाचीं मतां तांकां मेळ्ळी. हाचे वयल्यान गोंयांतले अंतःप्रवाह समजतात. ते भायर येवन समाजांत उक्तेपणी असंतोष पातळचोना हे खातीर आतां सावनूच यत्न करपाक जाय. 

कृशी, उद्देग वा हेर खंयच्याय खात्याच्या येवजण्यांचो लाव घेवन कांय म्हयन्यां भितर आपलो लघुउद्देग, उद्देग बंद करपाचे आनी अनुदान, सवलतींचो लोणयाचो गुळो खावन पळ काडपाचे प्रकार पयलीं सावन घडत आयल्यात. ताचेरूय लक्ष जाय. नाजाल्यार अनुदान घेवन डझनभर कामधेनू हाडल्यो आनी वर्स जाता म्हणसर खंयचे कडेन कांय ना. विचारल्यार, रोग येवन मेल्यो बाबड्यो, अशी जाप दिवप हात वयर करप. हे प्रकार जावंक फावना. स्वयंपूर्ण गोंया बाबतीत दरेका घरांत एकतरी स्वावलंबी तरणाटो- तरणाटी आसची आनी तांणी हेरां खातीरुय रोजगार निर्मिती करची. हें प्रत्यक्षांतूय येवं येता. पूण रोजगार निर्मिती करतना ते आपल्या कामगार, कर्मचाऱ्यांक योग्य पगार दितले, हेंय पळोवचें पडटलें. उद्देगीक वसणुकांनी हजारांनी चलयो, चले काम करतात. तांकां पगार कितलो मेळटा, हाची चवकशी करची. एक वेगळेंच सत्य भायर सरतलें. देवान जे परिस्थितींत दवरला, तातूंतच समाधान मानपी हजारांनी गोंयकार नोकरदार आसात. कांय जाणांचें कामा परस पगाराचेर, सुटयांचेर चड लक्ष. हेच खातीर गोंयकार उद्देजक भायल्यांक घेतात, अशें म्हणटात. अजून हीच परिस्थिती आसा जाल्यार ‘सायबा भोगस’ अशेंच म्हणचें पडटलें. तरीय सगलेच गोंयकार स्वावलंबी जाल्यार कोणाक आवडचेंना?